Марко е уличар со господски манири. Го најде брат ми на улица пред осум години, една есенска врнежлива вечер. Мил, мал, накиснат… сам. Го прибра дома, му реков: „Утре наутро доаѓам и го земаме“. Не прашав дали е женско или машко, боја, шара… И така, Марко стана член на нашето семејство. Ветеринарот процени дека има 3-4 месеци според големината на запчињата. По една година, ни дојде и помалиот син Никола. Штом се запознаа, ни беше јасно дека на Марко природна задача му е да го чува бебето Никола. Спиеше со него во бебешкото креветче, на секое будење на Никола, Марко дотрчуваше да ни „каже“ дека бебето се разбудило. Со него и прооде Никола. Кој не знае, добро е да дознае дека мачките нè поседуваат нас, не ние нив. А за сите што се двоумат како ќе се прилагоди мачето дома, не грижете се – вие ќе се прилагодите лесно на него. И запомнете, мачките нè бираат нас, не ние нив. За двоумењето за комбинацијата маче и дете – тие се совршен спој.