Турскиот театар во Скопје на 24 февруари премиерно ја изведе претставата „Славната Флоренс“, работена според текстови на П. Квилтер, Н. Мартин, Џ. Коган, Б. Крајчевска и Д. Милошевска-Попова, а во режија на Драгана Милошевска-Попова.

Театрите низ државата го фатија чекорот со пандемијата и на повеќе сцени се работат или веќе се поставени нови театарски претстави. Во пандемиски услови со ковид-протоколи се поставени претстави во МНТ, Драмски, Битолски, Прилепски, Кумановски театар, Театарот за деца и младинци, а деновиве Турскиот театар во Скопје ја постави својата трета претстава работена во такви услови, по двете поставени во 2020 година. Во претставата „Славната Флоренс“ во режија на Драгана Милошевска-Попова играат Бедија Беговска како Флоренс Фостер Џенкинс, заедно со Џенап Самет, Селпин Керим, Јеткин Сезаир и Ебру Мусли.

– Поборник сум на мислата дека театарот е последното засолниште на живата и непосредна комуникација. Пандемијата ни зададе реален и сериозен удар, но не беше нокаут во прашање. Сепак, станавме и продолживме. Можеби внимателно, со посебно темпо, поразлично од сѐ досега. Не велам дека беше лесно и без грижа, но беше процес кој, секако, ќе го запаметиме сите од екипата. Директорката на Турскиот театар, Несрин Таир, имаше јасна визија каде сака да се движи репертоарската, како и политиката на куќата, беше прецизна во идејата за спојување различни генерации во театарот, размената на искуствата и важноста тоа да се случи во одреден момент – открива режисерката Драгана Милошевска-Попова.

Првите разговори се случиле во 2019 година, кога имало поинаква визија за претставата, но поради сите новонастанати околности се приспособиле на условите.

– Бедија Беговска, секако, е столб на овој проект. Оваа раскошна глумица со големо искуство и широк дијапазон на актерски можности и вокални способности, е во комбинација со Селпин Керим и Џенап Самет, секој на свој начин веќе искусни, докажани и навистина посебни актери, како и со младата Ебру Мусли и Јеткин Сезаир, кои се потполно освежување со посветеноста, талентот и шармот што го носат. Ова е моја четврта соработка со овој театар, а процесот ни беше навистина возбудлив и полн со доверба – истакнува режисерката.

Претставата носи навидум лесна приказна, во која веднаш ќе ја засакате госпоѓата Флоренс – жената што живее во заблуда за нејзиното музицирање, или подобро олицетворението на сите оние чиј копнеж за уметноста е спротивен од нивниот реален талент. Симпатично и ненападно таа ги освојува сите што го „градат“ светот околу неа, најважно – публиката која во еден определен момент што од забава, што од емпатија будно ја следи.

– Драмската предлошка на нашата претстава, покрај авторскиот текст, содржи референци и од екранизираната верзија и од драмата, кои се потпираат на биографските моменти на оперската дива Флоренс Фостер Џенкинс и го следат нејзиниот најплоден период во 1944 година во Њујорк. Секако, овде ја раскажуваме нашата приказна која, меѓу другото, е за сите оние што по секоја цена сакаат да ја остварат својата цел, спремни се на сѐ и кои се во ситуација и да поткупат. Но, ова е приказна и за сите оние што си дозволуваат да бидат поткупени – открива драматургот Билјана Крајчевска.

Вистинската Флоренс успеала да ги оствари своите желби да пее во „Метрополитен“ и во „Карнеги хол“, убедена во својот „ангелски глас“. Претставата отвора низа прашања за критиката на културната елита, за незаинтересираното општество, за причините за нечиј „општествен успех“, но и што воопшто значи успех во денешно време, кој одлучува дека некој е успешен, а некој не и колку сето тоа е релевантно. Претставата повикува секој да размисли за самиот себе до која мера може да молчи и до која мера ќе си дозволи да проговори за „успесите“ на антиталентите во културната елита.

(Текстот е објавен во „Културен печат“ број 70, во печатеното издание на „Слободен печат“ на 27-28 февруари 2021)