Fransa'nın sol ve sağ partileri, Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron'un dayattığı Başbakan Michel Barnier hükümetini devirmek için güçlerini birleştirdi.

Sol bloğun kazandığı seçimlerin ardından merkezci Barnier, bir azınlık hükümetinin başbakanı için şok bir seçim oldu. Hükümet bir şekilde Marine Le Pen'in aşırılık yanlısı Ulusal Miting partisinin desteğiyle çalışıyordu, bu nedenle hamlelerini ve önlemlerini ayarlamak zorunda kaldı. Destek uğruna yaşanan siyasi sessizlik ancak üç ay sürdü. Sağ, önerilen bütçeye karşı çıktı ve Barnier bu açıklamaları kabul etmeyi reddetti ve böylece hükümeti kesin bir idam cezasına çarptırdı.

Muhalefetle karşı karşıya kalan ve milletvekillerinin çoğunluğunun oyu alamayan Barnier, Anayasa'nın hükümete Parlamentonun desteğini aramadan yasa uygulama yetkisi veren 49. maddesini öne sürdü. Ancak 49. Maddenin uygulanması, milletvekillerine 24 saat içinde acilen, 48 saat içinde gerçekleşmesi gereken hükümetten güvenoyu isteme hakkı veriyor. Hem sol görüşlü Yeni Halk Cephesi bloğu hem de sağ görüşlü Ulusal Meclis, hükümete güvensizlik oyu verilmesi yönünde çağrıda bulundu; bu da Başbakan Barnier'in yarın en kısa sürede eski başbakan olabileceği anlamına geliyor.

Aslında bu, Başkan Macron'un Avrupa Parlamentosu seçimlerinin feci sonucundan sonra merkezcileri kurtarmaya yönelik siyasi sivrisineğinin son sözüdür. Macron, Haziran ayında erken seçim çağrısı yaptı ve bu seçim, ılımlı Sosyalistlerden Jean-Luc Melenchon liderliğindeki radikal LFI'ye kadar sol siyasi yelpazenin her yerinden partileri bir araya getiren NFP bloğu tarafından sürpriz bir şekilde kazanıldı. Macron'un merkezcileri Le Pen'in RN'sinin ardından ikinci oldu.

Daha da büyük bir sürpriz ise Macron'un, Paris'teki Olimpiyat Oyunları nedeniyle uzun bir aradan sonra, bloğu en çok sandalye kazanan Mélenchon'a görevi vermemeye karar vermesiydi. Sağdan beklenen desteği, Barnier hükümeti özellikle suç ve göçle mücadeleye yönelik bir dizi önlemle "satın aldı". Ancak Ulusal Meclis bütçe açığının büyümesini durdurmak için tasarlanan bütçe teklifini reddetti. Barnier, hükümeti kurtarmak için son çare olarak milletvekillerini "ciddi mali türbülansı" önlemek için bütçeyi desteklemeye çağırdı, ancak her iki blok da dün hükümete güven oyu vermeyeceklerini doğruladı.

Ve kaos bununla bitmiyor. Hükümete güvensizlik oyu verildiğinde, Başkan Macron parlamentoyu Haziran 2025'e kadar feshedemez çünkü bunu bu yılın Haziran ayında zaten yapmıştı. Barnier'e görevi tekrar verebilir ama böyle bir provokasyonun destek alması pek mümkün görünmüyor. Macron'un üç siyasi bloğa, merkezci partinin ılımlı Sosyalistler gibi sol bloktan partileri çekme çabalarını içerecek bir hükümet koalisyonu üzerinde anlaşmaya varmaları için daha fazla zaman vermesi daha muhtemel. Ancak partiler çoğunluğun desteğini alacak ittifaklar sağlayamazsa Macron'un önünde iki seçenek kalıyor: Fransa'yı en azından meclisi anayasal olarak feshedebileceği Haziran XNUMX'e kadar yönetecek teknokratik bir hükümet atamak.

Son olasılık en az beklenen olasılıktır: Macron istifa eder ve erken başkanlık seçimi çağrısında bulunur.

Dolayısıyla her şey Millet Meclisinin siyasi kararına bağlıdır. Le Pen'in partisi bir kez daha U dönüşü yapabilir ve Barnier hükümetine son bir şans verebilir, yeni ve daha büyük tavizler bekleyebilir, nihai bütçe oylamasının yapılacağı 20 Aralık'ta desteğini tekrar çekebileceğini bilir.

Sonsöz ne olursa olsun, bütçe geçmese bile Fransa güçsüz kalmayacak, devlet de parasız kalmayacak. Anayasa, kamu görevlilerinin maaşlarının ödenmesini sağlamak amacıyla, bir önceki yılın bütçesinin aylarca canlı tutulmasını sağlayacak kanunlar getirerek, geçici de olsa her hükümete bu hakkı veriyor.