Париски „Ле Монд” преку својот дописник од Виена, Жан Батист Шастан прави анализа по изјавите на претседателот на Франција за имиграцијата „кои доаѓаат од бугарски или украински тајни канали” и за неговото вето, во октомври, на отворањето на пристапните преговори со двете балкански држави, Албанија, што ги навреди престолнините од регионот, јавува дописникот на МИА.

Весникот потсетува дека Емануел Макрон во октомври 2018 година, само неколку недели пред почетокот на движењето на „жолтите елеци”, ја шеташе Европа како што ветил дека ќе стори, земја по земја. Во Словачка и Чешка, тој ги повика граѓаните и нивните водачи „да не изгубат можност да зборуваат”, со што им држеше лекција на своите претходници кои премногу често го сметаа Истокот за занемарлива количина, започнувајќи од Жак Ширак и неговата позната изрека против овие земји кои „изгубија можност да молчат” во 2003 година, за време на војната во Ирак.

Францускиот шеф на државата само неколку месеци по неговиот избор конечно го својот интерес за оваа зона долго време игнорирана, па дури и игнорирана, од француските елити, што одеше само во полза на Германија.

Една година подоцна, ситуацијата е радикално различна. Не само што Емануел Макрон ја прекина својата голема европска турнеја заради внатрешната состојба во Франција, туку тој се врати на многу традиционалниот поглед на француската надворешна политика во однос на овие земји. За неколку недели, неколку негови изјави ги вознемирија главните градови во регионот. Прво, во интервјуто дадено на неделникот „Валер актуел” на 31 октомври, францускиот претседател ја негира имиграцијата „која доаѓа од бугарски или украински тајни канали“, споредувајќи ја со„ легалната имиграција од Гвинеја или Брегот на Слоновата Коска“, преземајќи го стариот француски синдром на„ полскиот водоводџија “, кој гледа зад секој мигрант кој доаѓа од Исток фактор на социјален дампинг. Оваа искрена декларација го предизвика гневот на Софија, особено затоа што Бугарите, како европските граѓани, можат совршено да дојдат да работат во Франција, без да поминат преку нелегални канали.

Неколку дена подоцна, во интервју за „Економист”, Емануел Макрон овој пат ја напаѓа Босна и Херцеговина, опишувајќи ја балканската земја како „темпирана бомба” заради „проблемот со враќањето на џихадистите” . Босна е, се разбира, во голема мерка нефункционална држава, но потенцијалното враќање на џихадистите од Сирија е далеку од причината. Без да се зборува дека Франција се соочува со истиот проблем, и без да има соодветно решение за тоа. Аргумент кој уште повеќе шокира затоа што шефот на државата го искористи за да го оправда своето вето во октомври за отворањето на пристапните преговори со двете други балкански земји, Албанија и Северна Македонија. Ова одбивање беше видено на исток како нов израз на историскиот скептицизам на Франција кон какво било проширување кон поранешните комунистички земји. „Ова е сериозна грешка што во голема мера разочара во регионот”, вели српскиот политички научник Иван Вејвода.

Кога кон ова се додаде и новата руска политика на Емануел Макрон, кој сака да ја „преиспита нашата врска” со Москва и со Владимир Путин, и го прогласи НАТО „во состојба на клиничка смрт “. Изјави кои загрижуваат голем дел од источните земји. Тие се „опасни”, оцени на пример полскиот премиер Матеуш Моравјецки, бранејќи го „најважниот сојуз во светот за зачувување на мирот и слободата”. Иако про-Трамповата Полска е далеку од фаворизирање на европското единство, нејзината позиција за НАТО има ехо кај нејзините соседи.

Помеѓу нејзините стратешки избори и нејзините провокативни формули, новиот француски „Остполитик” во Централна Европа ризикува да им сврти грб на оние кои во регионот сонувале за либералните идеали на Емануел Макрон, завршува анализата на „Ле Монд”.