Το κουκλοθέατρο "Ronja, η κόρη του ληστή" επί Το Θέατρο για Παιδιά και Νέους (TDM) από τα Σκόπια κέρδισε τέσσερα σημαντικά βραβεία σε δύο θεατρικά φεστιβάλ στη Σερβία.

Με την ευκαιρία αυτή στο «Πρωινός Τύπος» μιλήσαμε με δύο ηθοποιούς της παράστασης, Ματέα Γιάνκοφσκα που παίζει τον κύριο ρόλο του Ronja, για το οποίο έλαβε δύο διεθνή βραβεία και Άντζελα Ντιμίτροβα. Οι δύο νέες, ταλαντούχες και πολλά υποσχόμενες ηθοποιοί, εργαζόμενες στο TDM, μίλησαν για την αγάπη τους για το επάγγελμα, τις επιτυχίες τους, αλλά και για τα όνειρα και τους στόχους τους για μελλοντικές δεσμεύσεις και επαγγελματικά έργα.

- Έχω πολλά ανεκπλήρωτα όνειρα. Στόχος μου είναι ουσιαστικά να ονειρεύομαι συνεχώς, να μην σταματάω ποτέ και νομίζω ότι αυτό είναι το καθήκον κάθε καλλιτέχνη, να θέτει νέους στόχους και να μην χάνει ποτέ την αγάπη και το πάθος που φέρνει στην τέχνη. Θέλω να ερευνώ συνεχώς, να δημιουργώ και να μην χάνω ποτέ το ζήλο μου - λέει η Ματέα.

- Νομίζω ότι οι επιθυμίες αλλάζουν, έχουμε συγκεκριμένους στόχους και θέλουμε να κάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα, νέες εμπειρίες, τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο. Έτσι, για παράδειγμα, το κουκλοθέατρο και η παράσταση «Ρόντζα, η κόρη του ληστή» είναι για μένα μια νέα πρόκληση και ένας νέος ανοιχτός κόσμος, που δεν είχα καν φανταστεί πριν. Όλη την ώρα υπάρχουν νέα όνειρα, ανεκπλήρωτα, αλλά και αυτά που έχουν πραγματοποιηθεί για εμάς, όπως η απασχόληση στο Θέατρο Παιδιών και Νέων, εκπληρωμένοι ρόλοι - είπε η Άντζελα.

Το κουκλοθέατρο ως αναπόσπαστη τεχνική της θεατρικής τέχνης δεν μελετάται στη Σχολή Δραματικών Τεχνών της χώρας μας, ωστόσο οι ηθοποιοί που ασχολούνται με τη συγκεκριμένη τεχνική είναι πολύ επιτυχημένοι σε αυτό και μαζί με το Θέατρο Παιδιών και Νέων έχουν κερδίσει πολλές εγχώριες και διεθνείς βραβεία και αναγνωρίσεις..

– Το να κυριαρχήσεις στο κουκλοθέατρο είναι πραγματικά πολύ δύσκολο. Το να δουλεύεις με κούκλες θέλει πολύ δουλειά, κόπο και επένδυση και είναι κρίμα να μην έχουμε τέτοιο μάθημα στη σχολή Δραματικών Τεχνών, τουλάχιστον ως μάθημα επιλογής. Εμείς στο θέατρο μάθαμε από το μηδέν, χωρίς προηγούμενη εμπειρία.

Εμένα συγκεκριμένα, η πρώτη μου μαριονέτα ήταν στο έργο «Podrum», έπαιζα τον ρόλο του πανκ και ξέχασα. Δεν ήξερα πώς να το κάνω, αν θα τα καταφέρω καθόλου και αν θα πετύχω κάποιο αποτέλεσμα. Ευτυχώς η παράσταση πήγε υπέροχα, αλλά ήρθε μια νέα παράσταση, μια νέα κούκλα δηλαδή και έπρεπε να ξεκινήσω από την αρχή.

Είναι μια τεχνική που μαθαίνεται συνεχώς, γιατί κάθε κούκλα είναι διαφορετική, έχει τη δική της ιστορία και απαιτεί διαφορετική προσέγγιση, υπάρχει μια κούκλα που την οδηγεί ένα άτομο, αλλά υπάρχει μια κούκλα που οδηγείται από πολλούς ανθρώπους - εξήγησε η Ματέα .

– Ο συγχρονισμός στο κουκλοθέατρο είναι το πιο σημαντικό. Πρέπει να είναι όλα συγχρονισμένα και να αναπνέουν σαν ένα, ειδικά αν υπάρχει μια μαριονέτα που μετακινείται από πολλά άτομα. Απαιτεί πολλή συγκέντρωση, αφοσίωση και πολλή εξάσκηση.

Η στιγμή που είσαι πίσω από την μαριονέτα, δεν ξέρεις πώς φαίνεται από την άλλη πλευρά, από την πλευρά του κοινού, είναι πολύ διαφορετική από το ζωντανό θέατρο και τη στιγμή που δεν ξέρεις αν αυτό που κάνεις είναι καλό ή όχι, σε κάνει να νιώθεις ανασφάλεια, σαν τίποτα ναι δεν το έκανες. Γι' αυτό σημαίνει πολλά όταν έχεις συναδέλφους στο πλάι, που θα σου πουν ότι αυτό που κάνεις είναι καλό και ότι φαίνεται υπέροχο - λέει η Άντζελα.

Η Ματέα και η Άντζελα νιώθουν μέρος του συνόλου, δηλαδή της ομάδας, που ευθύνεται για την επιτυχία που πέτυχε αυτό το ιδιαίτερο κουκλοθέατρο «Ρόντζα, η κόρη του ληστή».

- Είμαι πολύ χαρούμενος και πολύ περήφανος για τον εαυτό μου και για όλη την ομάδα. Πραγματικά επενδύσαμε πολύ αγάπη και πολύ ιδρώτα κατά τη δημιουργία του έργου και χαίρομαι πολύ που το κοινό, δηλαδή η κριτική επιτροπή τα είδε όλα αυτά και στο τέλος της ημέρας το βράβευσε.

Όλοι αγαπάμε πολύ το έργο και νομίζω ότι το παίζουμε με το ίδιο σθένος και ενθουσιασμό, είτε είναι σε κανονικό ρεπερτόριο είτε σε φεστιβάλ. Η επιτυχία του έργου δεν μας δεσμεύει, μας δίνει μόνο κίνητρο να συνεχίσουμε στον ίδιο ρυθμό - λέει ο Ματέα.

- Το μυστικό του έργου είναι το συλλογικό παιχνίδι, όλοι παίζουμε ο ένας για τον άλλον, δουλεύουμε όλοι μαζί. Όλη η παράσταση, ό,τι χρησιμοποιούμε, όλα τα στηρίγματα και η σκηνογραφία είναι φτιαγμένα από φυσικά υλικά, και αυτό την κάνει ξεχωριστή και όμορφη - λέει η Angela.

Μπορείτε να δείτε περισσότερα από τη συζήτηση με τη Ματέα και την Άντζελα στον παρακάτω σύνδεσμο: