Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ήλπιζε να κατακτήσει την Ουκρανία σε δέκα ημέρες. Μετά από εννέα μήνες αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στα εδάφη που κατάφερε να κατακτήσει. Τώρα, η ορμή είναι με το μέρος της Ουκρανίας, αφού οι δυνάμεις από το Κίεβο κατάφεραν να κάνουν δύο σημαντικές αντεπιθέσεις, στο βορειοανατολικό τμήμα γύρω από το Χάρκοβο και στο νότο κοντά στη Χερσώνα, οι οποίες τελικά έληξαν με ελάχιστες απώλειες και μέγιστες θρίαμβος, γράφει η διάσημη βρετανική εβδομαδιαία "Οικονομολόγος".

Αλλά αυτές οι νίκες έθεσαν τώρα το ερώτημα τι θα μπορούσε να σημαίνει περαιτέρω ταπείνωση για τη Ρωσία. Οι πρόσφατες επιτυχίες της Ουκρανίας μπορεί τώρα να τροφοδοτήσουν την περαιτέρω επίθεσή της για την απελευθέρωση ουκρανικών εδαφών που είχαν καταλάβει στο παρελθόν, όπως η Κριμαία, την οποία προσάρτησε ο στρατός του Βλαντιμίρ Πούτιν το 2014.

Σε μια συνέντευξη που δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα, ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky ανακοίνωσε ότι ο ουκρανικός στρατός "θέλει να πάρει πίσω όλα τα εδάφη".

Όμως, δυτικοί ειδικοί φοβούνται ότι μια τέτοια απόπειρα της Ουκρανίας θα ήταν «πολύ δύσκολη», γράφει ο «Economist».

Οι Ουκρανοί διοικητές είναι πολύ προσεκτικοί σχετικά με τα επόμενα βήματα του στρατού.

«Αν σχεδιάσουμε τα σχέδιά μας στα κοινωνικά δίκτυα και στην τηλεόραση, δεν θα πετύχουμε τίποτα», λέει ο Mykhailo Zabdorsky, πρώην διοικητής της Ουκρανικής Πολεμικής Αεροπορίας.

Για τον Ζαμπντόρσκι, την επιστροφή της Κριμαίας Δεν είναι δυνατό αυτή τη στιγμή, και αν το Κίεβο θέλει κάτι τέτοιο, πρέπει να σχεδιάσει για το 2023. Και πότε θα ξεκινήσει μια τέτοια επιχείρηση είναι ένα άλλο δύσκολο ερώτημα. Αλλά σύμφωνα με τον ίδιο, «η ιστορία έχει δείξει πάντα ότι η διατήρηση της Κριμαίας είναι πολύ δύσκολη».

Σύμφωνα με πληροφορίες της βρετανικής εφημερίδας, το ενδεχόμενο ουκρανικής επίθεσης στην Κριμαία «δεν αποκλείεται». Οι δρόμοι που οδηγούν τους Ουκρανούς στην Κριμαία βρίσκονται τώρα εντός εμβέλειας των πυραυλικών συστημάτων HIMARS, τα οποία προκαλούν μεγάλο πονοκέφαλο στις ρωσικές δυνάμεις από τότε που έφτασαν για να βοηθήσουν την Ουκρανία από δυτικούς συμμάχους αυτό το καλοκαίρι.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι προς το παρόν η Ουκρανία θα επικεντρωθεί σε άλλους τομείς. Αλλά επιθέσεις παρόμοιες με αυτή στη γέφυρα της Κριμαίας δεν μπορούν να διαγραφούν. Και οι ίδιοι οι Ρώσοι το ξέρουν, γι' αυτό αποφάσισαν να ενισχύσουν την άμυνά τους, θυμίζει ο «Economist».

«Έχουμε αποδείξει σε κάθε στάδιο ότι η τακτική μας και η εστίασή μας στα logistics είναι σωστή. Θα το ξαναδείξουμε», δήλωσε ουκρανική πηγή στη βρετανική εφημερίδα.

Οι πολλές μάχες για την Κριμαία ανά τους αιώνες παρέχουν στους Ουκρανούς πολλές γνώσεις. Η προσάρτηση της Ρωσίας, η οποία έληξε σε μεγάλο βαθμό χωρίς αίμα το 2014, κατά την οποία έχασαν τη ζωή τους μόνο δύο Ουκρανοί στρατιώτες, δεν είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι μπορεί να συμβεί στην πραγματικότητα.

Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Κριμαία συνήθως τελειώνουν με χιλιάδες νεκρούς: μόνο τον περασμένο αιώνα, εκατοντάδες χιλιάδες έπεσαν στις πύλες του νησιού, κυρίως στον Ρωσικό εμφύλιο και τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο δρόμος προς την Κριμαία θα είναι πάντα ματωμένος.

Φιλοδοξίες της Ουκρανίας για επιστροφή της Κριμαίας

Οι ειδικοί αλλάζουν γνώμη;

Οι Ουκρανοί βετεράνοι φαίνεται να αλλάζουν γνώμη. Ο ναύαρχος Mykola Zhibarev, ο οποίος το 1992 προκάλεσε την κατάρρευση του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας δηλώνοντας ότι η φρεγάτα του είναι ουκρανική, λέει τώρα ότι η διπλωματία είναι ο πιο πολλά υποσχόμενος τρόπος για να ανακτηθεί το αμφισβητούμενο έδαφος.

Ο Andriy Ryzhenko, ένας συνταξιούχος πλοίαρχος του Ουκρανικού Ναυτικού, γεννημένος στην Κριμαία, λέει ότι μια επιτυχημένη επιχείρηση θα απαιτήσει πολλά πράγματα για να γίνει σωστά. «Υπάρχει πραγματική προοπτική ότι τα πράγματα θα καταλήξουν με αιματοχυσία». Είναι μια επέμβαση που δεν χρειάζεται η Ουκρανία».

Ο Ζαμπντόρσκι, από την άλλη, επιμένει ότι οι Ουκρανοί έχουν ένα σχέδιο που «πρέπει» να είναι επιτυχημένο. Αλλά πιστεύει ότι η Ουκρανία δεν χρειάζεται να «αναγκάσει» αυτή την επίθεση.

Σύμφωνα με τον ίδιο, υπάρχουν και άλλα «ενδιαφέροντα» σενάρια που μπορούν να πραγματοποιήσουν οι ουκρανικές δυνάμεις. Οι Ουκρανοί επιτίθενται με drones στον στόλο της Μαύρης Θάλασσας στα τέλη Οκτωβρίου, η ζημιά στο ναυαρχίδα του Ναύαρχου Μακάροφ και η καταστροφή μέρους της γέφυρας του Κερτς ήταν παραδείγματα της σκέψης της Ουκρανίας.

Οι πολιτικοί ηγέτες στο Κίεβο παραδέχονται ιδιωτικά ότι η ανακατάληψη του Ντονμπάς και της Κριμαίας είναι πιο περίπλοκη από την έκδοση δημοσίων συνθημάτων, γράφει ο «Economist».

Αποδέχονται ότι μεγάλο μέρος του πληθυσμού εκεί παραμένει εχθρικό προς το Κίεβο. Οι επιχειρήσεις στο Χάρκοβο και τη Χερσώνα, για παράδειγμα, υποβοηθήθηκαν από ένα δίκτυο «συμπαθητικών πληροφοριοδοτών». Το αντίθετο θα συμβεί στις περιοχές του Ντονμπάς που κρατούνται από τη Ρωσία από το 2014, και όπου οι περισσότεροι από τους υποστηρικτές του Κιέβου έχουν προ πολλού φύγει ή έχουν εκδιωχθεί. Η επιχείρηση για την ανακατάληψη της Κριμαίας είναι πιθανό να συναντήσει κομματική αντίσταση από φιλορώσους.

Δεν είναι καθόλου σαφές ότι η Ουκρανία θα μπορούσε να βασιστεί σε ακόμη πιο συμπαθή τμήματα του πληθυσμού, όπως η κοινότητα των Τατάρων της Κριμαίας, πολλοί από τους οποίους έχουν αποδεχτεί μέχρι τώρα τη ρωσική κυριαρχία ως δεδομένη.

Όμως ο Mykola Bilieskov, αναλυτής στο Εθνικό Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών της Ουκρανίας, λέει ότι ο Ζελένσκι δεσμεύεται τώρα από την υπόσχεσή του να επιστρέψει την Κριμαία.

Ακόμη και πριν από τις επιτυχημένες αντεπιθέσεις στο Kharkov και το Kherson, οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι περισσότερο από το 84% των Ουκρανών ήταν κατά των εδαφικών παραχωρήσεων στη Ρωσία σε οποιεσδήποτε διαπραγματεύσεις. αυτοί οι αριθμοί είναι σχεδόν σίγουρα υψηλότεροι τώρα.

Αυτό εγείρει την πιθανότητα ο πρόεδρος της Ουκρανίας να «πίσω σε μια γωνία», καταλήγει ο Economist. Η προσπάθεια επαναφοράς της Κριμαίας υπό ουκρανική κυριαρχία θα ήταν μια δαπανηρή στρατιωτική προσπάθεια – και θα προκαλούσε ρήγμα με συμμάχους που δεν έχει την πολυτέλεια να αποξενώσει.