Karpacz, Polonya - Aşağı Silezya'nın kalbindeki bu pitoresk yer, üç gün boyunca Orta ve Doğu Avrupa'nın en önemli siyasi ve ekonomik elit toplantısına ev sahipliği yaptı; fikirlerin ortaya çıktığı ve geleceğe yönelik planların oluşturulduğu bir yer. Varşova Vakfı Doğu Çalışmaları Enstitüsü tarafından düzenlenen ekonomik forum, 31. kez mevcut ve eski cumhurbaşkanı ve başbakanları, Avrupa Birliği komisyon üyelerini, akademisyenleri, bankacıları, iş adamlarını, analistleri ve aktivistleri, toplamda 5.000'e yakın kişiyi bir araya getirdi. Misafirler.

Avrupa'daki savaşın seksen yılı aşkın süredir ilk kez tarihin bir dönemi olmaktan çıktığı bir yılda, 300'e yakın panelin çoğunluğu yeni bir soğuk savaşın başlangıcına, bu savaşın siyasi ve ekonomik sonuçlarına ayrıldı. Ukrayna'daki çatışma ve kıtadaki gelecekteki güvenlik mimarisinin vizyonu ve yeni ittifaklar.

Forum, Başkan Volodimir Zelenskiy'i 2022'nin Kişisi ilan etti ancak ortada pek çok soru vardı: Liderlik rolünü kim üstlenecek; ABD mi, İngiltere mi yoksa AB mi? Avrupa ordusunun beklentileri neler? Yeni Marshall Planı'nın Ukrayna'nın yeniden inşasına yönelik planları neler?
"Doğu'nun Davos'u" adını verdikleri konferansta, enerji dönüşümü iklim değişikliğinin dayattığı yeni politikalarla da belirleniyor olsa da, Rus gazına olan bağımlılığın azaltılmasının gerekliliği üzerinde özellikle duruldu.

Modern dünyanın karşı karşıya olduğu çok sayıda konu etkileyici: gıda güvenliği, salgın, mülteciler, dijitalleşme, ulaşım, turizm, akıllı şehirler, spor... Bir aile şirketi nasıl geliştirilir, sanal paranın bir geleceği var mı, rolü nedir? modern dünyadaki kültür kurumlarının?

"Alternatif" gerçekler

Avrupa, ABD ve Asya'dan gelen konukların fikir alışverişinde bulunduğu platforma bir dizi tanıtım, konser, çeşitli yayınların yazarlarıyla toplantılar ve edebiyat festivalleri eşlik etti.

Katıldığım panelde, siyaset dünyası ile medya arasındaki ilişki konusunda her zaman merak uyandıran bir dizi cesaret kırıcı sonuç duyuldu: Yeni bir döneme giriyoruz. Politikacılar klasik medyadan uzaklaşarak nüfuz gücünü daha başarılı bir şekilde kullanabilecekleri dijital platformlara yöneliyor. Gazeteciliğin altın kuralı, gerçeklerin alternatifinin olmaması, yoruma maruz kalmaması, kutsal olması ve düşüncenin özgür olması olmasına rağmen, onları manipüle etmek, sahte haberler veya "alternatif gerçekler" aramak onlar için daha kolaydır.

Özgür bir toplumda siyaset ve gazetecilik arasındaki geleneksel ilişkiye işaret eden "yapıcı gerilim" ilişkisinin kırılmakta olduğu konusunda hemfikirdik. Gazetecileri "halk düşmanı" olarak nitelendiren Donald Trump, kendisinin milliyetçi, popülist ve saldırgan davranışlarını paylaşan birçok dünya siyasetçisine model haline gelen bir davranış matrisi geliştirmeyi başardı.

Görünüşe göre eski ABD Başkan Yardımcısı Hubert Humphrey'in şunu söylemesinin zamanı geçti: "Gazetecilerle konuşmak her zaman risklidir. Söylediğin her şeyi aktarıyorlar."

Sosyal ağlar üzerinden yapılan propaganda ve dezenformasyon, kamuoyunun güvenini kazanmak için otoriteleri kontrol etmesi ve onları şeffaf olmaya zorlaması gereken güvenilir gazetecilik açısından daha ciddi bir sorun haline geliyor. Nasıl savunulur? Tek çare eğitim mi? İfade özgürlüğü alanı nasıl düzenlenir?

Siyasetçilerin kucağına oturmayı ve tebaası olmayı kabul etmiş kamuoyunun söz elçileri olan karşı tarafı da esirgemeden, en büyük sorumluluğu siyasetçiler taşıyor. Getirdikleri bilgilerin birilerine fayda, birine zarar verip vermeyeceğini düşünmek gazetecilerin görevi değildir. Herkesin kendi çıkarları vardır ve medya kimseyi memnun etmek için burada değildir. Böyle bir ilişki varsa gazeteciler üvey kardeş ve paralı asker haline gelirler, çünkü haberleriyle kamuoyunu başkalarının - genellikle politikacıların - istediği gibi düşünmeye yönlendirirler.

"Vatansever" gazetecilik

Yedinci kuvvet terimi, gazetecilerin sosyo-politik hayattaki rolünün muhabirlikten yorumcuya evrilmesiyle yeni bir anlam kazandı. Bugün büyük medyanın baş editörleri, eğer isterlerse, kamuoyunun yanı sıra hükümet üzerinde de nüfuz sahibi olma fırsatına sahipler.

Öte yandan politikacılar, medya özgürlüğünün, duymak istediklerini iletme haklarında yer aldığını düşünmekten hoşlanıyorlar. Millete sadakatin otoriteye ve lidere sadakat anlamına geldiğine inanarak, hatalarını açığa çıkarmanın sorun yaratacağına ve dolayısıyla vatanseverlik olmadığına inanıyorlar.

"Vatansever gazetecilik" özellikle savaş zamanlarında önemlidir. Hatta Ukrayna savaşının kaderi bile sadece savaş alanında değil aynı zamanda bilgi alanında da belirleniyor. Pek çok kişi böyle bir kavramın Batı'da icat edilmesine şaşıracak.

Walter, "Savaş zamanlarında cephede düşman tarafında söylenen her şeyin saf propaganda olduğunu, bizim tarafımızda söylenen her şeyin hakikat, adalet ve barış mücadelesinde bir insanlık örneği olduğunu unutmamalıyız" dedi. Lippmann, Amerikan gazeteciliğinin simgesi.

Bunu kabul etmiyorum, dedim panele. Olaylara eleştirel olmayan bir yaklaşım vatanseverlik değil, onun vekilidir. Gazetecilerin misyonu, "vatansever olmadıkları" ilan edilse bile, izleyicinin beklediği doğru bilgileri sağlamaktır.

Panelde çok fazla tartışma olmadı ama biz panelistler konuyu devam ettirdik. İtalyan benim tarafımdaydı, Polonyalılar bana meydan okudu. Böyle zamanlarda medyanın apolitik olmaması gerektiğine inanıyorlar. Belki de Varşova'daki iktidar rejiminin, başta yargı ve medya olmak üzere hukukun üstünlüğünü baltaladığı gerekçesiyle Avrupa Birliği'nin sert eleştirilerinin hedefi olmasının nedeni budur.