Првпат со помош на телескоп на НАСА за лов на планети е забележано како огромна црна дупка уништува ѕвезда.

Сателитот на американската вселенска агенција ТЕСС открил исчезнување на ѕвезда оддалечена 375 милиони светлосни години, која била повлечена од моќната гравитација на супермасивна црна дупка.

Ѕвезда со големина колку нашето Сонце на крајот била проголтана во редок вселенски случај.

Visualize a mind-bending black hole ?

The gravity of a black hole is so intense, it distorts its surroundings like a carnival mirror. Simulations help us see what Einstein meant when he said gravity warps the fabric of space & time. Get sucked in: https://t.co/9TK79WZ6Fr pic.twitter.com/B6k7cHjpA6

— NASA (@NASA) September 26, 2019

Астрономите користеле меѓународна мрежа на телескопи за да го откријат феноменот, пред да се свртат кон ТЕСС кој е дизајниран да лови оддалечени планети, а го фатил почетокот на драматичното случување покажувајќи ја својата ефикасност во набљудување на вселената.

„Тука се работело за комбинација на способност и среќа и понекогаш тоа ви треба за да ја бутнете науката напред“, рекол астрономот Томас Холоиен од Институтот за наука Карнеги.

Таков феномен се случува кога ѕвездата премногу се приближува до супермасивна црна дупка, објекти кои постојат во центарот на многу големи галаксии, вклучувајќи го и нашиот Млечен пат.

Многу силна гравитациска сила ја растргнува ѕвездата и некои од материјалите се исфрлени во вселената, а остатокот влегуваат во црната дупка, формирајќи притоа диск од жежок и сјаен гас.

„Можеме да ја мериме брзината со која станува посјајна, а да го воочиме и падот на температурата и сјајот кои се единствени“, рекол Холоиен.

Воочување на осцилациите на светлината, додека црната дупка ја голта ѕвездата и исфрла ѕвезден материјал во спирали, би можело да помогне на астрономите да го разберат однесувањето на црните дупки, научна мистерија уште од времето на физичарот Алберт Ајнштајн, кој го истражувал влијанието на гравитацијата на светлина во движење.