Οι μεταρρυθμιστές στον κλήρο του Ιράν άνοιξαν αθόρυβα μια συζήτηση για το αν θα υποστηρίξουν ένα σχέδιο «δύο κρατών» για την επίλυση του παλαιστινιακού ζητήματος, το οποίο θα επέτρεπε στην Τεχεράνη να αναγνωρίσει την ύπαρξη του Ισραήλ.

Από την Επανάσταση του 1979, οι ιρανικές αρχές με επικεφαλής τον ανώτατο ηγέτη, Αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί, δεν αναγνωρίζουν την ίδρυση του Ισραήλ το 1948. Ο κλήρος και οι κρατικοί αξιωματούχοι στην Τεχεράνη προπαγάνδιζαν επίμονα τον «Θάνατο στον Σιωνισμό», τον οποίο η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης αποκήρυξε μετά τις Ειρηνευτικές Συμφωνίες του Όσλο.

Ο πρώην πρόεδρος Μοχάμαντ Χαταμί μαζί με τον υπουργό Εξωτερικών Καμάλ Χαραζί πρότειναν κάποτε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για το σχέδιο «ένα κράτος», στο οποίο θα μπορούσαν να ψηφίσουν μόνο «απόγονοι των κατοίκων της Παλαιστίνης πριν από τη σιωνιστική εισβολή» και οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες.

Αλλά μετά τους πολέμους του Ισραήλ κατά της Χαμάς στη Γάζα και κατά της Χεζμπολάχ στον Λίβανο, ξεκίνησε μια ανταλλαγή πυρών με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς με το Ιράν, την οποία η Τεχεράνη δεν έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει. Στις 21 Οκτωβρίου, μια ομάδα κληρικών σεμιναρίων με προσανατολισμό στη μεταρρύθμιση δημοσίευσε ένα έγγραφο που ζητούσε «την επιστροφή του Σιωνιστικού καθεστώτος στα νόμιμα σύνορά του ενόψει της επίθεσης του 1967 και την ταυτόχρονη ίδρυση ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους».

Η αντίδραση σε αυτή τη ριζοσπαστική πρόταση ήταν διαμαρτυρίες στο Κομ μετά την προσευχή της Παρασκευής. Η φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Kayhan» αξιολόγησε τη συγκέντρωση ως «η μηχανή προπαγάνδας του εχθρού» και χαρακτήρισε το έγγραφο «αηδιαστικό και επαίσχυντο». Στην κριτική προστέθηκαν και οι ανώτατοι κριτές, οι οποίοι έκριναν ότι χρειαζόταν συγγνώμη και διόρθωση, προκειμένου να αποτραπεί το κλείσιμο του σεμιναρίου. Οι φιλομεταρρυθμιστικές εφημερίδες, από την άλλη, ανέφεραν την πληροφορία «με συμπάθεια».

Σε μια προσπάθεια να ξεκαθαρίσουν τη θέση τους, οι κληρικοί της μεταρρύθμισης σημείωσαν ότι «κατανοούν τα τρομερά εγκλήματα του Σιωνιστικού κράτους» και δεν αναγνωρίζουν το Ισραήλ, αλλά και ότι πιστεύουν ότι η ίδρυση ενός ανεξάρτητου κράτους για τους Παλαιστινίους θα οδηγούσε σε ένα τέλος. στην αιματοχυσία.

Ο ιστορικός Arash Azizi σχολίασε ότι ενώ οι πόλεμοι διεξάγονται στη Γάζα και τον Λίβανο, καθώς και η πυραυλική βολή μεταξύ Ισραήλ και Ιράν, δεν υπάρχει σχεδόν κανένα περιθώριο για μια τέτοια ιδεολογική συζήτηση.

– Πρόκειται για μια συζήτηση μεταξύ εκείνων που επιδιώκουν το Ιράν να είναι εκκολαπτήριο του επαναστατικού ισλαμικού αντισιωνισμού και εκείνων που υποστηρίζουν μια πραγματιστική εξωτερική πολιτική για την προστασία των εθνικών συμφερόντων. Το Ιράν διέρχεται μια μετάβαση. Ο ανώτατος ηγέτης είναι 85 ετών. Η εξουσία μεταφέρεται στις νέες γενιές. Το Ιράν δεν μπορεί να συνεχίσει με αυτές τις γενικές κρίσεις. Η στρατηγική του Χομεϊνί «ούτε πόλεμος ούτε ειρήνη» δεν είχε αποτέλεσμα - εκτιμά ο Αζίζι.

Ο ιστορικός σημειώνει ότι το Ιράν δεν έχει την ικανότητα να επηρεάσει οποιονδήποτε διευθέτηση στο Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους. Υπενθυμίζει ότι ο πρώην επικεφαλής της ιρανικής διπλωματίας, Mohammad Javad Zarif, δήλωσε πρόσφατα ότι «οι Ιρανοί έχουν κουραστεί από μια κυβέρνηση που προσπαθεί να ασχοληθεί περισσότερο με τους Παλαιστίνιους παρά τους ίδιους τους Παλαιστίνιους».