Vendet me ndikim në Bashkimin Evropian thonë se duan t'i shohin të gjashtë vendet e Ballkanit Perëndimor në tryezën e madhe në Bruksel, por vetëm pasi Bashkimi të jetë reformuar nga brenda, duke përfshirë edhe heqjen e parimit të unanimitet. Dhe për të “reformuar unanimitetin” në BE nevojitet unanimiteti i shteteve anëtare. Kjo është tabloja më e mirë e rrethit vicioz në Union në të cilin po përpiqen të hyjnë vendet e Ballkanit Perëndimor.

Mos futja e mosmarrëveshjeve dypalëshe në Bashkimin Evropian është kthyer në një mantra, qëllimi përfundimtar i së cilës duket të jetë zgjatja e zgjerimit dhe "bilateralizimi" i integrimeve evropiane, si në rastin e Maqedonisë dhe Serbisë, ka rezultuar të jetë rruga më e gjatë drejt BE. Serbia ka dhjetë vjet që negocion dhe gjatë gjithë kohës çështja e Kosovës i ka mbetur mbi kokë. Maqedonia ka përvojën më të gjatë në dhomën e pritjes së BE-së dhe tani Greqia është zëvendësuar nga Bullgaria. Mali i Zi ka dhjetë vjet që negocion, nuk ka asnjë problem të madh, nuk ka mosmarrëveshje dypalëshe, por është ngecur edhe në rrugën evropiane. Megjithatë, Maqedonia është një rast unik. Për vite me radhë çështja e emrit ishte një mosmarrëveshje "dypalëshe" me Greqinë që BE-ja nuk donte ta sillte në Bruksel dhe e vetmja pengesë për përparimin. Emri u zgjidh, por pengesa “e vetmja”. Vetëm tani ajo mori një emër tjetër - Bullgari.

Përshtypja është se BE-ja e toleron Bullgarinë dhe do të vazhdojë ta bëjë këtë. Vetëm se, pavarësisht se Sofja është pjesë e klubit të solidaritetit, nëse fuqitë e mëdha në Union do ta bënin zgjerimin strategjik për sigurinë apo ndonjë interes tjetër, ata do të ishin menjëherë më kritikë ndaj Bullgarisë për sa i përket fondeve, për shembull, ose deklaroi publiku, kështu që. Bullgaria do të kishte bërë llogaritje të tjera, ndoshta do të kishte filluar të bllokonte më pak për të mos i kushtuar shumë dhe më pas do të ishte më i lehtë zgjerimi.

Në vend të kësaj, Sofja zbuloi algoritmin - çështjet historike nuk "jehonë" me evropianët, por të drejtat e njeriut janë për këtë arsye me interes të veçantë.

– Në çdo fazë të procesit të aksesit, të drejtat e njeriut janë në qendër të vëmendjes. Kjo do të thotë se vendi kandidat do të bëhet pjesë e BE-së me një histori të mirë në respektimin e të drejtave të njeriut dhe do të jetë në gjendje të kontribuojë në atë që në thelb është një komunitet i demokracive. Këtë po e ndjekim me vëmendje në procesin e anëtarësimit – tha ambasadori evropian në vend, David Geer.

Maqedonia, të kujtojmë, gjithmonë ka marrë nota kaluese për respektimin e të drejtave të njeriut dhe ka qenë shembull i një shoqërie multietnike. Por Unioni është i përjashtuar nga përgjegjësia kur bëhet fjalë për problemet me pakicat në anëtarët e tij, të paktën në rastin e Maqedonisë dhe maqedonasve në Bullgarinë fqinje. Më pas theksohet se “organizata kryesore që është përgjegjëse për monitorimin e respektimit të të drejtave të njeriut është Këshilli i Evropës”.

Të drejtat e njeriut nuk ishin një çështje kur vendi mori statusin e kandidatit apo një rekomandim për negociata, por tani është zbuluar "diskriminimi" ndaj bullgarëve, të cilin BE-ja duket se e kupton. Madje ata arritën në një takim me Komisionerin Evropian për Zgjerim, Oliver Varhelji. Sado që ky takim konsiderohet një hap personal nga Varhelji, fakti që ai merr një rrogë nga BE dhe nesër do të luftojë për një mandat tjetër komisioneri, gjë që sigurisht do të thotë për të nëse Bullgaria apo ndonjë vend tjetër ngre dorë për të.

E gjithë kjo çon në përfundimin se bëhet fjalë për performancë të koordinuar dhe komplementaritet. Bullgaria ka një axhendë dypalëshe dhe po e zbaton me zell dhe i përgjigjet dëshirave të atyre që nuk janë përkrahës të zgjerimit të Bashkimit. Ose, siç tha së fundmi gazetari i njohur austriak Michael Martens i “Frankfurter Allgemeine Zeitung” – të gjithë atyre që besojnë në zgjerimin me Ballkanin Perëndimor, u dërgoj një përshëndetje të veçantë nga Babadimri.