Монографијата „Манчевски“ во издание на „Арс ламина – публикации“ е достапна преку интернет-страницата на Кинотека. Заинтересираните ќе можат бесплатно да го симнат ексклузивното издание за Милчо Манчевски, еден од најзначајните и најнаградувани македонски режисери.

Монографијата „Манчевски“, промовирана во 2015 година, сè уште предизвикува голем интерес кај читателите и љубителите на филмот. Повеќегодишниот комплексен, меѓународен и мултидисциплинарен публицистички проект од кој произлезе оваа монографија, на уредникот и автор Марина Костова во 2018 година ѝ ја донесе наградата „Мито Хаџивасилев-Јасмин“ – највисоката државна награда за новинарство и публицистика.

Оваа обемна (650 страници) компилација од текстови, белешки и фотографии дава увид во досегашната кариера на еден од најоригиналните и најиновативни современи режисери и уметници. Аспектите на творештвото на Милчо Манчевски како филмски автор, фотограф, концептуален уметник и писател во оваа книга се истражени низ продлабочени анализи на осуммина филмски теоретичари, филозофи и историчари на уметност од САД, Велика Британија, Германија, Австралија, Ирска, Шведска и од Македонија. Оригиналниот дизајн на книгата е на германскиот графички дизајнер Матијас Хајпел.

За спецификите на филмскиот израз пишува Конор Мекгрејди во „Фрагменти, слоеви и временска испрекинатост: опсервации за филмските дела на Милчо Манчевски“. Филмскиот првенец на Манчевски, долгометражниот „Пред дождот“ (1994), го анализираат Ен Киби во „Теорија на сликата“, Ијан Кристи во „Бесконечна приказна“ и Сашо Александар Ламбевски во „Чувствувајќи го параноикот, шизото и депресивецот: Семиотичка анализа на емотивната архитектура на Македонија во ‘Пред дождот’“.

За „Прашина“ (2001) пишуваат Ерик Тангерстад во „Кога приказната ја крие приказната: Наративната структура на ‘Прашина’ (2001) на Милчо Манчевски“ и Ирис Кронауер во „Бришење на Прашина во Венеција“.

Катерина Колозова е автор на анализите „‘Сенки’ на Манчевски: Сексуалност и меланхолија“ и „За ‘Мајки’ на Манчевски: Анатомија на мизогинијата“. За ликовниот опус македонскиот режисер пишуваат Конор Мекгрејди во „Време, нарација и приказ: Делото на Милчо Манчевски во перформанс и фотографија“ и Соња Абаџиева во „Концептуални практики во ликовните наративи на Милчо Манчевски“.

– Голема збирка архивски факсимили – продукциски белешки, сториборди, писма, лични белешки, рецензии и интервјуа – исто така се дел од книгата, со намера да фрли светло врз процесот на работа на авторот, како и на приемот на неговото дело кај публиката и критиката. Овие архивски материјали, грижливо избрани од морето архивска граѓа, интегрално ја дополнуваат сликата за опусот на авторот – велат од Кинотеката. Дел од книгата се и теориски есеи и проза на Манчевски, кои го заокружуваат увидот во неговото творештво.

(Текстот е објавен во „Културен печат“ број 36, во печатеното издание на „Слободен печат“ на 20-21 јуни 2020)