Αυτές τις μέρες κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή «Τίποτα πιο απαλό από τις σκιές» του νεαρού και ταλαντούχου Σέρβου ποιητή Μίλος Λαζάρεβιτς. Το βιβλίο αποτελείται από 41 ποιήματα.

Αυτό που κάνει αυτή την ποιητική συλλογή τόσο εντυπωσιακή είναι η πνευματική σύνδεση μεταξύ του οικείου και του καθολικού. το αντιλαμβάνεστε σαν ένα χέρι βοηθείας για τις οικογενειακές αναμνήσεις και τις φανταστικές εσωτερικές καταιγίδες όταν το συμπέρασμα είναι καταστροφικό, και αυτό συμβαίνει σε πολλές περιπτώσεις.

Σε αυτούς τους στίχους, ο Miloš Lazarevic σκέφτηκε πολλές φορές τους βασικούς λόγους της πορείας της ζωής με μεγάλη έμφαση στον αντίκτυπο των συνηθισμένων, καθημερινών γεγονότων.

Όταν εξαχνώσουμε όλα αυτά τα συστατικά μαζί με τις πλασματικές, μικρές, αλλά πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες μέσα από τους ίδιους στίχους, θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι ο χρόνος και το φως, η αναποφασιστικότητα και το σκοτάδι είναι οι δύο συντεταγμένες μέσα από τις οποίες οι γραμμές του νοήματος της ύπαρξής μας , κυρίως πνευματικά, κληρώνονται.

Αυτή είναι η πρώτη ποιητική συλλογή του Miloš Lazarevic και οι στίχοι είναι του Sašo Ognenovski. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Perun Artis» από τη Μπίτολα.

(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον «Πολιτιστικό Τύπο» με αριθμό 246, στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας «Sloboden Pechat» στις 07-09.09.2024)