Во традиционалните венецијански градилишта на гондоли последниве месеци може да се слушне само звукот на морските бранови.

Такви градилишта во 18 век, кога италијанскиот мајстор Каналето ја сликал панорамата на градот, имало насекаде. Денес се останати само четири, но и тие не работат откако поради пандемијата е забрането возење со гондоли низ Венеција.

„Венеција без гондолите нема смисла. Секој пат кога нова гондола ќе нурнам во водата, тоа е како да сведочам на раѓање. Тие се мојата креација“, вели Роберто Деи Роси, еден од ретките преостанати традиционални столари кој ги изработува долгите црни чамци. Рачно изработува 4-5 гондоли годишно, а за секоја гондола му се потребни околу 400 работни часа.

Гондолите се долги 10 метри, широки 1,38 метри и тежат 600 килограми. Имаат 280 делови од осум видови дрво – даб, ариш, костен, вишна, липа, кедар, махагони и елка. Ги купуваат гондолиерите, кои за нив плаќаат меѓу 30.000 и 50.000 евра.

Секоја се прилагодува на тежината на идниот сопственик.

„Имавме и неколку ентузијасти кои ни нарачуваа гондоли од Америка, Германија и Јапонија“, вели Деи Роси.

Некогаш гондолите се сметале за подарок достоен за крал. Некои заедно со гондолиерите, венецијанскиот властелин му подарил на францускиот крал Луј 14.

По венецијанските канали денес пловат околу 400 гондоли. Оние кои сакаат да работат како гондолиери треба да се натпреваруваат за ограничениот број дозволи што ги издаваат градските власти.

Гондолите повторно ќе запловат од утре, кога Италија ги отвора границите за туризмот.