Τα φίδια επιτίθενται στους ανθρώπους από φόβο και μόνο αν τα πατήσεις. Τα φίδια είναι επίσης πολύ επικίνδυνα την εποχή του ζευγαρώματος ή ενώ θηλάζουν ένα μικρό, αλλά ακόμα και τότε, αν υποχωρήσετε χωρίς ξαφνικές κινήσεις, δεν θα επιτεθεί. Εάν πατηθεί το φίδι, θα γυρίσει ενστικτωδώς και θα δαγκώσει το πόδι σας. Τα δηλητηριώδη φίδια ελάχιστα διαφέρουν σε ταχύτητα από τα μη δηλητηριώδη, αλλά το κυριότερο είναι ότι τα δηλητηριώδη φίδια έχουν ένα ευδιάκριτο τριγωνικό κεφάλι (στα μη δηλητηριώδη φίδια είναι πιο ωοειδές) και πολύ στενό λαιμό, ενώ στα μη δηλητηριώδη φίδια αυτό είναι δεν ισχύει.

Υπάρχουν πολλά είδη φιδιών που ζουν στην περιοχή μας, τρία από τα οποία είναι δηλητηριώδη – το φίδι, το φίδι και το αιχμηρό φίδι, ενώ τα υπόλοιπα είναι ακίνδυνα. Αυτά τα τρία δηλητηριώδη φίδια είναι λιγότερο δηλητηριώδη από τα αφρικανικά ή ασιατικά φίδια όπως η κόμπρα ή η μαύρη μάμπα, επομένως το δάγκωμά τους σπάνια είναι θανατηφόρο. Το ποσούμ είναι πιο δηλητηριώδες από τα άλλα.

Τα δηλητηριώδη φίδια έχουν έναν έως δύο κοίλους κυνόδοντες δεμένους από έναν σάκο γεμάτο δηλητήριο. Αυτό το δηλητήριο εκκρίνεται από έναν αδένα που συνδέεται με τον σάκο. Μόλις το φίδι βυθίσει τα δόντια του στη σάρκα του θύματος, μια ορισμένη ποσότητα δηλητηρίου απελευθερώνεται από τον σάκο στην πληγή.

Στο δηλητήριο του φιδιού, υπάρχουν στην πραγματικότητα δύο είδη δηλητηρίου. Το ένα δρα καταστροφικά στο νευρικό σύστημα, η θερμότητα δεν το καταστρέφει, το άλλο δρα στο αίμα και την αιμορραγία.
Υπάρχουν άνθρωποι που είναι ανθεκτικοί στο δηλητήριο του φιδιού (ανοσία). Κάποιοι γεννιούνται με αυτή την αντίσταση και άλλοι την αποκτούν με το δάγκωμα ενός φιδιού με πιο ήπιο δηλητήριο ή με τη χορήγηση αντιορού από δάγκωμα φιδιού.

Πώς να αναγνωρίσετε μια πληγή

Στο σημείο του δαγκώματος είναι ορατές δύο μικρές πληγές παρακέντησης από τα δόντια του φιδιού, που δεν αιμορραγούν. Μερικές φορές υπάρχει μόνο ένα. Δεν σημαίνει πάντα ότι το φίδι άφησε δηλητήριο στην πληγή. Στο 22 τοις εκατό των αποδεδειγμένων τραυμάτων, δεν υπήρχαν σημάδια δηλητηρίασης. Σύντομα εμφανίζεται ένας κόκκινος δακτύλιος σε εκείνο το σημείο, που γίνεται μπλε, δηλαδή η πληγή γίνεται μπλε και εμφανίζεται πρήξιμο. Λίγο αργότερα, εμφανίζεται ακαμψία σε αυτό το μέρος του σώματος. Μόλις εισέλθει στο αίμα, το δηλητήριο εξαπλώνεται σε όλο το σώμα.

Σημάδια δηλητηρίασης

• Ζάλη.
• Εμετός.
• Πόνος στο σημείο του τραύματος.
• Πρήξιμο των λεμφαδένων στη βουβωνική χώρα εάν η πληγή είναι στο πόδι ή στη μασχάλη εάν η πληγή είναι στο χέρι.
• Το σοκ είναι η πιο επικίνδυνη συνέπεια.

Ένα άτομο που είναι δηλητηριασμένο αισθάνεται επίσης αδύναμο και εμφανίζει πυρετό, τρόμο, ζάλη, ο σφυγμός του επιταχύνεται και η αναπνοή του γίνεται πιο δύσκολη, εμφανίζεται ωχρότητα, μπορεί να εμφανιστεί μερική ή πλήρης νεφρική ανεπάρκεια. Το αίμα μπορεί να σταματήσει να πήζει, το δαγκωμένο άτομο συχνά κάνει εμετό και έχει διάρροια, χάνει τις αισθήσεις του. Αργότερα εμφανίζονται σπασμοί και πλήρης αναισθησία (κώμα). Το παραλήρημα, η σύγχυση και οι σπασμοί προαναγγέλλουν την ενδοκρανιακή αιμορραγία, η οποία είναι συχνά η άμεση αιτία θανάτου.
Εάν δεν αντιδράσετε έγκαιρα, εμφανίζεται παράλυση του αναπνευστικού κέντρου και αμέσως μετά, η καρδιά σταματά να λειτουργεί.

Το σημείο του τσιμπήματος είναι πολύ σημαντικό για την ανάπτυξη συμπτωμάτων. Τα πιο επικίνδυνα δαγκώματα φιδιών είναι αυτά στο κεφάλι ή το λαιμό ή εάν το φίδι διοχέτευσε το δηλητήριο απευθείας σε ένα αιμοφόρο αγγείο.

Πρώτες βοήθειες

Μην πανικοβάλλεστε, γιατί υπάρχει αρκετός χρόνος (και περισσότερες ώρες) για να πάτε στο γιατρό. Δεν υπάρχει γενική συμφωνία σχετικά με τη θεραπεία. Όλοι συμφωνούν ότι η απόλυτη ξεκούραση είναι απαραίτητη, γιατί η κίνηση επιταχύνει την κυκλοφορία του αίματος και την απορρόφηση του δηλητηρίου. Μερικοί γιατροί δεν συνιστούν ντύσιμο της περιοχής πάνω από το τσίμπημα, η εφαρμογή πάγου απαγορεύεται λόγω αυξημένης νέκρωσης (θάνατος ιστού), η τομή (τομή) του τραύματος και η εξαγωγή του περιεχομένου απαγορεύεται. Συνιστάται η ακινητοποίηση και η άμεση μεταφορά σε εγκατάσταση όπου το άτομο μπορεί να λάβει αντιδηλωτικό.
Οι περισσότεροι γιατροί έχουν σχεδόν αντίθετη γνώμη και προτείνουν τις ακόλουθες διαδικασίες: το δαγκωμένο μέλος πρέπει να δένεται, να σφίγγεται μέτρια με έναν επίδεσμο ακριβώς πάνω από το σημείο του δαγκώματος και να ακινητοποιείται. Περιστασιακά (3-5 λεπτά) χαλαρώστε τον επίδεσμο, γιατί το αίμα πρέπει να κυκλοφορήσει μέσω του δηλητηριασμένου μέρους του σώματος, δηλαδή από τις φλέβες στην καρδιά. Στο σημείο του τσιμπήματος, κάντε δύο εγκάρσιες τομές (το γράμμα Χ) σε βάθος 3-4 mm και αφήστε την πληγή να αιμορραγήσει. Με αυτόν τον τρόπο, το μεγαλύτερο μέρος του δηλητηρίου θα βγει με το αίμα. Το πιπίλισμα (ρουφή) της πληγής με το στόμα δεν συνιστάται καθόλου, γιατί ακόμη και η πιο μικρή πληγή στο στόμα ή στη στοματική κοιλότητα, καθώς και ένα σάπιο δόντι, αρκεί για να δηλητηριάσει αυτόν που προσπαθεί να βοηθήσει. Τα κοψίματα γίνονται με μαχαίρια, ξυράφια ή άλλα αιχμηρά αντικείμενα των οποίων η λεπίδα έχει καεί με φλόγα ή σκουπίζεται με οινόπνευμα. Το τρίτο πράγμα που πρέπει να κάνετε σε ένα δάγκωμα φιδιού είναι να εφαρμόσετε ένα εντατικό διάλυμα υπερμαγγανίου στην πληγή και, εάν είναι δυνατόν, να εγχύσετε ένα διάλυμα υπερμαγγανίου XNUMX% γύρω από την πληγή. Στο δαγκωμένο άτομο πρέπει να χορηγούνται όσο το δυνατόν περισσότερα υγρά, αλλά όχι αλκοόλ. Στη συνέχεια θα πρέπει να μεταφερθεί στην πλησιέστερη ιατρική μονάδα όπου θα λάβει ορό κατά του τσιμπήματος φιδιού.

Θεραπευτική αγωγή

Ο ορός antiviperinum πρέπει να χορηγείται το συντομότερο δυνατό (ενδοφλέβια ή ενδομυϊκά), σύμφωνα με το πρωτόκολλο με τεστ υπερευαισθησίας. Ο ορός Antiviperinum είναι αποτελεσματικός κατά των ημι-δηλητηριωδών και δηλητηριωδών φιδιών που εμφανίζονται στην Ευρώπη.

Σε παιδιά με αλλεργικές ασθένειες ή αντιδράσεις, όταν ληφθούν τα δεδομένα στο προσωπικό οικογενειακό ιστορικό, είναι επιθυμητό να χορηγείται ο ορός antiviperinum σε νοσοκομειακές συνθήκες, ενδομυϊκά και με προσοχή.

Θα πρέπει να ληφθεί ένα μικροβιολογικό βαμβάκι από το τραύμα και στη συνέχεια να ξεπλυθεί με αντισηπτικό παράγοντα.
Σε όλες τις περιπτώσεις είναι απαραίτητος ο έλεγχος και η εφαρμογή αντιτετανικής προστασίας και η χορήγηση αντιβιοτικών που καλύπτουν την Gram-αρνητική και αναερόβια χλωρίδα που κυριαρχούν στο στόμα του φιδιού.

Είναι απαραίτητο να εξαλειφθεί ο πόνος με τη χορήγηση αναλγητικών. Σε περίπτωση έντονης αιμόλυσης θα πρέπει να γίνεται μετάγγιση με συμπυκνωμένα ερυθροκύτταρα και σε περίπτωση διάχυτης ενδαγγειακής πήξης - πλάσμα.

Είναι απαραίτητο να διατηρηθεί η διούρηση και να προληφθεί ή να αντιμετωπιστεί το σοκ. Η χειρουργική θεραπεία είναι απαραίτητη όταν εμφανίζεται νέκρωση ιστού. Σε περίπτωση μεγάλου οιδήματος που διαταράσσει την αρτηριακή κυκλοφορία των άκρων, ενδείκνυται επείγουσα φασιοτομή.

Τα πιο συνηθισμένα λάθη που δεν πρέπει να κάνετε

– Μην επιδέσετε το άκρο.
– Μην αγγίζετε την πληγή.
– Μην προσπαθήσετε να αφαιρέσετε το δηλητήριο.
– Μην βάζετε πάγο στο σημείο του τραύματος.

Πρόληψη

Ορισμένες πληγές, όπως όταν πατήσετε κατά λάθος ένα φίδι, είναι σχεδόν αδύνατο να προληφθούν. Ωστόσο, υπάρχουν προφυλάξεις που μπορούν να μειώσουν κατά πολύ την πιθανότητα να σας δαγκώσει φίδι.

• Αφήστε το φίδι ήσυχο. Πολλοί άνθρωποι, όταν δαγκωθούν, προσπαθούν να βλάψουν το φίδι.

• Αποφύγετε το ψηλό γρασίδι εάν δεν έχετε τα κατάλληλα ρούχα.

• Μην βάζετε τα χέρια και τα πόδια σας σε μη παρατηρήσιμα σημεία.

• Μην μαζεύετε πέτρες ή κομμάτια ξύλου εκτός εάν είστε αρκετά μακριά από πιθανή επίθεση φιδιού. Να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί αν σκαρφαλώνετε σε βράχους.