Ρωσία ή Ευρώπη - ποιο δρόμο να ακολουθήσετε; Αυτό το ζήτημα οδηγεί επί του παρόντος δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους σε διαδηλώσεις στη Γεωργία. Τώρα ο κόσμος διαμαρτύρεται όχι μόνο στην πρωτεύουσα Τιφλίδα, αλλά σε όλη τη χώρα: από τη δεύτερη μεγαλύτερη μητρόπολη του Μπατούμι στη Μαύρη Θάλασσα μέχρι τη μεγάλη πόλη Rustavi στα ανατολικά.

Υποκινούμενοι από την πρόεδρό τους, Salome Zurabishvili, οι διαδηλωτές αντιμετωπίζουν μαζική αντίσταση, ειδικά στην πρωτεύουσα, την Τιφλίδα. Οι ειδικές δυνάμεις χρησιμοποιούν κανόνια νερού για να τους αναγκάσουν να βγουν από την κεντρική λεωφόρο Ρουσταβέλι. Πολλοί από τους διαδηλωτές τραυματίστηκαν ή συνελήφθησαν. Και δεν είναι μόνο αυτό, τονίζει ο Γεωργιανός πρόεδρος σε συνέντευξή του στο DV - η βία κατά των διαδηλωτών είναι μόνο ένα μέρος της «συστηματικής βίας εναντίον ολόκληρου του γεωργιανού λαού, του οποίου η φωνή έχει κλαπεί».

Ο Ζουραμπισβίλι αναφέρεται στις βουλευτικές εκλογές της χώρας που έγιναν στα τέλη Οκτωβρίου. Στη συνέχεια, μετά την καταμέτρηση των ψηφοδελτίων, η Κεντρική Εκλογική Επιτροπή αναγνώρισε το κυβερνών κόμμα «Γεωργιανό Όνειρο» με απόλυτη πλειοψηφία 89 βουλευτικών εδρών. Η αντιπολίτευση έκανε λόγο για εκλογική νοθεία και μαζί με τον πρόεδρο κάλεσε σε διαμαρτυρίες.

Αρκετές χιλιάδες άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και διαμαρτυρήθηκαν για μέρες. Στη συνέχεια το «Γεωργιανό Όνειρο» συγκάλεσε τη βουλή και επιβεβαίωσε τη νέα κυβέρνηση στην εξουσία. Οι ελπίδες για επανακαταμέτρηση των ψηφοδελτίων ή ακόμα και για νέες εκλογές έχουν μειωθεί. Ολοένα και λιγότεροι έρχονται στη λεωφόρο Rustaveli. Οι κυβερνητικοί επικριτές έμοιαζαν να έχουν ξεμείνει από τα χέρια.

Απρόσμενη αναζωπύρωση διαμαρτυριών

Στη συνέχεια όμως συνέβη κάτι που ούτε οι γεωργιανοί πολιτικοί εμπειρογνώμονες με τους οποίους συνέντευξε η DV δεν μπορούν να εξηγήσουν με λογικά επιχειρήματα: την περασμένη Πέμπτη (28.11 Νοεμβρίου), το κυβερνών κόμμα ανακοίνωσε ότι θα τερματίσει τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι το τέλος του 2028. Και ότι παρά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού είναι ξεκάθαρα προσηλωμένη εδώ και χρόνια στην ΕΕ και η λεγόμενη ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, δηλαδή η πορεία προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι γραμμένη στο σύνταγμα της Γεωργίας.

Οι επακόλουθες διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού Irak Kobakhise ότι η Γεωργία θα συνεχίσει να ενταχθεί στην ΕΕ έως το 2030 δεν βοήθησαν. Οι Γεωργιανοί, που είναι ενθουσιασμένοι με την Ευρώπη, συγκεντρώθηκαν και πάλι στους δρόμους. Η Πρόεδρος Ζουραμπισβίλι είπε ότι δεν θέλει να παραδώσει τη θέση στον διάδοχό της όταν λήξει η θητεία της στις 14 Δεκεμβρίου, επειδή ο διάδοχός της, που προτείνεται από αυτό που ο Ζουραμπισβίλι θεωρεί παράνομη κυβέρνηση, θα είναι επίσης παράνομος.

Από τότε, οι διαμαρτυρίες αυξήθηκαν ξανά. Η πολιτική επιστήμονας Korneli Kakachia από το Πανεπιστήμιο της Τιφλίδας εξηγεί την «αστική ανυπακοή» στο DV ως εξής: «Ειδικά οι νέοι αισθάνονται ότι αυτή η κυβερνητική απόφαση τους εξαπάτησε για το ευρωπαϊκό τους μέλλον». Για τη συνάδελφό του Γκέλα Βασάζε, οι σφοδρές συγκρούσεις με την αστυνομία είναι «αντανάκλαση της βαθιάς πολιτικής κρίσης στην οποία το «Γεωργιανό Όνειρο» εισήγαγε συνειδητά τη χώρα».

Φόβος για τον «ρωσικό κόσμο»

«Η μηχανή των διαδηλώσεων, φυσικά, ήταν η ανακοίνωση του πρωθυπουργού Kobakhise ότι η Γεωργία θέλει να σταματήσει τις διαπραγματεύσεις για ένταξη στην ΕΕ. «Το ενεργό μέρος της κοινωνίας δικαίως το αντιλήφθηκε ως εγκατάλειψη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης», λέει ο Βασάζε.

Και αυτή η ακύρωση σημαίνει αυτόματα «έρχομαι στον ρωσικό κόσμο», δηλ. στη σφαίρα επιρροής της Μόσχας.

Ο Βασάζε πιστεύει ότι η κυβέρνηση ενήργησε με αυτόν τον τρόπο επειδή απλώς «έκανε λάθος». Υποθέτει ότι είναι ένα απερίσκεπτο μήνυμα προς την ΕΕ ότι δεν θέλει να της υπαγορευτεί. Ή, το όλο θέμα είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου που συνίσταται στην «πρόκληση της κοινωνίας σε ακόμη περισσότερη βία, προκειμένου στη συνέχεια να καθαρίσει το πολιτικό πεδίο και να καταργήσει τις πολιτικές ελευθερίες». Ο πολιτικός ειδικός αποκαλεί αυτό τον «ρωσικό κόσμο».

Ταυτόχρονα, το κυβερνών κόμμα θέλει να βγάλει λεφτά με αυτόν τον «ρωσικό κόσμο», υποψιάζεται ο Βασάζε, αναφερόμενος στο γεγονός ότι ο ιδρυτής του «Γεωργιανού Ονείρου», δισεκατομμυριούχος Μπιζίν Ιβανισβίλι, απέκτησε το κεφάλαιό του στη Ρωσία.

«Τα χρήματα και η απόλυτη επιθυμία να διατηρηθεί η εξουσία υπό όλες τις συνθήκες» έκανε τους υποστηρικτές του Ιβανισβίλι να κάνουν τέτοια βήματα.

Για τον πολιτικό επιστήμονα Kakachija, η απόφαση του κυβερνώντος κόμματος είναι απλά ακατανόητη, αλλά το «Γεωργιανό Όνειρο» είναι γνωστό ότι παίρνει τέτοιες παράλογες αποφάσεις «που δεν συζητήθηκαν με κανέναν και λαμβάνονται από ένα μόνο άτομο». Και αυτό αναφέρεται στον ιδρυτή του κόμματος, Ιβανισβίλι. Με την απόφασή του αυτή τη φορά διαφωνούν ακόμη και κάποιοι οπαδοί του «Γεωργιανού ονείρου». Ο μόνος πραγματικός κερδοσκόπος από όλα αυτά είναι η Ρωσία, λέει ο Kakachia, γιατί η γεωργιανή κοινωνία θα γίνει ακόμη πιο πολωμένη.

Τι έπεται?

Σε αυτό το πλαίσιο, η Γκέλα Βασάζε αναφέρει τρία μελλοντικά σενάρια: «Το πιο απίθανο αποτέλεσμα είναι ότι το «Γεωργιανό Όνειρο» θα υποχωρήσει Σε μια τέτοια περίπτωση, θα συνέβαινε αυτό που πρότεινε ο Πρόεδρος Ζουραμπισβίλι: το παλιό κοινοβούλιο και η παλιά κυβέρνηση θα επέστρεφαν και προκήρυξη νέων εκλογών.

Ο ειδικός αποκαλεί το δεύτερο σενάριο αντεπανάσταση - «αν η κυβέρνηση καταφέρει να καταστείλει τις διαδηλώσεις - δυστυχώς όχι χωρίς αίμα - και να καταργήσει τα πολιτικά κόμματα».

Το τρίτο σενάριο είναι μια επανάσταση, «αν το «Γεωργιανό Όνειρο» παραμείνει στην εξουσία με την παράνομη κυβέρνησή του, τότε θα αναδυθεί ένα εναλλακτικό πολιτικό κέντρο γύρω από τον πρόεδρο ως το μόνο νόμιμο θεσμό». Το κράτος θα ηγείται προσωρινά από τον Ζουραμπισβίλι επικεφαλής ενός είδους τεχνικής μεταβατικής κυβέρνησης. Αυτό θα εγγυηθεί νέες εκλογές.
Ο Corneli Cacacia δεν αποκλείει επίσης ένα λεγόμενο «σενάριο της Βενεζουέλας», στο οποίο θα υπήρχαν δύο ανταγωνιστικές «κυβερνήσεις». Το πιο θετικό αποτέλεσμα θα ήταν ακόμα εάν το Συνταγματικό Δικαστήριο, υπό την πίεση της κοινής γνώμης, ακυρώσει τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών πριν από ένα μήνα και προκηρυχθούν νέες εκλογές.

Πηγή: Deutsche Welle/ Συγγραφέας: Γιούρι Ρεσέτο