«Αν και ο κορωνοϊός μας έφερε πολλές αρνητικές και δυσάρεστες στιγμές, αντίθετα, μου συνέβησαν πολλά όμορφα πράγματα και ο κόσμος μάλλον τα αναγνώρισε όλα αυτά, γιατί ό,τι έκανα έγινε για να περάσω πιο εύκολα τη μέρα. Οι καλύτερες στιγμές ήταν όταν κάποιος έγραφε ή με έπαιρνε τηλέφωνο για να μου πει ότι είχε συνέλθει».

Έτσι εξήγησε για το «Utrinski Pechat» την εμπειρία του κατά τη διάρκεια του κορωνοϊού ο Ντένις Γιανκουλόβσκι, ιατρός τεχνικός, ανθρωπιστής και ακτιβιστής.

Ο Ντένις είχε την επιθυμία να βοηθήσει τους ανθρώπους από παιδί, ειδικά τους ανθρώπους που ανήκουν σε ευάλωτες κατηγορίες. Χρόνια αργότερα, έμαθε για άτομα με άτυπη ανάπτυξη ή αναπηρίες και αμέσως βρέθηκε σε αυτόν τον κόσμο, όπου μπορούσε να βοηθήσει με κάθε τρόπο.

«Από το 2018 έχουμε δημιουργήσει επίσημα έναν σύλλογο με τον οποίο δείχνουμε και αποδεικνύουμε με πολιτιστικό και διασκεδαστικό τρόπο ότι η ένταξη είναι σίγουρα δυνατή. Έτσι βγήκε το τραγούδι «Μεγαλώνουμε μαζί» αφιερωμένο σε παιδιά με ατυπία» λέει ο Ντένης.

«Έχουμε μεγάλη υποστήριξη από τις οικογένειες παιδιών με αναπηρία ή άτυπα, αλλά η πιο σημαντική στιγμή είναι η στήριξη των γονέων παιδιών με τυπική ανάπτυξη, οι οποίοι μας ευχαριστούν για την ευκαιρία που δίνουμε στο παιδί μας να γνωρίσει όλες αυτές τις ασυνήθιστες καταστάσεις». Δεν πρέπει να φοβόμαστε ότι τα παιδιά μας θα μολυνθούν ή θα πάθουν κάποια ατυπία».

Ο Ντένις λέει ότι εμείς οι ενήλικες είμαστε αυτοί που πρέπει να ενεργούμε στα παιδιά μας στο παρασκήνιο, πρέπει να τα διδάξουμε, να τα συστήσουμε και να επισημάνουμε όλες αυτές τις ασυνήθιστες καταστάσεις και φυσικά να τους μάθουμε να τις αποδέχονται.

«Υπάρχουν ακόμη αναφορές σε σχολεία, νηπιαγωγεία για απομάκρυνση παιδιών που είναι λίγο πιο «ζωντανά». Υπάρχουν τρόποι με τους οποίους πρέπει να προσεγγίσουμε αυτά τα παιδιά, τις οικογένειές τους και να προσπαθήσουμε όχι μόνο να μπούμε στον κόσμο τους, αλλά και αυτά να μπουν στον δικό μας. Δηλαδή, ας βρεθούμε στη μέση και ας φτιάξουμε μαζί έναν όμορφο κόσμο».

Στη συνομιλία, ο Denis μίλησε επίσης για την ιδέα της δημιουργίας μιας προσβάσιμης ράμπας στη σκηνή "Shell" στο πάρκο της πόλης, ώστε οι ίδιοι οι συμμετέχοντες, άνθρωποι σε αναπηρικά καροτσάκια, να ανέβουν στη σκηνή. Είναι ένα είδος διάκρισης που πρέπει να επιλυθεί το συντομότερο δυνατό, οπωσδήποτε με τη βοήθεια ειδικών και εξουσιοδοτημένων προσώπων.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη τη συνομιλία με τον Denis Jankulovski παρακάτω: