Пластиката сè уште е еден од главните заканувачи за климатските промени
Пластичното ѓубре треба да биде еден од најважните приоритети на светските власти. Пластиката за еднократка употреба е сериозен проблем за климатските промени и огромна закана за животната средина што дополнително е влошена од пандемијата на коронавирусот и потребата за дополнителна пластична заштитна опрема.
Најголем процент од произведената пластика е направена од фосилни горива што масовно продолжува да ја уништува планетата.
Пластиката е загрижувачки факт затоа што многу малку од произведената пластика се рециклира, помалку од 10%. Огромен дел од пластиката се гори. Но, огормен дел од светот продолжува да создава депонии и, сè повеќе ја загадува животната средина.
Претежно слушаме за океанската пластика и штетата што константно му се нанесува на морскиот свет, кој почнува да се храни со пластични кеси…
Но, микропластиката е уште позагрижувачки момент. Пластиката не се распаѓа, туку се распаѓа на ситни честички, кои може да се најдат на секој агол на планетата, на копно и во воздух, во водата за пиење и сите извори на храна.
Сè уште нема фиксни податоци и истажувања какво влијание има за здравјето на луѓето, но имајќи ги предвид токсините што се користат во производството на пластика како бензен, олово, фталати – не може да биде добро.
Сепак, фрустрирачки е фактот што властите не посветуваат доволно внимание на оваа глобална еколошка катастрофа. Наместо тоа, на пластиката за една употреба (што претставува околу 40% од пластиката што се користи секоја година) се гледа како на прашање кое мораат да го решат локалните самоуправи преку подобра политика за рециклирање и управување со отпад.
Тој став мора конечно да се смени, бидејќи глобалните проблеми со рециклирањето, јасно ставаат до знаење дека рециклирањето никогаш не било, ниту ќе биде во чекор со употребата на пластика и нејзината пристуност насекаде.
Тоа долго време ги преокупира еколозите, кои со години лобираат за глобална акција за намалување на производството и употребата на пластика за еднократна употреба.
За таа цел, повеќе од 600 организации за заштита на животната средина и социјална правда прават планови кои ги предложуваат на властите за решавање на овој проблем.
Досега, се чини како никој да не беше подготвен да ги разгледа посериозно опциите за намалување на производството на пластика.
Во меѓувреме, ситуацијата од ден на ден се влошува. Веројатно мал дел од глобалното население кое помага за рециклирање со цел да оствари некаков приход се луѓето кои припаѓаат на заедниците со ниски примања.
Зошто едноставно не се користи моќта на набавки за да се намали количината на еднократна употреба на пластика? Зошто светот не почне да одбива дозволи за проширување на капацитетите за производство на пластика и со меѓународни напори државите да се насочат кон намалување на користењето пластика?