Kam shikuar intervistën e fundit të udhëheqësit të VMRO-DPMNE-së Hristijan Mickoski për Alsat TV dhe mund të konkludoj se reforma në këtë parti ka filluar. Nga ajo që është treguar deri më tani, është e qartë se Mickoski ka bërë hapa të rëndësishëm të vetë-profilizimit. Dikush mund të vërejë transformimin për të cilin po përpiqet VMRO-DPMNE, nga një konservatore-popullore në një liberal-demokratike, të paktën në aspektin e perceptimit të shtetit si të barabartë në një nivel ndëretnik.

Gjegjësisht, në emision Mickoski u distancua në mënyrë eksplicite nga fraza "Maqedonia e Maqedonasve", e cila ishte një udhëzues për të kuptuar se kush janë njerëzit shtetndërtues në vend gjatë gjithë historisë së kësaj partie. Ai gjithashtu u distancua nga politikat e paraardhësit të tij Nikolla Gruevsku, të cilat dominoheshin nga gjuha e urrejtjes kundër shqiptarëve karakteristikë e periudhës së sundimit të tij. Kjo është ndoshta dorëheqja e dytë nga barra e Gruevskit, duke pasur parasysh barokun e "Shkupit 2014", i cili u zhduk në programin e kandidatit të tyre për kryetar të kryeqytetit. Nëse kjo do të zhgënjejë shumë që e shohin këtë parti si bastionin e fundit të patriotizmit kombëtar, do të dihet së shpejti, edhe me rezultatet e këtyre zgjedhjeve.

Por nëse ndiqen faktet, VMRO-DPMNE arriti të rrisë kapacitetin e saj të koalicionit duke iu bashkuar dy partive shqiptare, të cilat në shumë mënyra janë më radikale në kërkesat e tyre kolektive, etnike se kushdo tjetër. Madje është rënë dakord që përkrahësit e VMRO-DPMNE të votojnë për një kandidat shqiptar në zonat me shumicë shqiptare. Kreu i partisë mblodhi guximin të "kandidojë" me tabela në gjuhën shqipe të kandidatit të tij "të pavarur" për kryetar të Shkupit.

Evolucioni i VMRO-DPMNE-së u konfirmua nga deklarata e kreut të partisë në një intervistë për TV Alsat, se për të regjistrimi është vetëm një operacion statistikor dhe se pyetja se sa përqind e shqiptarëve është një shfaqje politike. Dhe kur jemi në skenë, me kërkesë të nikoqirit, ai plotësoi nevojën e shqiptarëve, politikanëve maqedonas për t'u drejtuar në gjuhën shqipe. Dhe duhet pranuar, befasoni me një theks të mirë.

Njeriu i parë i VMRO-DPMNE-së shpjegoi dhe justifikoi të gjitha këto lëvizje reformuese me, siç tha ai, evolucionin e politikanëve, në përputhje me dinamikën e politikave dhe nevojën për të qenë të suksesshëm.

Evolucioni i VMRO-DPMNE-së mund të jetë pak vonë, por padyshim që do të jetë i mirë për demokracinë në këtë vend. Nëse partia me të vërtetë po evoluon apo është kjo vetëm një turbulli parazgjedhore në sipërfaqen e ujit, kjo mbetet për t'u parë.

Tani e tutje, SDSM do të ketë një konkurrent serioz në "shitjen" e interesave kombëtare. Dhe ai nuk do të jetë vetëm në këtë. Por që kjo të ndodhë, përveç "mirëmbrëma" të sjellshme në gjuhën shqipe, Mickoski do të ketë nevojë për pak më shumë guxim që të mos mbetet, siç thotë ai, një politikan retrograd, por i suksesshëm, dhe mund të ketë nevojë, për shembull, të mbështesë Ideja e Ahmetit për një president shqiptar në zgjedhjet e ardhshme. Ose, që kryeministri i ardhshëm të pranojë të jetë shqiptar në vend të vetvetes. Kjo mund ta largojë BDI -në nga krahët e LSDM -së dhe të përshpejtojë formimin e shumicës së re parlamentare që është shpallur prej kohësh.

Ka edhe disa "vogëlsira" të tjera që do t'i qëndrojnë më tej në rrugën e tij, të cilat janë në axhendën e partnerëve të tij aktualë në koalicion, siç është një "ndryshim i vogël" në Kushtetutë, në të cilën gjuha shqipe do të shënohet si gjuha e dytë zyrtare në shteti.

Kostoja e suksesit duhet të paguhet.