Το τελευταίο έργο στη σκηνή του Μακεδονικού Εθνικού Θεάτρου είναι ο «Ιβάνοφ» βασισμένο στο κείμενο του Α.Π. Τσέχοφ σε σκηνοθεσία Zoja Buzalkovska και η πρεμιέρα είναι στις 26 Μαΐου 2023.

Το δράμα «Ιβάνοφ» είναι το πρώτο σκηνοθετημένο έργο του Άντον Πάβλοβιτς Τσέχοφ (1860-1904) στο θέατρο και το παρουσίασε ως έργο σε τέσσερις πράξεις, το οποίο έγραψε σε δέκα μέρες. Έγινε πρεμιέρα στις 19 Νοεμβρίου 1887, στο θέατρο του Φιοντόρ Κορς στη Μόσχα. Λόγω των αντιδράσεων του κοινού, ο Τσέχοφ έκανε μια δεύτερη εκδοχή του κειμένου, διαφορετική από την πρώτη. Η τροποποιημένη εκδοχή του έργου έγινε αποδεκτή στην Αγία Πετρούπολη, όπου παίχτηκε το 1889.

Ο Τσέχοφ θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Ρώσους και παγκόσμιους δραματουργούς. Ξεκίνησε ως συγγραφέας του χιούμορ, συνέχισε με διηγήματα και μυθιστορήματα και παραμένει στη μνήμη μας ως αφηγητής, μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας, εκπρόσωπος της τάσης του νατουραλισμού, επισημαίνει η ΜΝΤ.

Στη Μακεδονία, ο Τσέχοφ ανέβηκε για πρώτη φορά το 1950, στο Θέατρο των Εθνοτήτων - Τουρκικό Θέατρο, όπου ανέβηκαν εκείνη τη χρονιά τα έργα «Αρκούδα» και «Προσίντμπα». Έκτοτε, με τα χρόνια, όλα τα έργα του ανέβηκαν σε διαφορετικές σκηνές.

Το NU Μακεδονικό Εθνικό Θέατρο έχει παίξει μέχρι στιγμής: «Ο Γλάρος» το 1960, το 1990 και το 2018, σε σκηνοθεσία Dimitar Qostarov, στη συνέχεια Branko Stavrev και το τελευταίο της Nina Nikolic. "Three Sisters" το 1970, σε σκηνοθεσία Ilya Milchin. «The Cherry Orchard» το 1997 και το 2010, σε σκηνοθεσία Trajche Gjorgjiev, δηλαδή Ljubisa Georgievski. «The Little Man» το 2004, σε σκηνοθεσία Nino Levi, και «Uncle Vanya» το 2015, σε σκηνοθεσία Zoja Buzalkovska.

Το νέο σκηνικό της παράστασης «Ιβάνοφ» είναι ουσιαστικά το δεύτερο σκηνικό της ομώνυμης παράστασης στο Μακεδονικό Εθνικό Θέατρο. Η πρώτη έκανε πρεμιέρα στις 25 Οκτωβρίου 1984 σε σκηνοθεσία Μπράνκο Σταβρέφ και τώρα η σκηνοθέτις Ζόγια Μπουζαλκόφσκα δουλεύει με το κείμενο «Ιβάνοφ».

– Ο δικός μας «Ιβάνοφ» μιλάει για την τύχη του διανοούμενου σε αυτή τη θυελλώδη εποχή. Για την αδυναμία αντιμετώπισης της απλότητας της κοινωνίας, με τη χυδαιοποίηση κάθε προσπάθειας επιστροφής των αληθινών αξιών. Είναι μια αναπαράσταση ενός ανθρώπου που τρώγεται από μια κοινωνία μέτριων, αυτοικανοποιημένων, αυτοδικαιούμενων, μέτριων και κάτω του μέσου όρου, πλούσιων ανθρώπων με επιρροή, των οποίων η μόνη εμμονή στη ζωή είναι η φτηνή διασκέδαση, το κουτσομπολιό, η υψηλή μόδα, η επιβολή ποικιλίας. και να μην αναγνωρίζουν την ποιότητα, αλλά που υπαγορεύουν τη γενική στάση, άποψη, «ανάγνωση» συστημάτων «αξίας». Μια κοινωνία όπου ο χώρος για όσους έχουν δυνατότητες και δυνατότητες στενεύει στο μέγιστο, σε ασφυξία. Το έργο μιλάει επίσης για την τοκογλυφία και την υλική σκλαβιά, για τα περιθώρια και το mainstream, για την κοινωνία χωρίς ιδανικά και για τη ματαιότητα των ανθρώπινων προσπαθειών για δημιουργία και αλλαγή - επισημαίνει η Zoja Buzalkovska στο σημείωμά της για τον θεατρικό συγγραφέα-σκηνοθέτη.

Η μετάφραση του έργου από τα ρωσικά είναι της Dragica Najcheska, η διασκευή και η σκηνοθεσία είναι της Zoja Buzalkovska, ενώ ο εκτελεστικός παραγωγός είναι ο Victor Ruben. Η Ilina Angelovska, ο Todor Dajevski και η Zoja Buzalkovska εργάζονται στη σκηνογραφία, η Roza Trajcheska-Ristovska είναι η ενδυματολόγος, ο David Angelevski είναι ο συνθέτης της μουσικής, ενώ ο Aleksandar Zarapchiev είναι ο εκπαιδευτής για τεχνικές αναρρίχησης και κίνησης και ασφάλισης με σχοινί.

Ο Blagoj Veselinov, η Dragana Kostadinovska, ο Oliver Mitkovski, ο Gjorgi Jolevski, η Zvezdana Angelovska, η Darja Rizova, ο Grigor Jovanovski, η Nina Dean, ο Aleksandar Gjorgjeski, ο Aleksandar Mihajlovski, ο Martin Gjorgoski, η Nikolina Kujaca, ο Ivica Dimitrijevic και ο Sinanis παίζουν τον Μπιλάνκοβιτς. Επιθεωρητής της παράστασης είναι ο Νίκολα Κιμόφσκι.