Είτε δεν θα μπούμε ποτέ στην Ευρωπαϊκή Ένωση είτε θα μπούμε αμέσως σε όλα τα Δυτικά Βαλκάνια. Για να συμβεί αυτό, η κατάσταση στη Βοσνία, το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου, θα πρέπει να επιλυθεί, το Μαυροβούνιο θα πρέπει να επιλυθεί γεωστρατηγικά, η Σερβία να αποφασίσει να εισέλθει, η Αλβανία να προσαρμοστεί εκεί σε αυτό.о πρέπει να αποφασίσουν και θέλουν να νè πίεσε με όλους - λέει ο αναλυτής Aleksandar Ristevski.

Στην πρωινή εκπομπή του Sloboden Pechat, ο Ristevski τονίζει ότι η είσοδός μας στην ΕΕ εξαρτάται από τη συνολική περιφερειακή εικόνα των Δυτικών Βαλκανίων και ότι μόνο με «μπουλντόζα διπλωματία» θα μπορούσε να συμβεί εμείς και ολόκληρο το περιβάλλον μας να βρεθούμε εντός της ΕΕ.

- Η «μπουλντόζα διπλωματία» είναι περισσότερο χαρακτηριστικό των Αμερικανών παρά της Ευρώπης, η οποίαè εξακολουθεί να οδηγεί την εθνική πολιτική και αυτό είναι χαρακτηριστικό όλων των κρατών, και έχει τις ρίζες του στον 19ο αιώνα και τίποτα δεν αλλάζει. Γι' αυτό σήμερα δεν έχουμε ενιαία ή ενιαία ευρωπαϊκή πολιτική - υποστηρίζει ο αναλυτής.

Ο Ristevski πιστεύει ότι η πΓΔΜ έχει επιδείξει μέχρι στιγμής δύο έννοιες όσον αφορά την προσέγγισή μας στην ΕΕ. Η πρώτη έννοια είναι η απαίτηση για κάποιου είδους δικαιοσύνη, ενώ η δεύτερη, που λέει ότι ήταν χαρακτηριστικό της προηγούμενης κυβέρνησης, είναι με πολιτικές αποφάσεις και παραχωρήσεις ότι κάτι μπορεί να παραμεληθεί, ανεξάρτητα από το ποια είναι η εσωτερική κατάσταση στη χώρα.

«Το πρόβλημα της Μακεδονίας και των Δυτικών Βαλκανίων συνολικά δεν είναι πολιτικές αποφάσεις, παραχωρήσεις, σύνορα, ταυτότητα και εθνικά ζητήματα, αλλά η συνολική λειτουργία του ίδιου του κράτους», λέει ο Ριστέφσκι.

Πιστεύει ότι η διπλωματία μας δεν πρέπει να μείνει ακίνητη, αλλά αντίθετα να χρησιμοποιήσει επιδέξια παγκόσμιες διαδικασίες, για να φτάσει στον επιθυμητό στόχο.

- Μερικές φορές χρειάζεται επίσης να ασκήσουμε πίεση, διπλωματικά, ημιδιπλωματικά, δεύτερον, να δούμε τα δικά μας συμφέροντα. Το πρώτο, θεμελιώδες συμφέρον της πΓΔΜ είναι να είναι ένα λειτουργικό κράτος - ισχυρίζεται ο Ριστέφσκι, και ότι ίσως το να κάθεται σε δύο καρέκλες στις εξωτερικές σχέσεις θα μπορούσε να είναι ευπρόσδεκτο στη διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, η οποία θα επιταχυνόταν με αυτόν τον τρόπο.

Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη στον παρακάτω σύνδεσμο: