Доколку дојде до конфликт меѓу Иран и Израел, многу фактори би одлучувале, а можеби најважниот би бил кој друг ќе се вклучи во конфликтот и на чија страна.

Техеран не сака да ескалира регионални тензии, но смета дека Израел треба да биде казнет за да се спречи понатамошна нестабилност, соопшти Министерството за надворешни работи на Иран по смртта на лидерот на палестинското движење Хамас, Исмаил Ханије во иранскиот главен град Техеран.

Израелската војна против Газа трае со месеци, десетици илјади луѓе се убиени и ранети, а речиси целото население на опколениот Појас од 2,3 милиони Палестинци барем еднаш е раселено. Нема знаци дека израелската влада предводена од Бенјамин Нетанјаху наскоро ќе се согласи за прекин на огнот и за решавање на огромната хуманитарна катастрофа во Газа.

Во меѓувреме дојде до значително усложнување на ситуацијата. За само неколку часа беа убиени Ханије и Фуад Шукр, еден од командантите на либанското движење Хезболах, кое има особено силни врски со Иран. Тие убиства и тековниот воени операции на палестинските територии ја загрозуваат целата област на Блискиот Исток и постои голем страв од судир меѓу Израел и Иран.

Воздухопловни сили

Кога би се случил тој конфликт, би одлучувале многу фактори, а можеби најважниот би бил кој друг и на која страна би се вклучил. Од Вашингтон веќе соопштија дека Соединетите Американски Држави остануваат посветени на одбраната на Израел, а Иран не е сам во оваа констелација сили. На прво место, најмногу ќе се следат одлуките и потезите на либанскиот Хезболах, а покрај Техеран би можело да се најде и бунтовничкото движење Хути од Јемен, како и одредени шиитски паравоени сили од Ирак.

Она што треба да се истакне е и фактот дека Израел и Иран не се граничат, односно дека меѓу нив се наоѓаат Ирак и Јордан. Од друга страна, Хезболах и Израел разменуваат прекугранични оган од октомври минатата година, кога започна израелската војна во Газа по нападот предводен од Хамас во јужен Израел во кој загинаа 1.139 луѓе, а други 200 беа заробени. Израел и Либан имаат заедничка граница и десетици илјади луѓе од двете страни се раселени.

Ако се споредат бројките и податоците од Глобалниот индекс на огнена моќ (GFI), повеќето од бројките се на страната на Иран, освен за авијацискиот сегмент кој може да биде клучен при овој судир . Според GFI, израелската војска е опремена со 612 борбени авиони, додека Иран има 551.

Иако нема преголема разлика во бројки, таа е видлива по квалитет. Додека Израел нема проблеми со набавката и на самите авиони и на опремата за нивно одржување и усовршување, Техеран веќе долго време има потешкотии поради санкциите и веројатно му се достапни борбени авиони само оние од руско производство.

Помош од сојузниците од регионот

Што се однесува до другите бројки: иранската армија има 400.000 активни и 350.000 резервни војници. Од друга страна, Израелците имаат 126.000 активни војници и 465.000 „резервисти“. Во оваа статистика Техеран сè уште смета на 190.000 припадници на единиците на Иранската револуционерна гарда. Севкупно, кога ќе се сумираат сите пешадиски единици, Иран има 610.000, а Израел 169.500 активен воен персонал.

Што се однесува до артилерискиот и моторизираниот сегмент, Израел има многу повеќе оклопни борбени возила (6.135 – 3.555), додека Иран има повеќе тенкови (2.842 – 1.650), општи артилериски орудија (4.873 – 1.000) и ракетна артилерија (1.755 – 48). . И овие бројки треба да се земат со голема претпазливост поради неколку причини. Првата е дека двете страни не ги откриваат своите точни бројки, а значителен дел од израелската страна е искористен, оштетен или уништен во Газа.

Во однос на воздушните и противвоздушните способности. и географските податоци, Израел е приближно 1.250 километри од Иран, 1.650 километри од Јемен и 395 километри од Ирак, што значи дека има време да се подготви за можни воздушни напади.

Од израелска страна, исто така, постои и фактот, докажан од претходниот обид на Иран да му се закани на Израел од воздух, со ракети и беспилотни летала, дека Тел Авив ќе биде на растојание од своите сојузници во регионот (американските и британските единици во регионот , како и информации обезбедени од Јордан или Саудиска Арабија.

Предвидувајќи го ова, Израел ги прошири одбранбените системи како што се Железната купола, Патриот, Давидовата прашка (исто така позната како Волшебно стапче) и системот Стрела. Паралелно со тоа се работеше и на зајакнување на офанзивните капацитети, бидејќи израелската армија често се води од политиката „нападот е најдобра одбрана“.

Од друга страна, Иран неодамна се посвети на развој на ракети и беспилотни летала, но како слаба точка се истакнува фактот дека го занемари развивањето на сегментот за воздушна одбрана, што може да биде проблем за Техеран.

Хезболах како одлучувачки фактор?

Она што може да преовлада во корист на Иран е претходно споменатото либанско движење Хезболах, кое се смета за најдобра вооружена парадржавна борбена формација во светот.

Центарот за стратешки и меѓународни студии (ЦСИС) од Вашингтон проценува дека оваа вооружена група има меѓу 120.000 и 200.000 проектили во залихите и дека во случај на војна, лесно може да прими уште многу проектили од Иран.

Покрај фактот дека се стационирани во Либан и се граничат со Израел, Хезболах би можел да нападне и од соседна Сирија, што значи дека во исто време Израел би можел да биде загрозен од две страни и на мета да биде поглем дел од неговата територија.

Ова се само дел од факторите со кои располагаат Израел, Иран и нивните сојузници, други би можеле да се откријат во случај на евентуалната ескалација.