Си Ен Ен анализира дека Русија во текот на изминатата деценија под водство на Владимир Путин е постојана грижа за Западот и тоа не е неосновано.

Неспорно е дека Путин и блискиот круг на претседателот во овој период влечеа низа провокативни потези, некогаш поради припојување на делови од други земји, друг пат заради поддршка на диктатори во странски војни или со труење на дисденти. Изгледа дека Кремљ на Путин повеќе не бара валидирање од Западот кој главно пасивно ја набљудуваше воинственоста на Русија, пишува Си Ен Ен.

Но, ситуацијата во последната недела дена ескалираше. Како што расте цената на гасот ширум Европа поради намаленото снабдување со руски гас, Путин ги прекинува и онака лабавите дипломатски врски со НАТО земјите, па Си Ен Ен истражува колку западните креатори на политики погрешно го прочитале Путин и ја игнорирале неговата подготвеност да го употреби оружјето што му е на располагање.

Енергетската криза низ Европа открива многу моќна алатка која и дава моќ на Русија во односот со Европа, а тоа се нејзините резерви на гас. Не е тајна дека многу европски земји, вклучително и Германија, се потпираат на руските испораки на природен гас. Неодамнешните кусоци ги покажаа не само економските, туку и геополитичките ризици од оваа зависност.

Русија ги исполнува постоечките обврски за снабдување на европските земји, но аналитичарите велат дека би можела да го зголеми извозот за снабдување на европскиот пазар пред да започне студената зима.

Прашањето од руска перспектива е зошто таа би го направила тоа? Москва сè уште чека одобрување од германската регулатива за „Северен тек 2“, контроверзниот гасовод што ќе ја поврзе Русија со Германија и ќе испорача големи количини гас во Западна Европа.

„Ако германскиот регулатор го поднесе своето одобрение за испораки утре, испораките од 17,5 милијарди кубни метри ќе започнат задутре“, рече Путин на форумот во четвртокот, обвинувајќи ја неодамнешната гасна криза и високите цени за енергетската политика на ЕУ.

Гасоводот е контроверзен бидејќи многумина го гледаат како проект на геополитичко влијание на Москва, а тој страв не беше ублажен кога рускиот вицепремиер Александар Новак на почетокот на месецов изјави дека „раната сертификација“ за Северен тек 2 ќе помогне да се „смири ситуацијата“.

Покрај финансиските и геополитичките предности што Русија ги доби затоа што Европа се потпира на својот гас, го зајакнува и внатрешнополитичкиот наратив што се разви со текот на времето во Русија – Западот постојано погрешно ги разбира работите.

– Суштината на овој наратив е дека Европа и Западот треба да ја преиспитаат својата злонамерна политика, без разлика дали се работи за енергетска или странска интервенција. Пред десет години, овој аргумент беше поодбранбен бидејќи Кремљ сакаше да се заштити од критиките на западните влади. Но, сега Русија може да тврди дека западната политика толку многу пропадна во Либија, Сирија и Авганистан, што рускиот пристап е всушност точен цело време – вели Олег Игњатов, аналитичар во Кризната група во Русија.

Кога ќе го земете предвид ова, набљудувајќи го однесувањето на Путин во изминатата деценија, може да се види дека му било лесно да изгради имиџ на лидер кој се обидува да ја врати гордоста на својата земја и е премногу среќен да ги користи можностите што ги дава наивни западни колеги.

– Од крајот на Студената војна, многумина од генерацијата на Путин веруваа дека се уште се во политичка војна со Западот. Ова стана уште поакутно по анексијата на Крим во 2014 година, и затоа сега гледате дека Русија е послободна да поставува војници на меѓународните граници, да шири дезинформации и да брка политички неистомисленици. Што се однесува до нив, тоа е дозволено во војна – вели Марк Галоти, почесен професор на Универзитетскиот колеџ во Лондон, моментално со седиште во Москва.

Некои тврдат дека релативно ограничената закана на Путин доведе до речиси пасивно однесување на Западот. Тоа пак значеше дека рускиот претседател може да направи непријателски потези со многу малку последици.

Логиката оди вака. Руските агенти кои трујат поранешен руски шпион на британска територија се секако проблем. Меѓутоа, во реалноста, ова претставува мала закана за Велика Британија, а казните построги од санкционирањето на поединци блиски до Путин можат да направат повеќе штета отколку корист.

Ова, потенцијално, оди во корист на Путин, бидејќи му овозможува да го претстави како доказ дека е недопирлив моќен човек кој го држи Западот во рака.

– Најголемиот долгорочен проблем е што Западот го третираше секој непријателски чин на Русија како изолиран инцидент, наместо да ја гледа генералната шема на Русија, која нема желба или интерес да игра според правилата. Русија станува подиректна. Кога Русија ја користи европската гасна криза за да го протурка својот проект Северен тек или да ги прекине сите преостанати врски со НАТО, тоа се прави отворено и повеќе нема да се преправа дека Москва работи на создавање добри односи со Западот. Ова е истата шема што ја гледаме во Русија. Засилената репресија сега е очигледна и забрзана, бидејќи на Кремљ повеќе не му е грижа – изјави за Си-Ен-Ен Кир Гил, соработник во Чатам Хаус.

Последиците за Западот не се охрабрувачки за оние кои се против Путин, дома или во странство, заклучува Си-Ен-Ен.

„Секогаш кога ќе добие шанса, ќе ја искористи. Тоа се случи во Украина, се случи во Грузија. Тој ги разбира само силните пораки и ако продолжиме да покажуваме неединство, ќе одговори на ист начин. Тој е уличен борец. Западот се обидува да игра уметничко лизгање во Русија, но Путин игра хокеј на мраз, вели Рихо Терас, поранешен командант на естонските одбранбени сили.

Извор: Си-Ен-Ен