Vëllai i Shën Vasilit të Madh. Në fillim ishte presbiter, sepse ishte i martuar dhe kur i vdiq e shoqja, e bekuara Theozva, u zgjodh dhe u shugurua ipeshkëv në Nisa. Ai karakterizohej nga mësimi i madh botëror dhe përvoja shpirtërore. Mori pjesë në Koncilin e Dytë Ekumenik. Mendohet se ai ka kompozuar pjesën e dytë të Kredos. Orator i madh, interpretues i Shkrimeve të Shenjta dhe teolog. Për shkak të disfatës që pësuan nga duart e tij, arianët ishin veçanërisht të egër kundër tij si një kundërshtar i frikshëm, kështu që në kohën e perandorit Valens, njeriu me mendje të njëjtë, ata ia dolën ta largonin nga selia episkopale dhe përfundimisht ta dëbonin në mërgimi. Ai kaloi tetë vjet në mërgim, duke duruar të gjitha llojet e mjerimeve dhe poshtërimeve. Më në fund vdiq në pleqëri në fund të shekullit IV dhe u zhvendos në Mbretërinë e Zotit, duke mbetur një dritë e madhe e Kishës për shekuj.