Ο πρώτος γύρος των τοπικών εκλογών δεν τελείωσε και η έδρα του κυβερνώντος SDSM ανέλαβε. Μάλλον δεν πίστευαν στα μάτια τους όταν είδαν τα αποτελέσματα που προέρχονταν από τις εκθέσεις των κομμάτων από τα εκλογικά τμήματα και από την εφαρμογή της SEC. Λοιπόν, υπάρχει ο Τύπος, όταν δεν έχετε τίποτα να πείτε. Αλλά και ο Τύπος κυβερνά πάντα μετά από πολύ θόρυβο. Και ήταν πολλοί από αυτούς κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας.

Το ερώτημα είναι γιατί υπήρχε τόσος θόρυβος, θόρυβος, κατά τη διάρκεια της καμπάνιας. Πιθανότατα επειδή δεν υπήρξε σάλος πολύ νωρίτερα, στις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος, όταν ίσως έπρεπε. Προφανώς, αντί του θορύβου, επικράτησε η αυτοπεποίθηση από τις προηγούμενες εκλογικές επιτυχίες. Σε μια τέτοια κατάσταση εξύψωσης, κοιτάζεις μόνο πάνω και μπροστά και ξεχνάς να γυρίσεις πίσω και το πιο σημαντικό προς τα κάτω, στη συνηθισμένη καθημερινή ζωή των πολιτών.

Όχι μόνο το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και η Βουλγαρία είναι ο στόχος της ύπαρξης αυτού του έθνους και κράτους, αν και είναι πολύ σημαντικοί. Αλλά η ζωή κυλάει τώρα και εδώ, στη βαρετή καθημερινότητα να πηγαίνεις στη δουλειά και να επιστρέφεις σπίτι. Στην πραγματικότητα, δεν είναι μια ανακάλυψη ότι η πατρίδα αγαπιέται πρώτα στο κατώφλι. Ο πιο σημαντικός ρόλος εδώ είναι αυτό που αποκαλούμε με πολιτικούς όρους «τοπική αυτοδιοίκηση» και δήμαρχος. Το SDSM χάνει αυτές τις τοπικές εκλογές, όχι επειδή είχε λανθασμένες πολιτικές σε κρατικό επίπεδο, όπως θέλει να δείξει η αντιπολίτευση, αλλά επειδή η τοπική κυβέρνηση δεν έκανε τη δουλειά της. Ούτε στην ώρα τους ούτε σωστά. Αυτό το βάρος ανέλαβε το αρχηγείο, το οποίο έπρεπε να βγάλει κάστανα από τη φωτιά με παγκόσμια θέματα και κενά προεκλογικά συνθήματα, τα οποία δεν φτάνουν στους πολίτες στις τοπικές εκλογές. Είτε δεν φτάνουν τουλάχιστον σε εκείνους τους πολίτες που είναι αναποφάσιστοι ή που είναι ακόμη και υποστηρικτές τους, αλλά είναι δυσαρεστημένοι με την απόδοση των δημάρχων τους και την εκλογή τους.

Το SDSM πρέπει κάποτε να καταλάβει ότι οι «υποστηρικτές» του δεν είναι ένας υπάκουος στρατός που θα διατάξετε να ψηφίσετε με οποιοδήποτε κόστος, ακόμη και για έναν «γάιδαρο» αν τον υποδείξετε ως υποψήφιο. Και θα πληρώσουν το τίμημα για αυτό. Η εκλογή δημάρχων, σε γενικές γραμμές, ήταν κακή για αυτούς και δεν έχει καμία σχέση με κάποιες δημοσκοπήσεις στις οποίες κέρδισαν οι εκλεγμένοι «δήθεν». Κανείς δεν άκουσε ούτε είδε τέτοιες δημοσκοπήσεις. Τελικά, τι αξίζουν οι δημοσκοπήσεις όταν οι πολίτες πιστεύουν στα μάτια τους, που βλέπουν κατεστραμμένους δρόμους, καθημερινά σπασμένους σωλήνες νερού, υπονόμους από τους οποίους τα φρεάτια μετατρέπονται σε γκέιζερ μετά από κάθε βροχή κ.ο.κ. Και η αντιπολίτευση το βλέπει επίσης αυτό. Σε μια τέτοια κατάσταση είναι εύκολο να εμφανιστείς στους πολίτες, να μην προσφέρεις κάτι συγκεκριμένο, να μην καταλάβεις πού τελειώνει η πόλη και πού ξεκινά ο δήμος, να μην ξέρεις πώς να συνδέσεις δύο προτάσεις για το πώς λειτουργεί η πόλη, εκτός από αυτά που γράφονται από το κόμμα, αλλά μόνο για να υποσχεθώ, να υποσχεθώ…

Αλλά αυτοί είναι οι κανόνες κάθε εκλογής. Όλοι κάνουν το ίδιο, απλώς για να πείσουν τους πολίτες για το «δικό τους» και για να τους πείσουν για την υπόσχεση «κάποιου άλλου». Στη Μακεδονία, κατά κανόνα, η τελευταία κερδίζει σχεδόν πάντα και γι 'αυτό στη χώρα μας γίνονται εκλογές στις οποίες κανείς δεν ψηφίζει "υπέρ", αλλά "κατά". Μάλλον συμβαίνει τώρα.