Κάθε χρόνο, το Μακεδονικό ITI/Κέντρο Παραγωγής σηματοδοτεί με συνέπεια την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου - 27 Μαρτίου με την επιλογή του συγγραφέα του εθνικού μηνύματος και τη μετάφραση του παγκόσμιου μηνύματος, τα οποία διαβάζονται πριν από κάθε έργο που παίζεται στα θέατρα της ΠΓΔΜ. ημέρα.

Η εξαιρετική ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου Τεύτα Αϊδίνη-Γεγένη είναι η συγγραφέας του μηνύματος για το σπίτι με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου - 27 Μαρτίου. Είναι ηθοποιός - πρώτη στο Αλβανικό Θέατρο NU στα Σκόπια. Έπαιξε σε τριάντα έργα (στο μητρικό θέατρο στα Σκόπια, στο Εθνικό Θέατρο στο Κοσσυφοπέδιο και σε ανεξάρτητες παραγωγές), καθώς και σε δώδεκα μεγάλου μήκους και τηλεοπτικές ταινίες και σειρές. Είναι βραβευμένη με πολλά βραβεία θεάτρου και κινηματογράφου.

- Όταν έλαβα την πρόσκληση από το Μακεδονικό Κέντρο του ΙΤΙ να δώσω το φετινό μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου, που με τιμά ιδιαίτερα, θυμήθηκα μια σκέψη που κάπου διάβασα, που λέει ότι είναι αδύνατο να μιλήσει το θέατρο. ήρεμα. Και νομίζω ότι αυτή είναι η πιο αληθινή απάντηση στην ερώτηση «τι είναι το θέατρο για σένα;», ειδικά για κάποιον που ασχολείται κυριολεκτικά με το θέατρο από τότε που γνώρισε τον εαυτό του. κάποιος που μεγάλωσε και γέρασε μαζί του. Εν ολίγοις, δεν μπορώ να πω ήρεμα και ψύχραιμα «ξέρεις, θέατρο για μένα είναι...» αυτό και εκείνο... δεν μπορώ, γιατί αυτή η ερώτηση για μένα είναι το ίδιο με το να με ρωτάς «για τι είναι η ζωή εσείς"? Ακόμη περισσότερο από αυτό – τι θα έλεγες να με ρωτήσεις «τι είναι αγάπη για σένα;» Αγάπη! Αυτή είναι η σωστή λέξη για το θέατρο – που μου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτομαι το θέατρο, όταν βρίσκομαι σε αυτό, στη σκηνή, στο κοινό, ενώ προετοιμάζω τον ρόλο… Και τα συναισθήματα – λοιπόν, δεν μπορούν να περιγραφούν έτσι εύκολα στα λόγια... εδώ μπλέκονται καρδιά και ψυχή, μυαλό και σώμα, υπάρχει ιδρώτας και δάκρυα, και γέλιο και θυμός, και πόνος και χαρά... Αυτό, είμαι σίγουρος, συμβαίνει σε κάθε ηθοποιό του θεάτρου, γιατί χωρίς αυτά τα συναισθήματα δεν θα μπορεί κάθε συμμετέχων στη δημιουργία της μελλοντικής ζωής ενός έργου να μεταδώσει τη δραματική μαγεία στο κοινό. Ο καθένας από εμάς που εργάζεται και ζει με το θέατρο έχει αυτή την αγάπη μέσα μας - έγραψε η Τεύτα Αϊδίνη-Γεγένη, προσθέτοντας ότι καθήκον και αποστολή του θεάτρου είναι να παρακολουθεί τη ζωή, να αντιδρά στα συμβάντα στην κοινωνία, στον κόσμο, να επισημαίνουν κινδύνους και παρεκκλίσεις στην κανονικότητα και την ανθρωπιά, να μεταδίδουν τα μηνύματα που χρειάζεται να ακούσει κόσμος και άνθρωπος σε περιόδους κρίσης.

Ο συγγραφέας του παγκόσμιου μηνύματος είναι ο ντογιέν του αιγυπτιακού θεάτρου και συναρπαστική ηθοποιός Samiha Ayoub, η οποία, μεταξύ άλλων, τονίζει ότι «ο κόσμος μας δεν ήταν ποτέ τόσο στενά συνδεδεμένος μεταξύ τους όσο σήμερα, αλλά ταυτόχρονα δεν ήταν ποτέ πιο απόμακρος και δυσαρμονικός.» όπως είναι σήμερα. Εδώ βρίσκεται το δραματικό παράδοξο που μας παρουσιάζει ο σύγχρονος κόσμος», προσθέτοντας ότι «το θέατρο στην ουσία του είναι μια αγνή και ανθρώπινη πράξη που βασίζεται στον ουσιαστικό άνθρωπο, που είναι η ζωή».

(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον «Πολιτιστικό Τύπο» με αριθμό 172, στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας «Sloboden Pechat» στις 25-26.3.2023)