Το εκλογικό status quo στην ΠΓΔΜ, το οποίο για δεκαετίες περιορίστηκε κυρίως σε μια σύγκρουση μεταξύ του κόμματος αριστερά και δεξιά στο «μακεδονικό μπλοκ» και τον αγώνα για ψήφους «ταυτότητας» μεταξύ των Αλβανών, άρχισε να διαλύεται πριν από αρκετά χρόνια και σε αυτά τα τοπικά οι εκλογές διαλύονται εντελώς σε παρα-κομμάτια. Όχι μόνο αυτό - στα Βαλκάνια, εεεε! - βιώσαμε προεκλογικούς πολυεθνικούς συνασπισμούς, αλλά και επιφανείς εθνικιστές από τη δεξιά πλευρά της σκηνής ζήτησαν ανοιχτά τη διεθνική συνεργασία ως προϋπόθεση για την κατάκτηση της εξουσίας.

Ναι, υπήρξαν προεκλογικές διακομματικές εθνοτικές συμφωνίες στο παρελθόν, αλλά πάντα "κεκλεισμένων των θυρών", με αμφιλεγόμενους μεσάζοντες και κανάλια επαφής (μετά από μπουφέδες σε βενζινάδικα υπεραστικών πρατηρίων, για παράδειγμα) που εύκολα, αν χρειαζόταν, διαψεύστηκαν δημόσια , για να διαφυλάξει το «πρόσωπο» του εθνικού και εθνικιστικού πάθους πάνω στο οποίο βασίστηκαν τα «μεγάλα» κομματικά μαθηματικά για νίκη και ήττα στις εκλογές. Τις περισσότερες φορές, μια τέτοια «βοήθεια» και «συντονισμός» κατέληγε στη διαπραγμάτευση διεθνών επεισοδίων και προκλήσεων, κάτι που, θυμάστε, στα δέκα χρόνια της διακυβέρνησης Γκρούεφσκι είχε τελειοποιηθεί στις σχέσεις μεταξύ VMRO-DPMNE και DUI. Συγκρούστηκαν με ομάδες οπαδών, έβαλαν φωτιά σε σημαίες, τσακώθηκαν σε λεωφορεία, χτύπησαν τον κυβερνητικό «πρωταθλητή» με μαχαίρι, άλλοι σήκωσαν σταυρούς, άλλοι πήλινα… Στο τέλος, με την έξαρση σε αυτόν τον οικισμό του Κουμάνοβο και μια νέα διεθνική σύγκρουση θα ήταν παράγεται, μόνο για να παραμείνει στην εξουσία.

Σήμερα, σε αυτό το θέμα, ο διαγωνισμός είναι αυτός που θα υποσχεθεί περισσότερα στην έννοια της «Μίας κοινωνίας για όλους», αν και με διάφορες προσθήκες και διορθώσεις στο όνομα αυτού του έργου. Οι σοβαροί εθνικιστές δεν τολμούν πλέον καν να αμφισβητήσουν δημόσια την ανάγκη για πραγματική διεθνική συνεργασία. Όταν ακούει κανείς τους αρχηγούς των κομμάτων στα ονόματα των οποίων στέκονται τα ουσιαστικά ή τα επίθετα των «εθνικοτήτων» της ιδεολογίας τους, πιάνεται δυστυχώς στο βαθύ περιθώριο στο οποίο βυθίζονται οι ειλικρινείς, εθνικιστές, ακροδεξιοί. Για παράδειγμα, ένας Todor Petrov δεν είναι πλέον υποσημείωση στις προεκλογικές στρατηγικές των διαφόρων σκοτεινών «μενταγιόν» των μελών του VMRO.

Όταν ήρθε η ώρα, μόνο ο Απασίεφ υποσχέθηκε ουρλιάζοντας να του κόψει τα χέρια και τα κεφάλια. Το «μανικιούρ» του αετού του Ljubisa Georgievski δεν θυμάται πλέον στα περίπτερα των Komitas, και τραγουδιούνται μόνο εθνικά «σωστά» τραγούδια, σαν να βρίσκεστε σε μια φιλική βραδιά νοσοκόμων στη Vrnjacka Banja. Ο Γκότσε «Vegeta» δεν σκέφτηκε καν να αλατίσει το «Spice», και θα επέστρεφε τη σημαία της Βεργίνας για χρήση!

Σήμερα, έχει γίνει επιτέλους η κύρια πολιτική μόδα να μιλάμε για τη διαφθορά, το κοινωνικό πρότυπο και τη λειτουργία του κράτους δικαίου, αν και πολλοί από τους πιο ένθερμους επικριτές της κυβέρνησης σε αυτά τα θέματα (με τη δυνατή βοήθεια των δικηγόρων τους και ρόπτρα προπαγάνδας κομματικής προπαγάνδας ) εξακολουθούν να παλεύουν στους νομικούς λαβύρινθους για να αποδείξουν ενδεχομένως την αθωότητά τους. Όπως και με την Πολύχρωμη Επανάσταση: διάφορα παζλ και μανεκέν στο Facebook σήμερα δίνουν αλαζονικά μαθήματα θάρρους και δημοκρατίας, παρόλο που τότε το ρίσκο τους ήταν μήπως βρέξει η μέρα των πορειών και ξέχασαν την ομπρέλα στο σπίτι. Πόσοι άνθρωποι συγκέντρωσαν κουράγιο πριν από δέκα χρόνια για να κατέβουν ως ανεξάρτητοι υποψήφιοι στις εκλογές, όταν το όνομά Του αναφέρθηκε στους ψιθύρους και στα μπαρ, και να μην αποδώσει ανεξάρτητα, αφού κάθισε στον κυβερνητικό συνασπισμό με το VMRO-DPMNE!;

Αυτό, από μόνο του, είναι μια μεγάλη νίκη του μισητού από την αντιπολίτευση και «αγνοούμενου» από πολλούς ψηφοφόρους στον πρώτο γύρο των τοπικών εκλογών, Ζόραν Ζάεφ. Η εξομάλυνση του πολιτικού περιβάλλοντος στην πΓΔΜ, στο οποίο - για παράδειγμα - κανείς δεν αμφισβητεί καν τα εκλογικά αποτελέσματα (σιχαίνονται ακόμη και αντιρρήσεις να υποβάλει η SEC!), είναι πρωτίστως το πλεονέκτημά της που, όπως είδαμε, σε μια δημοκρατία δεν μπορεί ούτε «πέντε λεπτά» να ζήσει. Έστω και σε βάρος του θα είναι η επιστροφή του «λύκου», του οποίου η γούνα μοιάζει με νεοφερμένο, σαν χθες για πρώτη φορά ντυμένος δημοκρατικά. Η διασκέδαση συνεχίζεται.