Serbia duhet të gjejë një mënyrë për të ndihmuar në integrimin e më shumë se 50.000 rusëve që kanë ardhur vitin e kaluar, thotë Rados Gjuroviç, drejtor i Qendrës për Mbrojtjen dhe Ndihmën e Azilkërkuesve.

Djuroviç ka theksuar për agjencinë Beta se që nga fillimi i luftës në Ukrainë, më shumë se 300.000 qytetarë të Rusisë kanë kaluar nëpër Serbi dhe rreth 50.000 kanë mbetur. Ata përdorin regjimin pa viza, i cili u lejon atyre të qëndrojnë në Serbi deri në 30 ditë si turistë. Por kjo nuk korrespondon me natyrën e qëndrimit të tyre, që është më i gjatë dhe që lidhet me luftën në Ukrainë.

“Kur flasim për shtetas rusë, nëse nuk janë të martuar me shtetas serbë, nëse nuk kanë pasuri të paluajtshme këtu dhe nëse nuk kanë marrëdhënie pune të regjistruar, qëndrimin duhet ta rregullojnë duke u larguar nga Serbia dhe duke u kthyer çdo 30 ditë. me shpresën se shërbimet kufitare do t'i lënë të kthehen në vend. Është një mënyrë e paqëndrueshme që dikush të qëndrojë më gjatë në këtë vend - shpjegon Djuroviç.

Ai shton se vetëm një pjesë e vogël e emigrantëve rusë kërkuan azil, mezi disa dhjetëra. Megjithatë, një tendencë e tillë ka pasoja të tjera ligjore.

- Ne vlerësojmë se rreth 20 për qind e të gjithë emigrantëve rusë kanë një vendbanim të rregulluar në bazë të punës, martesës ose pasurive të paluajtshme, dhe të gjithë të tjerët janë të detyruar të menaxhojnë duke u larguar dhe kthyer në Serbi - thotë Gjuroviç.

Arsyet kryesore të ardhjes në Serbi janë situata e vështirë në Rusi, problemet për shkak të vendosmërisë politike, hezitimi për të marrë pjesë në luftë, por edhe mbyllja e vendeve të punës si pasojë e sanksioneve të vendosura nga vendet perëndimore. Shtetasit rusë në Serbi janë kryesisht të vendosur në Beograd, por ka edhe në qytete të tjera. Ata shpesh mblidhen, komunikojnë, krijojnë komunitete dhe përpiqen të zhvillohen.

– Sigurisht që nga pikëpamja e sistemit dhe e interesit këta persona duhet të përfshihen sa më parë në shoqëri. Para së gjithash duhet të rregullohet qëndrimi i tyre, e më pas të integrohen, e jo të presin që për shkak të rrethanave rënduese të largohen nga vendi dhe të përpiqen të gjejnë një vend tjetër për të jetuar - thotë drejtori i Qendrës Serbe për Mbrojtje dhe Ndihmë. të aplikantëve për azil.

Ai kujton se situata ishte e ngjashme edhe njëqind vjet më parë, kur në Serbi pas Revolucionit të Tetorit mbërritën pothuajse i njëjti numër njerëzish, kryesisht me arsim të lartë, si sot.

- Pastaj u krijua një bord i posaçëm nga shteti për integrimin e tyre. U menduan dhe u zhvilluan plane jo vetëm se ku do të caktoheshin njerëzit të qëndronin e të jetonin, por edhe si të organizoheshin, çfarë pune do të bënin, çfarë ndihme do t'u duhej. Në një farë kuptimi, ai shtet ishte shumë më efikas dhe i planifikuar për të zgjidhur probleme të tilla - thotë Gjurovic.

Ai ankohet se autoritetet herë pas here theksojnë se ata njerëz kanë nevojë për mbrojtje, por në realitet nuk ka asnjë veprim apo plan konkret.

- Serbia nuk është i vetmi vend në të cilin qytetarët nga Rusia vijnë në numër të madh. Turqia, Kazakistani, Gjeorgjia dhe Armenia janë në një situatë të ngjashme. Dhe njerëzit vijnë në ato vende pa viza dhe përpiqen të qëndrojnë. Në Turqi ata kanë mbështetje të madhe, si dhe në Kazakistan. Janë të gjitha kushtet që njerëzit të qëndrojnë – thotë Gjuroviq.

Ai shton se shumë vende, si Kanadaja, duan një valë të tillë migrantësh me arsim të lartë që duan të qëndrojnë dhe të integrohen në shoqëri. Avantazhi i Serbisë është se gjuha është e lidhur dhe ka një sërë traditash të ngjashme kulturore.

- Në Serbi, të gjitha pjesët e mozaikut të madh janë në vend, të cilat tani duhet t'i ruajmë që të mos prishen. Kjo është një sfidë e madhe kur bëhet fjalë për një shoqëri që ka nevojë për ata banorë të rinj, të cilët janë një forcë punëtore produktive. Kjo është një mundësi e madhe, të cilën shoqëria jonë nuk duhet ta humbasë – thotë Radosh Gjuroviq, drejtor i Qendrës për Mbrojtjen dhe Ndihmën e Azilkërkuesve.