Lindur në Paphlagonia, Theodosius dhe Rufina, të krishterë të famshëm. Prindërit e tij u hodhën në burg për emrin e Krishtit. Babai i tij vdiq së pari në burg, dhe pastaj nëna e tij, pasi e lindi, vdiq vetë. Kështu, foshnja mbeti në burg midis trupave të pajetë të prindërve të tij. Por Zoti me mendime e dërgoi Engjëllin e Tij te një e ve fisnike Ama, së cilës Engjëlli iu shfaq në një ëndërr dhe i tha asaj të shkonte në burg dhe ta merrte fëmijën me vete. Por ai kërkoi leje nga kryetari i bashkisë për të varrosur të vdekurit, dhe ai e mori fëmijën në shtëpinë e tij. Ai filloi të flasë vetëm kur ishte pesë vjeç dhe fjala e tij e parë ishte "mami". Për shkak të kësaj ai mori emrin Mamuth. Në shkollë, Mamant tregoi një qartësi të pazakontë dhe pasi ishte rritur me një shpirt të krishterë nga shtëpia, ai nuk e fshehu besimin e tij, por ua rrëfeu atë kolegëve të tij, duke u tallur me idhujt. Të krishterët u persekutuan ashpër në kohën e mbretit Aurelian. Edhe paganët nuk i kursyen fëmijët e krishterë. Mamant ishte pesëmbëdhjetë vjeç kur u soll para perandorit. Perandori i tha të paktën një fjalë për të hequr dorë nga Krishti, së cilës Mamant u përgjigj: "As në zemrën time dhe as me gojën time nuk do të heq dorë nga Zoti im dhe nga Mbreti Jezu Krisht." Perandori urdhëroi që ai të rrihej, të digjej me qirinj dhe më në fund e hodhën në det. Por një engjëll i Zotit e shpëtoi dhe e çoi në një mal të lartë afër Cezaresë. Këtu ai jetoi në vetmi dhe në lutje. Bishat e egra u zbutën nga shenjtëria e tij. Më në fund, ai u gjet këtu nga përndjekësit dhe përsëri iu nënshtrua torturave. Pasi mposhtën fuqinë e zjarrit dhe kafshët e egra, ata e goditën atë me tridentin e një prifti idhull. Kështu ai ia dorëzoi shpirtin e tij të shenjtë Zotit, të Cilit i qëndroi besnik në të gjitha mundimet. Shërimet e shumta të të sëmurëve ndodhën nga reliket e tij.