Ne i ngatërrojmë: Gjërat që bëjnë njerëzit që qentë nuk i kuptojnë
Sjellja e qenve është tepër e adaptueshme, prandaj ne i mbajmë në shtëpi dhe i marrim me vete në takimet e fundjavës me miqtë.
Megjithatë, ka disa gjëra që evolucioni nuk i ka pajisur qentë për t'u përshtatur me sfidat e jetës në botën tonë, dhe ne ua bëjmë atë kafshëve tona shtëpiake gjatë gjithë kohës dhe vazhdimisht i ngatërrojmë ato. thotë "Science Alert".
Ne i lëmë të qetë
Si krijesa sociale, qenve u pëlqen të shoqërohen. Këlyshët janë shumë të interesuar të shoqërohen me qen të tjerë, njerëz ose këdo që dëshiron të ndërveprojë me ta. Ata luajnë, pushojnë, eksplorojnë dhe udhëtojnë së bashku. Megjithatë, ne shpesh i lëmë qentë vetëm - në shtëpi, në oborr ose në një hotel qensh.
Vetëm pas disa përvojave të përsëritura qeni do të fitojë besimin se ju do të ktheheni për të, por kurrë plotësisht dhe në varësi të kontekstit. Kjo është arsyeja pse ata kurrë nuk e kuptojnë pse duhet të qëndrojnë jashtë në oborr kur familja e tyre njerëzore është brenda shtëpisë.
Ndryshojmë formën dhe erën
Këpucët, palltot, kuletat dhe çantat – secila prej këtyre artikujve ka një erë të ndryshme. Produktet e pastrimit, sapunët, deodorantët dhe parfumet ndryshojnë vazhdimisht erën tonë, kështu që qeni na njeh.
Veshje të ndryshme ndryshojnë vazhdimisht formën tonë. Gjithashtu, kur vishemi, ne ndryshojmë pamjen tonë vizuale që i ngatërron qentë. Qentë e ndërrojnë gëzofin një herë në vit, ndryshe nga ata, ne ndërrojmë rrobat dhe nuhasim çdo ditë, dhe shqisa më e spikatur tek qentë është shqisa e nuhatjes.
Ndjesia e nuhatjes përcakton se çfarë mund të hahet dhe cili është territori i qenit. Gjithashtu, aroma është një mjet i rëndësishëm për qenin në komunikim dhe njohje. Njeriu përmes stërvitjes dhe mbarështimit ka rritur aftësinë e qenit për të njohur erërat, por duhet të pranojmë se nuk është e lehtë për ta.
Na pëlqen të përqafohemi
Mënyra se si njerëzit përdorin krahët, domethënë këmbët e përparme, është në kontrast të plotë me mënyrën se si e bëjnë qentë. Kur luajnë ose çiftëzohen, qentë përqafohen lehtësisht. Por nëse lëvizja e tyre është plotësisht e kufizuar, ata e perceptojnë atë si një shenjë kërcënimi. Prandaj përqafimet tona u duken shumë kërcënuese.
I ushqejmë me duar, i përkëdhelim, i hedhim lodra, por edhe i ndëshkojmë, i fshijmë dhe i shkulim, i presim thonjtë, i japim ilaçe ose i fashojmë plagët. Prandaj, nuk është për t'u habitur që shumë qen kanë frikë nga dora e njeriut kur lëviz drejt tyre.
Por njerëzit shpesh keqinterpretojnë frikën e tyre, gjë që shpesh çon në keqkuptime serioze. Qentë e pamësuar ndonjëherë i perceptojnë gjestet tona të duarve si një kërcënim dhe ikin ose bëhen agresivë.
Ne nuk duam të kafshojmë
Loja e preferuar e këlyshëve është lufta me qentë e tjerë. Gjatë lojërave të tilla, ata vlerësojnë me shumë kujdes forcën e kafshimit të pjesëmarrësve të tjerë në lojë, dhe për ta këto janë sinjale të rëndësishme. Njerëzit janë më të ndjeshëm ndaj dhimbjes, kështu që ata shpesh reagojnë dhunshëm ndaj përpjekjeve të tyre për të luajtur me ne.
Qentë pothuajse plotësisht komunikojnë me objektet përmes grykës së tyre dhe përdorin dhëmbët dhe gjuhën për ushqim. Kur luajnë me qen të tjerë, ata kafshojnë për të treguar dashuri dhe për të komunikuar. Forca dhe mënyra e ndryshme e kafshimit mund të nënkuptojnë çdo gjë nga "më shumë", në "të lutem mos", në "tërhiqe prapa". Normalisht, ata përpiqen të komunikojnë me ne në të njëjtën mënyrë, ndaj kjo i ngatërron kur ne zemërohemi me ta.
Ne nuk hamë ushqim nga koshi i plehrave
Qentë janë oportunistë që në mënyrë instinktive hanë ushqim kudo që e gjejnë. Në vend të kësaj, ne u caktojmë pjata të veçanta për të ngrënë. Qentë e rinj janë shumë të hutuar nga reagimi ynë i dhunshëm kur vërejmë se kanë marrë ushqim nga tavolina, dyshemeja ose kutia e mbeturinave. Ne mund t'i mësojmë që të mos e bëjnë këtë, por nuk duhet të habitemi kur ata arrijnë për ushqim nga vende që nuk duhet.
Ne ndajmë territorin
Ne vizitojmë territoret e qenve të tjerë, mbajmë aromën e tyre dhe lejojmë vizitorë të panjohur të hyjnë në territorin e qenve tanë. Duhet të dihet se qentë nuk e kanë zhvilluar aftësinë për të pranuar lehtësisht ndërhyrje dhe kërcënime të tilla për sigurinë dhe burimet e tyre. Prandaj, nuk duhet të habitemi kur ata janë mosbesues dhe dyshues ndaj vizitorëve ose kur janë agresivë ndaj qenve të tjerë, qoftë në territorin e tyre apo në territorin e dikujt tjetër.
