Pas tragjedisë në Koçan, në vijën e parë të ndihmës së parë u aktivizuan një grup psikologësh, të cilët ishin në mesin e familjeve të prekura nga zjarri që në fillim, por edhe për të gjithë popullatën që ndjeu nevojën për ndihmë psikologjike. Ata kanë qenë të pranishëm në momentet e para të aksidentit me një postbllok para spitaleve, ndërsa të nesërmen një ekip psikologësh ka udhëtuar drejt Koçanit për të ofruar ndihmën e nevojshme, thotë ai Shtypi i Lirë Tiana Ivanovska, psikologe dhe psikoterapiste e licencuar nga “Sebeslažalka”, nënkryetare e organit për intervenim në krizë pranë Odës.

-Ne lëvizim vazhdimisht si skuadër, ndërhyjmë si skuadër dhe në një farë mënyre, kjo përfaqëson një zhvlerësim të gjithçkaje që sjellim me vete gjatë atyre pranive në terren. Por, sidoqoftë, situata në Koçan është tragjike, është herët të flitet për ndonjë gjë tani. E rëndësishme është që jemi aty, mjafton të jemi prezent dhe të dëgjojmë, sepse këto takime me ne nuk janë një takim klasik me psikolog. Ne përpiqemi t'u afrohemi njerëzve pa vëmendje, të përpiqemi të flasim me ta pa asnjë presion. Ne nuk shkojmë të bërtasim: "Përshëndetje, unë jam psikolog". Këto janë momente të vështira, mjafton që njeriu të jetë prezent dhe të dëgjojë - thotë Ivanovska.

Kjo lloj metode nuk është psikoterapi.

-Qasja jonë me njerëzit atje nuk ka të bëjë me psikoterapi, por nuk ka të bëjë as me këshillimin psikologjik, sepse nuk mund të këshillosh dikë që është në krizë apo në shok. Kjo lloj metode nuk përfshin hyrjen në thellësi në asnjë proces. Jemi të fokusuar në tokëzimin, në kthimin në realitet të personit që gjendet në krizë. Kontrollimi nëse ato nevoja themelore janë përmbushur. Pra, a ka nevojë personi për ujë, ushqim, a ka marrë terapi, nëse ka marrë më parë ndonjë terapi kronike, a ka kontakt me ne, domethënë a na sheh, a ka reagim, a reagon ndaj zërit tonë. Bëhet fjalë për një prani që i nevojitet çdo personi kur është në krizë - thotë Ivanovska.

Kjo metodë ka qasje të pakufizuar, siç thotë Ivanovska. Çdokush mund të bashkohet dhe të dalë vullnetar për të ndihmuar, nuk ka pse të jetë psikolog.

 

-Këta njerëz kanë nevojë për praninë njerëzore, jo mbështetjen e tastierës. Prandaj ftoj kolegët e mi psikologë, por edhe këdo që mundet, të vijë të pijë çaj me ta, të bisedojmë. Koçani nuk guxon të mbetet bosh këto ditë – tha bashkëbiseduesi ynë.

Ivanovska sqaron se situata e krizës nuk është terren i panjohur për ta si psikologë.

-Kemi intervenuar edhe më herët në disa raste gjatë vërshimeve, edhe në zonën e Koçanit, kemi pasur intervenime në Dellçevë, në Koçan. Ne kemi ndërhyrë edhe kur ka pasur krizë refugjatësh me emigrantë nga Kabuli dhe në shumë raste kur ka pasur ndonjë fatkeqësi natyrore apo ndonjë lloj katastrofe në zonën tonë – thotë ajo.

Në Maqedoni ka mbi 500 psikologë të licencuar.