"Z" i madh i Brukselit

Boshko Jakshiq / Foto: MPB

Në nxitimin e saj për të shpërblyer viktimën e agresionit rus, BE ka bërë një gabim për gjashtë vende nga Evropa Juglindore, disa prej të cilave kanë pritur me dekada për negociatat e anëtarësimit.

Dhe do të mblidhej. Dy për të qenë të saktë. E para, mes liderëve të Bashkimit Evropian dhe të Ballkanit Perëndimor, solli shumë zhgënjime, madje edhe hidhërim. E dyta, për shkak të mbështetjes zyrtare për kandidaturën e dy vendeve të Europës Lindore, u festua si historike.

Teprica e vullnetit politik ndaj Ukrainës matet me deficitin e atij vullneti ndaj Ballkanit Perëndimor. Është një krahasim i pashmangshëm. Vullneti gjeopolitik mbizotëroi. Në nxitimin e saj për të shpërblyer viktimën e agresionit rus, BE ka bërë një gabim për gjashtë vende nga Evropa Juglindore, disa prej të cilave kanë pritur me dekada për negociatat e anëtarësimit.

Ukraina dhe Moldavia, të cilat u futën në grup, morën statusin e kandidatit me një shpejtësi të paprecedentë në historinë e Bashkimit. Ukraina vrapoi menjëherë pas pushtimit rus më 24 shkurt, dhe një ditë më vonë Moldavia dhe Gjeorgjia, të cilat do të duhet të presin.

Pra, çdo gjë është e mundur nëse dëshironi. Doli se Ukraina mori statusin e kandidatit kryesisht për shkak të luftës në territorin e saj. Askush nuk e vë në dyshim qëllimin e konfirmuar unanimisht të 27 anëtarëve për të shpërblyer Ukrainën me një gjest simbolik solidariteti dhe motivimi, por...

Nëse gjesti ndaj Ukrainës nuk është në pyetje, çfarë do të thotë deklarata e presidentes së Komisionit Evropian, Ursula von der Leyen, para samitit, se Ukraina aktualisht është më afër BE-së se pothuajse të gjitha vendet e Ballkanit Perëndimor dhe se i plotëson të gjitha kushtet.

Nëse kushti kryesor është të jesh në luftë, atëherë, me një dozë të fortë cinizmi mizor, do të konkludoja se mënyra se si Ballkani Perëndimor mund të përshpejtojë procesin e integrimit është të shkojë në luftë. Vetëm për të përcaktuar se kush është agresori dhe kush është viktima.

Nuk do të doja të prishja festën për Volodymyr Zelensky, por përsëritet një ritual i trishtuar dhe mizor. Ka vende që janë "në modë", një kohë kur Perëndimi bën gjithçka për të krijuar përshtypjen se po ndihmon pafund dikë të ndërtojë një demokraci, dhe pastaj thjesht e harron atë.

Cirku botëror po lëviz. Le të kujtojmë Bosnjën, SR Jugosllavinë 2000, Afganistanin, Irakun, Somalinë, Sirinë... Ata dolën nga “moda” sapo u shfaq një hotspot i ri. Një celular cinik i përhershëm. Kot tani nga Sarajeva u kujtuan evropianëve në Bruksel kohën e tyre të luftës, më dramatike se ajo ukrainase. Shansi është i humbur. Karroca kaloi.

Pyetja është se sa do të dëgjohet bujaria nga Kievi kur lufta, në një mënyrë apo tjetër, të përfundojë dhe t'i lihet negociatave që, siç e shohim, mund të zgjasin me vite, madje edhe dekada. Por nuk ka dyshim se pushtimi rus i tronditi disi liderët evropianë dhe i habiti burokratët e BE-së. Frika se Moska mund të riaktivizojë pikat e nxehta që digjen në Bosnjë dhe Hercegovinë dhe Kosovë e kanë vënë rajonin përsëri në radar. Por kjo është e gjithë "energjia e re" e diskutuar në samit. Nëse nuk numërojmë përsëritjen e frazave të veshura me sheqer.

Rezulton se BE-ja nuk ka as një vizion të qartë dhe as një politikë të unifikuar zgjerimi, ndaj është koha që evropianët të përcaktojnë saktësisht se çfarë duan dhe ta thonë qartë. Nëse ata e shohin rajonin në Bashkimin, siç e kanë përsëritur që nga samiti i Selanikut i vitit 2003, atëherë ka ardhur koha për të sqaruar se çfarë do të thotë "komuniteti politik" i presidentit francez Emmanuel Macron.

Nëse Ukraina dhe Moldavia janë fituesit kolateral të luftës, Maqedonia e Veriut dhe Shqipëria janë viktima kolaterale që ende presin hapjen e negociatave të anëtarësimit, megjithëse, veçanërisht Shkupi, ata i kanë përfunduar me sukses të gjitha përgatitjet dhe pretendoj se janë në një gjendje më të mirë. sesa Ukraina e paraluftës.

Presidenti i Këshillit Evropian, Charles Michel, dhe Ministri i Jashtëm i BE-së, Joseph Borrell, ngrenë supet: ne nuk mund të propozojmë Maqedoninë e Veriut dhe Shqipërinë që janë në paketë, sepse një vend po bllokon. Ata deklarojnë se parimi i marrjes së vendimeve me konsensus nuk është një zgjidhje e mirë, të cilën e kanë vendosur shumë kohë më parë në rastet me Hungarinë dhe Poloninë, por asgjë më shumë se kaq, edhe nëse është, do të duhet kohë.

Doli se evropianët nuk u përpoqën shumë për të zgjidhur problemin. Ata ia lanë iniciativën Macronit, të njëjtit që bllokoi i pari Maqedoninë e Veriut dhe Shqipërinë, duke paraqitur një propozim për një metodologji të re për zgjerim. Vetëm pas samitit, kur e kuptuan se çfarë dëmi kishin bërë, duket se u mërzitën pak dhe Bullgaria u kërcënua me izolim. A nuk mund të ishte më shpejt? Pse fillimisht u mbajt një përkujtimor për Maqedoninë dhe më pas u vunë në dukje vetëm disa perspektiva?

Parlamenti bullgar i ka dhënë qeverisë një mandat për të miratuar propozimin francez që do të çonte në heqjen e vetos, por të paktën dy probleme serioze mbeten për t'u zgjidhur: i pari është se nuk ka qeveri në Sofje, i dyti është mosgatishmëria e politikanëve në Shkup për të pranuar kushtet bullgare .

BE-ja tregon sërish fytyrat e saj Janus. Macron pranon se propozimi nuk është i drejtë për Maqedoninë, por mbështet një kornizë që është e papranueshme për Shkupin. Sa i kupton vërtet ai, pavarësisht nga këshilltarët e tij, hollësitë e mosmarrëveshjes dhjetëvjeçare dhe jashtëzakonisht komplekse që prek identitetin kombëtar: historinë, gjuhën, kulturën?

Personalisht, kam takuar shumë zyrtarë të lartë të BE-së, njohuritë e të cilëve për vendet e Ballkanit Perëndimor që ata vizitojnë janë reduktuar në njohuritë e Baedeker dhe informimin që ata morën gjatë verës. Një njohës i mirë i konfliktit Shkup-Sofje nuk do të përdorte kurrë termin "maqedonasit e veriut".

Presidencën franceze të BE-së do ta marrë nga nesër Republika Çeke. Pyetja e madhe është se kur Praga do të fillojë të merret me Shkupin dhe Sofjen. Kjo sigurisht nuk është një prioritet për komisionerin e zgjerimit, megjithëse ai është i etur për njëfarë suksesi. Kryeministri i tij, Viktor Orban, po i shkruan një listë nga prapavija dhe Serbia është në krye të kësaj liste.

Ndërsa rusët po heqin shkronjën "Z" si simbolin aktual të luftës, dera e Brukselit që troket në Ballkanin Perëndimor thotë ende "Z": Mbyllur. Urime kryeministrit shqiptar Edi Rama. Ai pati guximin në mes të Brukselit të fliste për "frymën mashtruese të zgjerimit".

Maqedonia e Veriut u ndëshkua brutalisht. Pse po kalon një udhëtim kaq makthi? Fillimisht u bllokua nga grekët rreth NATO-s, pastaj bullgarët rreth BE-së dhe në fund evropianët u preokupuan me Ukrainën. A i hap kjo sërish hapësirë ​​Rusisë për të manovruar diçka në sfond për të parandaluar një bashkim më të gjerë të Evropës?

I dashur lexues,

Qasja jonë në përmbajtjen e internetit është falas, sepse ne besojmë në barazinë në informacion, pavarësisht nëse dikush mund të paguajë apo jo. Prandaj, për të vazhduar punën tonë, kërkojmë mbështetjen e komunitetit tonë të lexuesve duke e mbështetur financiarisht Shtypin e Lirë. Bëhuni anëtar i Sloboden Pechat për të ndihmuar objektet që do të na mundësojnë të ofrojmë informacion afatgjatë dhe cilësor dhe Së bashku të sigurojmë një zë të lirë dhe të pavarur që do të jetë GJITHMONË NË ANËN E POPULLIT.

MBËSHTETNI NJË SHTYP TË LIRË.
ME SHUME FILLESTARE 60 DENARË

Video e ditës