Η αναζήτηση Ρωσίδων μητέρων για τους γιους στρατιώτες τους

Ρωσικός στρατός/ Φωτογραφία: AA/ABACA / Abaca Press / Profimedia

Οι Ρωσικές οικογένειες αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες στην αναζήτηση των μελών τους που έχουν σταλεί στο ουκρανικό μέτωπο. Η Ρωσίδα Irina Chistyakova μοιράστηκε με Οι Νιου Γιορκ Ταιμς Σπαρακτική ιστορία για τις απόπειρες αναγνώρισης του γιου της Κιρίλ (20), ο οποίος εξαφανίστηκε στα τέλη Μαρτίου.

Κατά τη διάρκεια των έξι ημερών που πέρασε κοιτάζοντας φωτογραφίες νεκρών στρατιωτών στο κύριο στρατιωτικό νεκροτομείο της Ρωσίας, η Chistyakova προσπάθησε να μην κοιτάξει απευθείας τα ακρωτηριασμένα πτώματα. Αν το πρόσωπο καταστρεφόταν πέρα ​​από την αναγνώριση, θα εστιαζόταν στο αν τα δόντια έμοιαζαν με τα δόντια του γιου της. Συνολικά, κοίταξε περίπου 500 φωτογραφίες.

Ο Chistyakov είναι ένας από τους εκατοντάδες Ρώσους που προσπαθούν να βρουν τους αγνοούμενους γιους, τους συζύγους, τους αδελφούς και άλλα αγαπημένα τους πρόσωπα που πολέμησαν στην Ουκρανία. Οικογένειες και ενώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων τονίζουν ότι το ρωσικό καθεστώς τους έστειλε βίαια στον πόλεμο.

δημοψήφισμα για την απόσχιση από την Ουκρανία EPA-EFE/STRINGER

Το μέγεθος των ανθρώπινων απωλειών είναι σχεδόν απίστευτο. Στα τέλη του καλοκαιριού, το Πεντάγωνο υπολόγισε ότι 70.000 με 80.000 Ρώσοι στρατιώτες είχαν σκοτωθεί και τραυματιστεί στην εισβολή, ενώ πολλοί άλλοι αγνοούνται. Οι οικογένειές τους ισχυρίζονται ότι το σύστημα εύρεσης αγνοουμένων στρατιωτών είναι εξίσου αποδιοργανωμένο με τον ρωσικό στρατό, ο οποίος έχει αποδειχθεί δυσλειτουργικός από την αρχή του πολέμου.

«Μας λένε στο τηλέφωνο ότι όλα είναι καλά, ότι τους ψάχνουν και το ίδιο είπαν και στις επίσημες, γραπτές απαντήσεις», είπε η Τσιστιάκοβα.

Όταν έφτασε στο Ροστόφ για να δει φωτογραφίες των νεκρών, αναγνώρισε δύο άνδρες από μονάδα πεζικού που έμοιαζαν με τον γιο της, ο οποίος είχε αναφερθεί προηγουμένως αγνοούμενος.

Αναζητώντας απαντήσεις, οι συγγενείς αναζητούν πληροφορίες από όλες τις πλευρές, και τηλεφωνούν συνεχώς στην ειδική τηλεφωνική γραμμή του υπουργείου Άμυνας. Μιλούν με τοπικούς κυβερνήτες, επικοινωνούν με στρατιωτικούς διοικητές ή άλλους στρατιώτες, επισκέπτονται νοσοκομεία και νεκροτομεία και περνούν αμέτρητες ώρες online αναζητώντας βίντεο με αιχμαλωτισμένους στρατιώτες.

«Η λήψη πληροφοριών για Ρώσους στρατιώτες που πολεμούν, που αιχμαλωτίστηκαν ή που πέθαναν ήταν πρόβλημα από την αρχή της σύγκρουσης», δήλωσε ο Σεργκέι Κριβένκο, διευθυντής μιας ομάδας ανθρωπίνων δικαιωμάτων που παρέχει νομική βοήθεια σε Ρώσους στρατιώτες. «Κανείς στο υπουργείο Άμυνας δεν περίμενε τέτοια κλίμακα», είπε και πρόσθεσε ότι «απλώς δεν δημιούργησαν τις κατάλληλες υπηρεσίες».

Η Ρωσία δημοσίευσε στοιχεία για τα θύματα μόνο δύο φορές, στα τέλη Μαρτίου και τον Σεπτέμβριο, όταν ο υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου είπε ότι σχεδόν 6.000 στρατιώτες σκοτώθηκαν. Οι δυτικές εκτιμήσεις είναι πολύ υψηλότερες. Δεν υπάρχουν αναφορές από τη ρωσική κυβέρνηση για τους αγνοούμενους και οι στρατιώτες τους αφήνουν μερικές φορές πτώματα εγκαταλελειμμένα στην άκρη του δρόμου καθώς υποχωρούν.

Ρώσος στρατιώτης στο Λούγκανσκ της Ουκρανίας / EPA-EFE/SERGEI ILNITSKY
Ρώσος στρατιώτης στο Λούγκανσκ της Ουκρανίας / EPA-EFE/SERGEI ILNITSKY

Γονείς σε αναζήτηση των παιδιών τους

Η έλλειψη οποιουδήποτε λειτουργικού επίσημου συστήματος ενθάρρυνε τους γονείς να οργανωθούν. Πολλές εικονικές ομάδες συνομιλίας εμφανίστηκαν στο Διαδίκτυο, συχνά στοχεύοντας στρατιώτες από μια συγκεκριμένη περιοχή ή συγκεκριμένες μονάδες. Ενώ οι εικονικές ομάδες συνομιλίας λειτουργούν ως ένα είδος καναλιού υποστήριξης σε ολόκληρη τη χώρα, είναι επίσης γεμάτες απογοήτευση, θυμό και δυσπιστία. Υπάρχουν πολλές υποψίες ότι ορισμένοι συμμετέχοντες είναι Ουκρανοί κατάσκοποι που θέλουν να χρησιμοποιήσουν πληροφορίες για στρατιώτες.

Η μεγαλύτερη πηγή απογοήτευσης φαίνεται να είναι η τηλεφωνική γραμμή του υπουργείου Άμυνας για συγγενείς των αγνοουμένων. Αρκετοί άνθρωποι που πήραν συνέντευξη είπαν ότι οι πληροφορίες συνέχιζαν να αλλάζουν – μερικές φορές τους έλεγαν ότι ο στρατιώτης ήταν απασχολημένος με τις μάχες, μερικές φορές σκοτώθηκε και μερικές φορές αγνοούνταν.

«Κάθε φορά είναι διαφορετική», λέει η Μαρία Σούμοβα. Μετά την έναρξη της εισβολής εμφανιζόταν κατά καιρούς ο γιος της Βλαντιμίρ (23). Η τελευταία κλήση ήταν στις 15 Μαρτίου.

Η Σούμοβα μπόρεσε να αφηγηθεί μέρος του τι συνέβη μέσω συνομιλιών με στρατιώτες από τη μονάδα του γιου της Βλαντιμίρ. Ξέρει ότι ήταν μαζί με μια ομάδα τεθωρακισμένων οχημάτων στο Ντμίτροβκα, ανατολικά του Κιέβου, όταν ένας από αυτούς έπεσε σε ενέδρα. Οι στρατιώτες που πήγαν να τον σώσουν δέχθηκαν επίθεση. Το όχημα του Βλαντιμίρ εκρήγνυται, με αποτέλεσμα ορισμένοι από τους συναδέλφους του να πιστεύουν ότι σκοτώθηκε, αλλά η ακριβής μοίρα του παραμένει ασαφής.

«Για μένα, η αναζήτηση συνεχίζεται συνεχώς, ξέρετε, περιμένω, ψάχνω, σκέφτομαι συνέχεια πού να γράψω, πώς να βρω τον γιο μου, απλά δεν ξέρω πια». είπε η Σούμοβα.

Ουκρανία Kherson μάχεται
Kherson, Ουκρανία / EPA-EFE/SERGEI ILNITSKY

Η αναζήτηση για τους αγνοούμενους ήταν πρόβλημα και στους δύο πολέμους της Τσετσενίας, δήλωσε ο Αλεξάντερ Τσερκάσοφ, μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Memorial, της ρωσικής οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων που κέρδισε το Νόμπελ Ειρήνης τον περασμένο μήνα, αλλά στοχεύει την εκκαθάριση από το Κρεμλίνο.

Σε αυτές τις συγκρούσεις, οι ερευνητές του Memorial επισκέφτηκαν τα πεδία των μαχών για να προσπαθήσουν να συλλέξουν πληροφορίες για τους αγνοούμενους. Αυτές οι μέρες έχουν περάσει προ πολλού, λέει ο Τσερκάσοφ. «Στη Ρωσία του Πούτιν είναι αδύνατο για τις ΜΚΟ να αναλάβουν την ηγεσία, εξαρτάται από τα άτομα», είπε.

Η Τατιάνα Μοσκάλκοβα, διαμεσολαβήτρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ρωσίας, δήλωσε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα ότι μίλησε με τον νέο ουκρανό ομόλογό της και ότι θα συνεργαστεί για το θέμα.

Η μητέρα πήρε την κατάσταση στα χέρια της

Η Chistyakova, η μητέρα του Kirill, είπε ότι δεν της άρεσαν οι Ουκρανοί ή ο Ρώσος στρατός. Βλέπει τον πόλεμο ως μια υπαρξιακή μάχη με τη Δύση, απηχώντας την αφήγηση που προωθεί το Κρεμλίνο, αλλά πιστεύει ότι ούτε η Ρωσία ούτε η Ουκρανία το χρειάζονται. Πολέμησε τη στρατιωτική γραφειοκρατία για πέντε μήνες και έστειλε επιστολή στο Κρεμλίνο ζητώντας απαντήσεις υπογεγραμμένες από τους συγγενείς περισσότερων από 100 αγνοουμένων.

Οι συγγενείς στο στρατιωτικό νεκροτομείο μπορούν να δουν εικόνες των σορών σε πολλούς υπολογιστές. Ένας στρατιωτικός ψυχολόγος είναι πάντα κοντά και προσφέρει ηρεμιστικά αν τα πράγματα γίνουν πολύ σκληρά.

Μια ομάδα Τσετσένων που έψαχνε για τους νεκρούς ζούσε κοντά στο νεκροτομείο με τα αυτοκίνητά τους για αρκετές εβδομάδες. Η Chistyakova έπεισε έναν άλλο άνδρα, που δεν ήθελε να μπει, να ψάξει τις φωτογραφίες. Μετά βρήκε τον γιο της.

Μέσα από τη δική της έρευνα, ανακάλυψε ότι 32 στρατιώτες από τη διμοιρία του γιου της είχαν πεθάνει, τέσσερις αγνοούνταν και τέσσερις ήταν ζωντανοί. Τόλμησε μάλιστα να πάει στην εμπόλεμη ζώνη, στο Ντόνετσκ, όπου βρήκε τον γιο της σε νεκροτομείο.

Στο Ροστόφ, κατάφερε να αναγνωρίσει έναν στρατιώτη επειδή είχε ένα ασυνήθιστο τατουάζ με νύχια αρκούδας στο δεξί του χέρι. Η σορός του έφτασε στο νεκροτομείο στις 3 Ιουνίου, δύο και πλέον μήνες πριν τον βρει. Κανείς δεν τον αναζητούσε ενεργά επειδή οι γονείς του ήταν νεκροί, λέει, και έτσι ενημέρωσε η ίδια τη θετή του μητέρα.

«Δεν μας ενδιαφέρει η πολιτική, ό,τι κι αν κάνετε εκεί, απλώς φέρτε τους πίσω», είπε η Τσιστιάκοβα. «Αν σκοτωθούν, φέρτε πίσω τα σώματά τους».

Αγαπητέ αναγνώστη,

Η πρόσβασή μας στο περιεχόμενο ιστού είναι δωρεάν, γιατί πιστεύουμε στην ισότητα στην πληροφόρηση, ανεξάρτητα από το αν κάποιος μπορεί να πληρώσει ή όχι. Ως εκ τούτου, για να συνεχίσουμε το έργο μας, ζητάμε τη στήριξη της αναγνωστικής μας κοινότητας στηρίζοντας οικονομικά τον Ελεύθερο Τύπο. Γίνετε μέλος του Sloboden Pechat για να βοηθήσετε τις εγκαταστάσεις που θα μας επιτρέψουν να παρέχουμε μακροπρόθεσμες και ποιοτικές πληροφορίες και ΜΑΖΙ ας εξασφαλίσουμε μια ελεύθερη και ανεξάρτητη φωνή που θα είναι ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.

ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΕΝΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ.
ΜΕ ΑΡΧΙΚΟ ΠΟΣΟ 60 ΔΕΝΑΡ

Βίντεο της ημέρας