Пандемијата од корен ни го смени животот. Таков удар ни зададе што ни самите не можеме да се препознаеме. Не сме истите во мислите, во однесувањето и во дејствувањето. А за штетите што ни ги нанесува вирусот и да не зборуваме. Губењето на животите е нашата најголема трагедија што ни се случува. Секојдневно растат бројките на починати и пред очи ни умираат најблиските, а некои нè убедуваат дека е добро менаџирањето и справувањето со пандемијата?! Можеби е добро, но во нормални услови и гледано со нивната диоптрија, а не со нашата и во оваа вонредна и потешка состојба од воената. Таквото размислување и менаџирање е чисто манипулирање и замајување! Но, кој ова ни го наметнува и умот ни го сметнува?!

По работ на бездната

На врвот на бунилото е нефункционирањето на државните институции (посебно парламентот) и немањето став за излез од овој безизлез. И не само од пандемијата, туку и од правданијата за страданијата, од мафијата и краданијата, од литијата на беззаконијата и бугаризацијата?! Тоа создава уште поголема забуна и револт кај граѓаните кои веќе се изморени, искрадени, несигурни и небезбедни.

Сè е испомешано, закочено и препуштено на поединецот сам да се снаоѓа како што знае и умее. Навистина, има обиди да се создаде поинаква слика и подобра перцепција за состојбата, особено под влијание на медиумите, но и на нив не им се верува, зашто се наклонети и бранат една или друга опција. Сè е така направено и поставено што никој никому не верува, а сите заедно чекориме по работ на бездната.

Политичката сцена стана арена за афери, шпекулации, скандали и разноразни подметнувања и меѓусебни обвинувања. Состојбата е толку алармантна и дотаму дотерана што на сите почна да им се смачува и смрачува. Оттаму веројатно допре гласот и до двајцата лидери на најголемите македонски партии за да им стане јасно дека е неизбежно и неодложно да се сретнат, да прозборат и барем за нешто да се договорат?! И навистина се случи, првпат по толку години да направат нешто што сите го очекуваа – се договорија да ги одложат пописот и локалните избори за да го заштитат здравјето и животите на луѓето.

Но, кои се тие сами зад затворени врати да се договараат и да одлучуваат во име на другите (етнички) партии – почнаа да се прашуваат и да размислуваат некои партиски апологети и изнајмени аналитичари?! И, средбата беше сфатена како заговор против другите партиски субјекти. Особено тука поентираа некои „чувари на мирот“ кои веднаш „открија“ дека ваквиот договор е на штета на албанската етничка заедница која на пописот (демек, ако се одложи) ќе се прикаже во многу помала бројка отколку што е вистинската?! Значи повторно политизирање на пописот и фаворизирање на една групација, во случајот, албанската популација?!

Вистински проблеми

И така ништо не оди како што треба, исто како во поговорката: „Едниот удира во шајка, а другиот во плоча“. Сè се прави за ништо да не се направи и да се дефокусираат граѓаните од вистинските проблеми. Така се мисли, но веќе е прочитана  намерата за злоупотреба на националната припадност и етничката чувствителност. Зашто сите се на работ на издржливоста и стана провидно сеењето магла од вакви и какви било други позиции. Пандемијата не ги препознава и не прави разлика помеѓу Македонците, Албанците, Власите, Србите, Ромите, Турците, Бошњаците и другите припадници на етникумите во Македонија. Сите сакаат, да се вакцинираат, да се лекуваат, да живеат подобро и да не стравуваат за својата егзистенција. Затоа кај граѓаните не поминуваат национализмите, пизмите, двојбите и раздвојбите.

Тоа мора да го сфатат и властите и останатите за да не губат време во ова невреме, туку да се свртат кон стратегиските определби и вистинските проблеми на државата. Последниот воз за Европа е поставен за сите Заевци, Мицковци, Ахметовци, Апасиевци и Селовци… Ако на одење не нè однесе, на враќање младината сигурно нема да ја донесе?!