Η διαμάχη με τη Βουλγαρία χρονολογείται από τα τέλη του 19ου αιώνα. Από τη στιγμή που χωρίζει η μακεδονική εθνική σκέψη, στην ανάπτυξη της επιθυμίας συγκρότησης κράτους και μιας τυπικής μακεδονικής γλώσσας. Στη συνέχεια, υπάρχουν αντιστάσεις στο βουλγαρικό περιβάλλον, το οποίο τότε δεν ήταν πραγματική χώρα, όπως είναι τώρα, είπε σε πρωινή ενημέρωση ο καθηγητής πανεπιστημίου, δρ Λιουντμίλ Σπάσοφ.

Ο καθηγητής προσθέτει ότι όλα αυτά εντείνονται μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή μετά την προσπάθεια των Τίτο και Ντιμιτρόφ να ενώσουν τη Μακεδονία του Πιρίν με τη Μακεδονία του Βαρδάρη. Μετά την αποτυχία εκείνης της προσπάθειας, εκείνη η πολιτική «Ντιμιτρόφσκα» πέφτει στο νερό.

- Μια από τις μεγάλες ατάκες είναι το 1977 όταν δημοσίευσαν ένα φυλλάδιο ότι δεν υπάρχει μακεδονική γλώσσα, προσθέτει ο καθ. Σπασόφ.

Αναφέρθηκε στην ιστορία των διαλέξεων στην πρώην Γιουγκοσλαβία όταν ήταν πολύ περισσότερα, και σήμερα πολύ λιγότερα από όσα χρειαζόταν:

- Αυτό που συμβαίνει τώρα με τη Βουλγαρία καθώς και η αναγνώριση της εκκλησίας ως θετικό βήμα και άλλα θέτει το θέμα του ανοίγματος λεκτόρων για παράδειγμα στη Γερμανία. Είχαμε τέσσερις εκεί, τώρα δεν έχουμε κανένα. Ελπίζω να λυθεί αυτό, το πρόβλημα είναι λεπτό. Πρέπει να ανοίξει λέκτορας στην Τουρκία, στην Άγκυρα, γιατί πρώτα να επικοινωνήσει κανείς με ένα κράτος και μετά στο πανεπιστήμιο. Έχουμε πολύ λίγα στις χώρες της ΕΕ. Το κράτος ηγείται της γλωσσικής πολιτικής, οι διαλέξεις είναι γέφυρες φιλίας, όχι διχασμού, πιστεύει ο καθ. Σπασόφ.

Για το πώς πρέπει το κράτος να αντιμετωπίσει τις αρνητικές συμπεριφορές και πιέσεις από τη Βουλγαρία, ο Σπασόφ συνοψίζει:

- Με πολλή δουλειά, δουλειά, επιβεβαίωση της επιστήμης του και προσωπικές επαφές καθηγητών από διάφορα πανεπιστήμια και ήδη υπάρχει, λέει ο καθ. Σπασόφ.

Παρακολουθήστε ολόκληρη τη συνομιλία στο βίντεο: