Тајната на Рудолф Нуреев: Невиност загубил со 25 години постара жена, а ја сакал балерината од Куба
Рудолф Нуреев, можеби еден од најдобрите балетани во светот, кој на 55 годишна возраст почина од СИДА, првите љубовни искуства, иако хомосексуалец, ги стекнал со актрактивна девојка 25 години постара од него. Но, таа не била единствената жена во неговиот живот…
Еден од најзначајните балетски играчи на 20 век, а можеби и најдобар балетан на сите времиња, кој почина од сида на 55-годишна возраст, покрај другото беше и најсензационален азилант на своето време. Со својата таинствена личност стана и прва поп-икона на балетот.
Нуреев е роден во 1938 во транссибирски воз додека неговата мајка патувала кон Владивосток, каде што бил стациониран татко му, политички комесар на Црвената армија. Растел во малото сибирско место Уфи, каде што по првата посета на балетот, се вљубува во играта. Средината на 50-те години заминува за Ленинград на студии по балет, станува член на балетот Киров, и за само три години одигрува 15 главни улоги.
Иако бил хомосексуалец, првите љубовни искуства, ги стекнал со актрактивна девојка 25 години постара од него. Преубавата поранешна балерина, Ксенија Јургенсон, сопруга на учителот по балет на Нуреев, го научила младиот балетан сè што треба да знае на возраст од 21 година. Но таа не била единствена во неговиот живот. Биле, всушност, толку многу што неговите колеги од балетската школа биле изненадени кога, многу години подоцна, отворено почнал да покажува истополова љубов. Во биографијата „Рудолф Нуреев – Живот“, авторката Џули Каванаг открива дека Нуреев имал долгогодишна врска со страствената Кубанка Менија Мартинез, која ја запозна во балетската школа, и иако врската била пријателска, сосема сигурно е дека многу ја сакал, па дури и ја запросил неколку пати.
До крајот на 50-те години Нуреев станува советска сензација, но неговиот бунтовен дух и однесување не му даваат мир и кога балетот се подготвува за европска турнеја. Нуреев не е предвиден за ова патување. Сепак, кога во 1961 главниот играч на балетот Киров, Константин Сергеев, се повредил, Нургеев го заменил настапувајќи во Париз. Публиката и критиката го прифаќаат како нов Нижински, но советската влада го обвинува дека недолично се однесува во контактите со странците. КГБ го бара назад. Му пласираат приказна дека мајка му е болна, но Нуреев верувал дека дома може да го чека само затвор. На аеродромот во Париз, со помош на француската полиција и некои пријатели, успева да побегне од чуварите. Бара азил и останува во Париз.
Марго Фонтејн – пријателка до самата смрт на Нуреев
Многу години подоцна тој бара од руската влада да му дозволат да ја посети мајка му, но барањето му се одбива сè до 1987, кога мајка му веќе е на смртна постела. Тогаш Горбачов му дава дозвола да ја посети. Две години подоцна дури е и ангажиран да настапи во балетот Киров, каде што по многу години се среќава со своите познаници, учители и колеги.
Веќе една недела по драматичното „освојување на слобода“ на парискиот аеродром, Нуреев потпишува договор за улога во балетот „Заспаната убавица“, а само година подоцна добива ангажман и во балетот Ројал во Лондон. Првата улога со примабалерината Марго Фонтејн е во „Жизел“, со што започнува и долгогодишното партнерство на двајцата извонредни играчи сè до последната година, 1988, кога Нуреев има 50, а Марго 69 години.
Во текот на кариерата, Нуреев, кого го красеа многу складната мускулеста фигура, сценскиот шарм и блескавата насмевка со кои ја маѓепсуваше публиката дури и при најтешките скокови, играше со многу светски познати имиња. Учествуваше во неколку филма. Сепак, на балетот му останува верен, како играч и како кореограф, а од 1983 година и како директор на париската опера.
Дознава дека е Хив-позитивен, но продолжува да живее со исто „лудо“ темпо
Појавата на сидата, во 1982 во Париз, Нуреев ја дочека рамнодушно, а кога тестот направен во 1984 година покажа дека е ХИВ-позитивен, продолжи да живее со истото темпо одбивајќи да прифати дека нешто се променило, сè до 1992, кога почнува сè повеќе да ја чувствува болеста.
Но дури и тогаш наоѓа сили да настапува, патувајќи во март за Казан, кој и денес во негова слава има фестивал Нуреев. Од Казан се враќа со голема температура и проблеми со срцето, па е опериран во француската болница. Во тоа време на борба против опасната болест го одржува надежта дека ќе диригира на операта „Ромео и Јулија“ на Сергеј Прокофјев, во што и успева во мај таа година, во „Метрополитен опера“ во Њујорк.
Толку беше богат што дури ги поседуваше островите Ли Гали во Италија
Последен пат е виден во јавноста на 8 октомври 1992, во Париз, како продуцент на балетот „Бајадера“, кој со години беше негов неисполнет сон. „Бајадера“ се покажува како една од неговите најуспешни балетски продукции, но фотографиите од Нуреев на премиерата ѝ откриваат на јавноста колку болеста го сменила овој уметник. Дури и тогаш веруваше дека ќе се избори и ќе се врати на сцената. Умре во Париз, на 6 јануари 1993, погребен е во Париз, а неговиот гроб е направен како мозаик во облик на ориентален килим, какви што собираше и кои многу ги сакаше.
Неговата игра и неговите лесни нозе му донесоа светска слава и богатство. Уживаше во сите бенефиции на својата работа, имаше во сопственост повеќе куќи од двете страни на Атлантикот, се дружеше со ѕвезди и светскиот џет-сет, дури едно време ги поседуваше и островите Ли Гали во Италија, кои се сметаат за најскапи во светот. Кога ги обезбеди своите две сестри, остатокот од богатството им го остави на две фондации што им помагаат на младите балетски играчи, а неговата игра и влијание на прифаќањето на модерниот балет остануваат културно наследство на генерациите што доаѓаат.
