Nëse Hristijan Mickoski është një person i zakonshëm, atëherë reagimet e tij ndaj ndryshimeve kushtetuese mund të jenë të kuptueshme, por jo të justifikuara. Përkatësisht, qytetarët e thjeshtë, në mungesë të informacionit, kanë të drejtë t'i nënshtrohen emocioneve dhe të reagojnë dhunshëm ndaj disa padrejtësive, të cilat ata besojnë se bashkësia ndërkombëtare ose Bullgaria fqinje po ua bëjnë atyre dhe atdheut të tyre Maqedonisë. Por Mickoski nuk është aspak një qytetar i zakonshëm. Ai është një politikan që pretendon të jetë kryeministër dhe të udhëheqë këtë vend dhe të gjithë qytetarët në drejtimin e duhur, në mënyrën më të mirë të mundshme.

Nga sa u tha deri më tani, duke qenë se vitet e fundit nuk ka bërë asgjë tjetër, nuk tregon aftësi për të kuptuar marrëdhëniet ndërkombëtare. Veç kësaj, është e qartë se nuk ka njeri rreth tij që ta këshillojë siç duhet dhe të sqarojë rregullat që zbatohen në politikën e lartë në kuadër të lëvizjeve të reja gjeostrategjike dhe sferave të interesit të fuqive të mëdha. Dhe nuk do, sepse ata që ishin në krye të politikës së jashtme nga paraardhësi i tij kishin vetëm një detyrë - të mos bënin asgjë që mund të rezultonte në një zgjidhje për shtetin që do të dëmtonte partinë dhe atë personalisht. Kështu, për dhjetë vjet diplomacia u kthye nga brenda në vend të jashtëm, kështu që në diskursin publik tregoi qëndrueshmëri dhe neveri ndaj gjithçkaje që vinte nga publiku ndërkombëtar.

Për këtë arsye Mickoski tani po tregon “ngurtësi” dhe mospërputhje ndaj presioneve ndaj të cilave është i ekspozuar, sepse deputetët e tij deri në arrogancë refuzojnë t'i miratojnë ndryshimet kushtetuese. Për pak i dëboi diplomatët e huaj, ata që tani po i udhëheqin negociatat, me mesazhin - të mendojnë për të nëse vazhdojnë të vijnë të bëjnë foto me përfaqësuesit e kësaj Qeverie, sepse ishin të përfshirë thellë në krim dhe korrupsion, dhe në atë mënyrë ata do të jenë bashkëpunëtorë dhe do të bëjnë telashe për veten e tyre. Duket qartë se Mickoski jo vetëm që nuk ka ndërmend të votojë për amendamentet kushtetuese, por distancohet tërësisht nga procesi aktual i negociatave. Ai shpall planin e tij, siç thotë ai, kreativ që do të bazohet në tre shtylla: kombëtare, politike dhe ekonomike. Edhe pse nuk e shpjegoi plotësisht, ai vuri në dukje disa pika.

Para së gjithash, para së gjithash, plani përfshin kërkesën për zgjedhje të parakohshme parlamentare. Sepse përfaqësuesit e qeverisë “nuk kishin më besueshmëri” për të udhëhequr vendin dhe për të negociuar! Por si e heq Mickoski besueshmërinë që ata e fituan në zgjedhje, dhe ai bazohet vetëm në dy-tri sondazhe të bëra për nevojat e partisë? Përveç thirrjes për zgjedhje, një nga elementët thelbësorë të “planit” është edhe ndërtimi i kanalizimeve nëpër komuna, të cilat do ta afrojnë Bashkimin Evropian me qytetarët, siç thonë ata, në byth.

Nuk eshte se nuk kane nevoje qytetaret, por as nga larg nuk do te thote qe po te mbyllim gropat septike do ta sjellim Evropen ne shtepi dhe aq me pak se do te hyjme ne BE me kanalizime apo qe do nisin negociatat e anëtarësimit. Ose, siç dëgjojmë tashmë nga disa intelektualë, atëherë ATA nga Brukseli do të na luten të na pranojnë në BE! Nëse kjo është ajo që ata mendojnë realisht në këtë parti, atëherë shprehja e Mickoskit "Unë kam një plan" e kalon thënien e famshme të Martin Luther King "Unë kam një ëndërr..."

Plani i paraqitur kështu mund të jetë i mirë për një fushatë elektorale, por nuk ka gjasa që të lërë gjurmë në histori, diçka që ai vetë e pranon se e dëshiron. Ai planifikon t'ua paraqesë planin diplomatëve në Bruksel, ultimatum. Nëse nuk e pranojnë, ai nuk ka ndërmend të pranojë amendamentet kushtetuese në këto kushte. “Nëse kjo do të thotë ndalimi i procesit apo kërkimi i një plani B, kjo nuk varet nga unë”. Varet nga ata që vijnë këtu”, thotë Mickoski. Me gjasë si reagim ndaj refuzimit të planit, lideri i VMRO-DPMNE-së si mundësi të fundit përmend ndërprerjen e Marrëveshjes për fqinjësi të mirë me Bullgarinë. OK, por çfarë më pas? Duket se shumë nga “korsia e shpejtë” e anëtarësimit të Maqedonisë në BE, për të cilën Mickoski fliste deri vonë.

(Autori është gazetar)

Marrë nga Frontline.mk