Ένας τοίχος αντιστήριξης μήκους 120 μέτρων και ύψους 4,50 μέτρων κατασκευάζεται προς τον χώρο αναψυχής Banjinje κατά μήκος του ποταμού Pena απέναντι από τον υδροηλεκτρικό σταθμό. Στόχος είναι να αποτραπούν οι διαβρωτικές διεργασίες κατά μήκος αυτής της οδικής κατεύθυνσης, οι οποίες είναι συχνότερες τα τελευταία χρόνια μετά από κάθε καταρρακτώδη βροχή.

«Αυτή η οδική κατεύθυνση δεν θα είναι πλέον προβληματική για τους πολίτες που τη χρησιμοποιούν για περπάτημα και αναψυχή. Αυτό είναι ένα άλλο χρήσιμο έργο για τους πολίτες αξίας 14 εκατομμυρίων denar, ευχαριστώντας το UNDP για τη συνεχή υποστήριξή του. Όταν άλλοι έφυγαν από την πόλη και πολίτες σε κίνδυνο, το μετατρέπουμε σε ένα ασφαλές μέρος, με πραγματικές υποδομές, κεφάλαια και αναπτυξιακές επενδύσεις ", καυχήθηκε ο δήμος αρχές.

Οι πολίτες καλωσόρισαν το έργο, το οποίο σύμφωνα με τους ίδιους είναι καθυστερημένο, και όπως λένε, άρχισε να χτίζεται ακριβώς όταν οι πολίτες χρησιμοποιούν ως επί το πλείστον αυτή τη ζώνη αναψυχής, που είναι μοναδική στο Τέτοβο.

«Επιτέλους κάτι καλό να κάνουμε για την πόλη». Αυτή η οδική κατεύθυνση ήταν πραγματικά ριψοκίνδυνη, έγιναν πολλές κατολισθήσεις, μεγάλες πέτρες και παρασύρσεις κατέβηκαν από ψηλά», λέει κάτοικος του Τέτοβου που χρησιμοποιεί συχνά αυτή την οδική κατεύθυνση.

«Ο δρόμος ανακατασκευάστηκε και διευρύνθηκε πριν από αρκετά χρόνια. Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου μέχρι σήμερα, υπάρχει σκόνη και διάβρωση σε αυτό το μέρος. Ανεβαίνουμε για να αναπνεύσουμε καθαρό αέρα, όχι για να καταπιούμε σκόνη και φόβο για τη ζωή μας. Εκείνος ο δρόμος σίγουρα ανακατασκευάστηκε με ορισμένες παραλείψεις, γι' αυτό υπάρχουν διαβρώσεις, αλλά και χρειάστηκε πολύς χρόνος για να αποκατασταθεί το πρόβλημα», λέει ένας άλλος κάτοικος του Τέτοβου.

Ο δρόμος και ο πεζόδρομος προς το Banjice ανακαινίστηκαν και διευρύνθηκαν πριν από πέντε χρόνια. Ακόμη και τότε, οι γεωλόγοι προειδοποίησαν ότι το τμήμα επεκτείνεται σε βάρος του βουνού με πολύ απότομες πλαγιές, που θα μπορούσαν να προκαλέσουν διεργασίες διάβρωσης.

Της συνέβη σε μόλις ένα χρόνο. Κατολισθήσεις έπεφταν συνεχώς στο οδόστρωμα και το έδαφος προστατεύονταν από πιθανές κατολισθήσεις σε αρκετά σημεία με μικρούς αναλημματικούς τοίχους.

Η προηγούμενη τοπική αυτοδιοίκηση στα πιο ριψοκίνδυνα μέρη έκανε τα λεγόμενα συστήματα καταρράκτη, για την προστασία της περιοχής από διεργασίες διάβρωσης. Όμως αυτά τα μέτρα δεν αποδείχθηκαν αποτελεσματικά. Στις θέσεις των συστημάτων καταρράκτη σημειώθηκαν μεγάλες κατολισθήσεις.