Τι κάνει σήμερα: Φροσίνα Παρμακόφσκα, συγγραφέας
Frosina Parmakovska είναι Μακεδόνας συγγραφέας. Αποφοίτησε από τη Φιλολογική Σχολή «Μπλάζε Κονέσκι» στα Σκόπια στο τμήμα Γενικής και Συγκριτικής Λογοτεχνίας και αργότερα πήρε το μεταπτυχιακό της από το Ινστιτούτο Μακεδονικής Λογοτεχνίας, με θέμα «Παραλλαγές του μαγικού ρεαλισμού στον κόσμο και το μακεδονικό μυθιστόρημα ".
Το 2013, η Parmakovska δημοσίευσε το μυθιστόρημα "Writing the Lost Balls" και ακολούθησε το δεύτερο μυθιστόρημά της "Vishnova Chronicle", το οποίο ήταν φιναλίστ για το Βραβείο Μυθιστορήματος της Χρονιάς. Το 2017 η Φροσίνα κυκλοφόρησε το τρίτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Αντίστροφη μέτρηση», για το οποίο έλαβε το βραβείο Μυθιστορήματος της Χρονιάς, το οποίο απονέμεται από το Ίδρυμα Προβολής και Προώθησης Πολιτιστικών Αξιών «Σλάβκο Γιάνεφσκι». Από τον Φεβρουάριο του 2018 είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Μακεδονίας. Την ίδια χρονιά, στην Έκθεση Βιβλίου, η Παρμακόφσκα έλαβε και το βραβείο του πιο επιτυχημένου εγχώριου συγγραφέα, το οποίο απονέμει η Ένωση Εκδοτών της Μακεδονίας. Η Φροσίνα κυκλοφόρησε και το μυθιστόρημα «Στο δρόμο της επιστροφής» πριν από δύο χρόνια.
Η Φροσίνα μας είπε πώς είναι η μέρα της.
- Η μέρα μου εξαρτάται πολύ από την περίοδο του χρόνου και φυσικά από τις τρέχουσες υποχρεώσεις. Τώρα, το καλοκαίρι, όλα κινούνται λίγο πιο αργά, πιο οικεία και πιο ήρεμα. Ξεκινάω τη μέρα με καφέ, τσιγάρα και ένα πρωινό που έχει παραλειφθεί, και αφιερώνω τις πρώτες μου σκέψεις στο τελευταίο μου μυθιστόρημα, με το οποίο, σε αυτό το πρώιμο στάδιο, η φιλία είναι ποικίλη – μέσα από ένα φορητό υπολογιστή, μέσα από σκίτσα σε χαρτί και πολλά, πολλά ταξίδια με τις σκέψεις μου προς εκείνη την πλευρά όπου εξετάζουμε τον εαυτό μας με τον χαρακτήρα και το τι κάνει στην εποχή του και στη ζωή του.
Δεν έχω ακόμη ακριβή ρυθμό, ακριβή ρυθμό, οπότε από την αρχή της ημέρας και μετά ανά πάσα στιγμή, επιστρέφω σε αυτόν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Όταν γίνεται η πιο ζέστη, «ανάβω» το σκούτερ και πηγαίνω στο γραφείο όπου τελειώνω κάποιες εργασίες (όχι κάθε μέρα, ίσως, κάθε δύο ή τρεις μέρες) και μετά προσπαθώ να επισκέπτομαι τους φίλους μου στο κέντρο, για μερικές καφέ ή μια μπύρα ή δύο - τρεις.
Στο σπίτι έχω ένα τελετουργικό μέρος που τώρα φροντίζω να μην είναι αργά στις 18:XNUMX, πίνω τον τελευταίο μου καφέ, πάντα, εκτός από τη μουσική που απολαμβάνω αυτή τη στιγμή, είναι αυτή τη στιγμή το τουρκικό ροκ που ταιριάζει υπέροχα με τούρκικο καφέ και ώριμο σύκο γλυκα. Κάπου στην πορεία δουλεύω και στον ιστότοπο Lektira.mk, που είναι ένα είδος ηλεκτρονικής ανθολογίας της σύγχρονης μακεδονικής πεζογραφίας.
Τα βράδια είναι κυρίως για μένα και για τους ανθρώπους που αγαπώ, είτε μέσα από συζήτηση, δείπνο, ακούγοντας μουσική ή, απλά, στη σιωπή. Τέλος, στο τέλος, διάβασα βιβλία, αυτή τη στιγμή είναι το μυθιστόρημα "The Strangeness of the Mind" του Ορχάν Παμούκ, που είναι, πιστεύω, το τελευταίο μεταφρασμένο στα μακεδονικά που δεν έχω διαβάσει, άρα είμαι σώζοντας τις σελίδες του σιγά σιγά για να το διαβάσω Παρατείνω την ευχαρίστηση που μου δίνει. Πάντα με ένα βιβλίο, ειδικά σε τέτοια κλίμακα, αντέχω πιο εύκολα την αϋπνία που ειδικά το καλοκαίρι κατασκηνώνει στο σπίτι και όχι μόνο εκεί, το παίρνω συχνά μαζί μου όπου κι αν ταξιδεύω...