Η μοναξιά επιβαρύνει το ανοσοποιητικό σύστημα όπως το χρόνιο στρες

Φωτογραφία: Pexels/cottonbro studio

Οι επιστήμονες έχουν συνδέσει τη μοναξιά με μια σειρά από δυσλειτουργικές ανοσολογικές αντιδράσεις, οδηγώντας μας στο συμπέρασμα ότι η μοναξιά είναι δυνητικά επικίνδυνη για την υγεία.

Η επιστήμη έχει βρει ότι οι άνθρωποι που είναι πιο μοναχικοί έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν έρπητα, που προκαλούνται από τοπική ιογενή λοίμωξη. Παράγουν επίσης περισσότερες πρωτεΐνες που σχετίζονται με τη φλεγμονή ως απόκριση στο οξύ στρες. Αυτό είναι λιγότερο έντονο σε άτομα που έχουν περισσότερες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις στην καθημερινή ζωή.

Αυτές οι πρωτεΐνες προειδοποιούν για φλεγμονή και η χρόνια φλεγμονή συνδέεται με πολλές ασθένειες, όπως η στεφανιαία νόσος, ο διαβήτης τύπου 2, η αρθρίτιδα και η νόσος του Αλτσχάιμερ. Η επανενεργοποίηση του λανθάνοντος ιού του έρπητα σχετίζεται με το στρες, το οποίο μας λέει ότι η μοναξιά λειτουργεί ως χρόνιος στρεσογόνος παράγοντας που ενεργοποιεί μια αδύναμη απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος.

«Οι κακής ποιότητας σχέσεις συνδέονται με μια σειρά προβλημάτων υγείας, συμπεριλαμβανομένης της πρόωρης θνησιμότητας και πολλών άλλων μορφών πολύ σοβαρών προβλημάτων υγείας. Και οι άνθρωποι που είναι μόνοι σίγουρα αισθάνονται σαν να έχουν κακή σχέση», λέει η Lisa Jaremka, μεταδιδακτορική υπότροφος στο Institute for Research and Behavioral Medicine στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.

Φωτογραφία: Pexels/Luis Fernandes

«Όσο περισσότερα γνωρίζουμε για την ίδια τη διαδικασία, τόσο πιο πιθανό είναι να βρούμε τρόπους για να καταπολεμήσουμε αυτές τις αρνητικές επιπτώσεις και ίσως ακόμη και να τις αποτρέψουμε. Αν δεν γνωρίζουμε τις φυσιολογικές διεργασίες, τότε πώς μπορούμε να τις αλλάξουμε;», ρωτά ο Jaremka.

Τα αποτελέσματα βασίζονται σε μια σειρά μελετών που διεξήχθησαν σε δύο πληθυσμούς: ο πρώτος ήταν μια ομάδα υγιών, αν και παχύσαρκων, μεσήλικων ενηλίκων και ο δεύτερος ήταν μια ομάδα ενηλίκων γυναικών που επιβίωσαν από καρκίνο του μαστού. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν την κλίμακα μοναξιάς του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, ένα ερωτηματολόγιο που αξιολογεί τις αντιλήψεις για την κοινωνική απομόνωση και τη μοναξιά, σε όλες τις μελέτες για να μετρήσουν τον βαθμό μοναξιάς.

Ο Jaremka παρουσίασε την έρευνα στην ετήσια συνάντηση της Εταιρείας Κοινωνικής Ψυχολογίας στη Νέα Ορλεάνη.

Οι ερευνητές προσπάθησαν αρχικά να πάρουν μια εικόνα της συμπεριφοράς του ανοσοποιητικού συστήματος που σχετίζεται με τη μοναξιά, μετρώντας την ποσότητα των αντισωμάτων στο αίμα που παράγονται όταν ενεργοποιείται ο ιός του έρπητα. Οι συμμετέχοντες ήταν άτομα που είχαν ολοκληρώσει τη θεραπεία, στο διάστημα από δύο μήνες έως τρία χρόνια, πριν από την έναρξη της έρευνας. Συμμετείχαν 200 άτομα, με μέσο όρο ηλικίας τα 51 έτη. Το αίμα τους αναλύθηκε για την παρουσία αντισωμάτων κατά του ιού Epstein-Barr και του κυτταρομεγαλοϊού (και οι δύο ιοί προκαλούν μονοπυρήνωση).

Φωτογραφία: Pexels/Engin Akyurt

Και οι δύο ιοί είναι ιοί έρπητα, που μολύνουν τους περισσότερους Αμερικανούς. Περίπου οι μισές λοιμώξεις δεν εξελίσσονται σε ασθένεια, αλλά όταν ένα άτομο μολυνθεί, ο ιός παραμένει αδρανής στο σώμα και μπορεί να επανενεργοποιηθεί – προκαλώντας αυξημένα επίπεδα αντισωμάτων ή τίτλους αντισωμάτων. Και πάλι, συχνά δεν εμφανίζει συμπτώματα, αλλά υποδηλώνει προβλήματα ρύθμισης στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος.

«Οι πιο μοναχικοί συμμετέχοντες είχαν υψηλότερα επίπεδα αντισωμάτων κατά του κυτταρομεγαλοϊού από τους λιγότερο μόνοι συμμετέχοντες και αυτό το αυξημένο επίπεδο αντισωμάτων συσχετίστηκε με συμπτώματα πόνου, κατάθλιψης και κόπωσης. «Δεν παρατηρήθηκε διαφορά στο επίπεδο των αντισωμάτων κατά του ιού Epstein-Barr, πιθανώς επειδή η επανενεργοποίηση αυτού του ιού σχετίζεται με την ηλικία και πολλοί από τους συμμετέχοντες ήταν μεγαλύτερης ηλικίας», εξηγεί ο Jaremka.

Προηγούμενες έρευνες έχουν δείξει ότι το στρες μπορεί να επανενεργοποιήσει αυτούς τους ιούς, με αποτέλεσμα αυξημένους τίτλους αντισωμάτων.

«Οι ίδιες διαδικασίες που εμπλέκονται στο στρες και στην επανενεργοποίηση αυτών των ιών πιθανότατα εμπλέκονται και στη μοναξιά. Η μοναξιά θεωρείται χρόνιο στρες από πολλές απόψεις – είναι μια κοινωνικά επώδυνη κατάσταση που μπορεί να διαρκέσει αρκετά», λέει ο συγγραφέας της μελέτης.

Φωτογραφία: Pexels/Pixabay

Σε μια πρόσθετη σειρά μελετών, οι επιστήμονες προσπάθησαν να ανακαλύψουν πώς η μοναξιά επηρεάζει την παραγωγή προφλεγμονωδών πρωτεϊνών, κυτοκινών ως απόκριση στο στρες. Αυτές οι μελέτες διεξήχθησαν σε δύο πληθυσμούς: η πρώτη ομάδα αποτελούνταν από 144 γυναίκες από την προηγούμενη ομάδα που επέζησαν από καρκίνο του μαστού και η δεύτερη ομάδα αποτελούνταν από 134 παχύσαρκους, μεσήλικες και ηλικιωμένους, χωρίς σοβαρά προβλήματα υγείας.

Ελήφθησαν δείγματα αίματος από όλους τους συμμετέχοντες που εκτέθηκαν στο στρες. Δηλαδή, έπρεπε να αυτοσχεδιάσουν μια πεντάλεπτη ομιλία και να υπολογίσουν νοερά ένα αριθμητικό πρόβλημα μπροστά σε κάμερα και τριμελή κριτική επιτροπή. Στη συνέχεια, οι ερευνητές διέγειραν μια απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος χρησιμοποιώντας λιποπολυσακχαρίτη - μια ένωση που βρίσκεται στο κυτταρικό τοίχωμα των βακτηρίων που είναι γνωστό ότι ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα.

Και στις δύο ομάδες, τα άτομα που ήταν πιο μοναχικά παρήγαγαν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα κυτοκινών ως απάντηση στο οξύ στρες.

Αγαπητέ αναγνώστη,

Η πρόσβασή μας στο περιεχόμενο ιστού είναι δωρεάν, γιατί πιστεύουμε στην ισότητα στην πληροφόρηση, ανεξάρτητα από το αν κάποιος μπορεί να πληρώσει ή όχι. Ως εκ τούτου, για να συνεχίσουμε το έργο μας, ζητάμε τη στήριξη της αναγνωστικής μας κοινότητας στηρίζοντας οικονομικά τον Ελεύθερο Τύπο. Γίνετε μέλος του Sloboden Pechat για να βοηθήσετε τις εγκαταστάσεις που θα μας επιτρέψουν να παρέχουμε μακροπρόθεσμες και ποιοτικές πληροφορίες και ΜΑΖΙ ας εξασφαλίσουμε μια ελεύθερη και ανεξάρτητη φωνή που θα είναι ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.

ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΕΝΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ.
ΜΕ ΑΡΧΙΚΟ ΠΟΣΟ 60 ΔΕΝΑΡ

Βίντεο της ημέρας