Antimaqedonizmi në tridhjetë vitet e kaluara, me revizionizmin e tij agresiv, me kërkesat e tij për ndryshimin e gjithçkaje maqedonase, ndryshimin e flamurit, stemës, himnit, emrit të shtetit, historisë…, është ajo substancë kancerogjene dhe toksike që shkatërron shtetin. dhe na e merr të ardhmen si maqedonas në Maqedoni. Është substanca që në fund shkatërron aftësinë tonë për të ndërtuar një shoqëri funksionale dhe për të jetuar një jetë të denjë.

Antimaqedonizmi, i mbajtur së fundmi në mënyrë agresive në krahët e ekspansionizmit të madh bullgar dhe irredentizmit të madh shqiptar, tashmë e ka kthyer mbijetesën kombëtare maqedonase në një frikë të vazhdueshme ekzistenciale. Në tregun "kombëtar" dhe "politik" maqedonas, në frymën e praktikave "më të mira" neoliberale, tashmë tregtohet gjithçka, veçanërisht ndjenjat kombëtare dhe patriotizmi. Sikur jemi kthyer në kohën e tërbimit të propagandës së madhe shtetërore nga fillimi i shekullit të kaluar.

Edhe sot, sa më shumë shpirtra maqedonas konverton një person suprem, aq më shumë fiton dhe më shumë kurora dafine korr. Duket se maqedonizmi sot është montuar në një kortezh funeral triumfues, i cili solemnisht u drejtua në mbretërinë e të zhdukurve. Për mbretërinë që gjatë historisë ka gëlltitur Gotët, Khazarët, Kumanët, Apakët, Aztekët, Avarët…

Antimaqedonasit, me ndihmën e sponsorëve të lagjes, na shndërruan në një komb involucionar. Kjo frazë, në fakt, përshkruan rrugën e një populli që lëviz prapa. Gjegjësisht, me forcat politike maqedonase, të cilat janë ose kombëtare ose antikombëtare, ka një regres të dukshëm - nga prosperiteti kombëtar në gjysmën e dytë të shekullit të kaluar në anemi shtetërore dhe "degjenerim kombëtar" (Atanas Vangelov). Sikur ekzistenca kombëtare dhe shtetërore maqedonase ka lëvizur në fundin e vet moralo-historik. Fundi që mund të zbulohet edhe si shterim masiv dhe humbje graduale e gjendjes.

Ndarja dhe shkatërrimi i popullit maqedonas nuk duhet të jetë opsioni ynë as në situatat më të vështira dhe as në makthet më të mëdha. Përtej kësaj situate është harresa dhe zhdukja. Prandaj, ne duhet të kundërshtojmë. Duhet të ngremë duart në formë grushti. Ne duhet të ndalojmë së menduari për partinë dhe drejtuesit e saj. E gjithë kjo, nga aspekti i maqedonisë së pastër, është një mendim i gabuar. Fjale e gabuar. Dhe një luftë mëkatare.

Sunduesve tanë u mungon ndjenja e maqedonizmit. Dhe njohuri, sigurisht. "Elita" jonë politike dhe intelektuale analfabete duhet patjetër të lexojë së paku shkrimet e korifeut kombëtar Misirkov, për të deklaruar pranimin e postulateve të tij themelore: se ata janë maqedonas, se vetëdija e tyre maqedonase dhe ndjenja e tyre maqedonase "qëndrojnë mbi gjithçka tjetër në botë", se maqedonasit nuk duhet të shkrihen dhe depersonalizohen, se "maqedonasit janë të nevojshëm për Maqedoninë; vetëm me maqedonasit Maqedonia do t'u takojë maqedonasve, jo pa ta", se si maqedonas, politikanë apo intelektualë, ata kanë "pikëpamjet e tyre maqedonase për të kaluarën, të tashmen dhe të ardhmen e atdheut të tyre" dhe se si veprimtarë maqedonas do t'i vendosin gjithmonë. së pari interesat e atdheut të tyre dhe të gjithë bashkatdhetarëve të tyre. Përveç kësaj, ata praktikisht do të duhet të punojnë në zbatimin e këtyre postulateve në sferën sociale, politike, diplomatike dhe shtetërore. Pa një deklaratë të tillë dhe pa një angazhim të tillë praktik, asnjë “funksionar” publik dhe punonjës social maqedonas nuk do të mund të “kalojë” testin e besimit të detektorit për ndershmëri, përkushtim dhe patriotizëm të qytetarëve maqedonas.

Në fund të fundit, rënia shtetërore-kombëtare që përjetuam gjatë “tranzicionit” kriminal, jo vetëm që është koha e fundit për t’u ndalur, por është diçka që do të duhet të riparohet me përpjekje të mëdha në planin afatgjatë. Jemi kaq tatëpjetë sa do të duhet të ngjitemi drejt normalitetit dhe realizimit të idealeve kombëtare për një kohë të gjatë dhe me shumë mund. Domethënë, për të ndalur këto procese juridike vetëvrasëse kombëtare dhe shtetërore, duhet të fillojmë të punojmë në të gjitha fushat. Duhet të distancohemi nga partishmëria, nga elitat politike armiqësore ndaj popullit, kombit dhe shtetit.

Duhet të kuptojmë se kemi shumë tuma heroike të të pathyeshmit, që duhet të krenohemi si maqedonas, por edhe që duhet t'i shënojmë dhe t'i shenjojmë me dinjitet. Kemi edhe njerëz të vërtetë, të cilët çdo ditë, me punë të palodhur, duke kryer detyrat e tyre profesionale, me ndershmëri dhe patriotizëm të sinqertë, e vënë gur më gur dhe e ngrenë lart krijimin shtetëror-kombëtar të Maqedonisë. Ne si komb dhe shtet, nëse duam të mbijetojmë, duhet t'i njohim këta patriotë të sinqertë që si rrënjë hyjnë në thellësi të realitetit dhe ngrihen si lule të kuqe në majat e shtetformimit dhe idealeve kombëtare maqedonase. Ata bashkëqytetarë dhe bashkatdhetarë tanë që luftojnë për të mbrojtur dhe madhëruar idealin nga kthetrat e realitetit të egër antimaqedonas. Ata që janë të ngulur në rrënjët, dhe në realitet, dhe në yjet! Ata që njohin, mbrojnë, ushqejnë dhe maqedonizmin e vërtetë, çdo ditë. Shkurt, slogani ynë i parë sot duhet të jetë: është koha për të mbrojtur dhe lavdëruar maqedonizmin!