Το αν ένα έγγραφο που έστειλε ο Πρωθυπουργός της Σλοβενίας Janez Jansa στον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Charles Michel παραμένει άγνωστο. Οι δηλώσεις σχετικά με το διάσημο έγγραφο είναι αμφιλεγόμενες, ο ίδιος ο Τζάνσα αρνείται ότι προκάλεσε την αλλαγή των συνόρων στα Βαλκάνια, αλλά δεν λέει ρητά εάν το μη-χαρτί υπάρχει ή όχι.

Ο Jansa απαντά διπλωματικά ότι υποστηρίζει την πρόοδο της Βόρειας Μακεδονίας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση εντός των υφιστάμενων συνόρων και προσθέτει ότι δεν υπάρχει επίσημη ή ανεπίσημη πρόταση για κάτι τέτοιο. Η διαμάχη προέρχεται επίσης από το ίδιο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, αφού αρχικά επιβεβαίωσε σε ορισμένα μέσα ενημέρωσης ότι ένα τέτοιο έγγραφο στάλθηκε στη Michelle, στη συνέχεια άλλαξε γνώμη και είπε ότι το μη χαρτί δεν υπάρχει.

Ωστόσο, οι αντιδράσεις πολλών ευρωβουλευτών της Σλοβενίας, όπως η Tanja Fajon, δείχνουν ακόμη ότι όπου υπάρχει καπνός υπάρχει φωτιά. Είναι απλώς αδύνατο να φανταστεί κανείς ότι ολόκληρη η ιστορία κατασκευάστηκε χωρίς καμία επιβεβαίωση. Είναι προφανές ότι η Jansa έστειλε ένα έγγραφο στη Michelle πέρυσι, και στη συνέχεια οι δύο κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα μηνύματα σε αυτό το γράψιμο θα προκαλούσαν τεκτονικά σοκ στα Βαλκάνια και πέραν αυτής.

Δηλαδή, οι προτάσεις για μια «ειρηνική» λύση για την αποσύνθεση της Γιουγκοσλαβίας, η οποία θα πρέπει να υποβληθεί μέσω εδαφικών διαιρέσεων σε εθνικό επίπεδο στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το Μαυροβούνιο και τη Βόρεια Μακεδονία, είναι μια αναχρονιστική και προβληματική έννοια για πολλούς λόγους. Δεδομένου ότι κανείς δεν έχει δει το περίφημο non-paper στο κοινό, αναφέρει επίσης την πρόταση της Jansa για την επιστροφή του Γκρουέφσκι στην πΓΔΜ, η οποία δείχνει τον άθραυστο δεσμό μεταξύ του δικαιώματος της Σλοβενίας και της πΓΔΜ, ή στην περίπτωση αυτή η συνέργεια δύο καταδικασμένων εγκληματιών που υπερασπίζονται θέση με τη διάδοση του εθνικισμού και του σοβινισμού. Ας αφήσουμε όμως τον Γκρουέφσκι και να δούμε τι είναι αμφισβητήσιμο στην πρόταση για διαίρεση εδαφών στα Βαλκάνια προκειμένου να επιλυθούν οι υπάρχουσες εθνοτικές ή θρησκευτικές συγκρούσεις.

Η ιδέα μπορεί να ακούγεται μερικές φορές δελεαστική για σχετικά λογικούς ανθρώπους, αλλά εξακολουθεί να είναι μια πρόταση ότι σε καμία περίπτωση δεν θα φέρει ειρήνη αλλά μόνο ατελείωτο πόλεμο. Ποιος είναι ο εθνοτικός διαχωρισμός των εδαφών που είναι τόσο εθνοτικά αναμεμειγμένοι, προκειμένου να πείσει τον πληθυσμό για κάποια εθνοτική ανταλλαγή στη μέση της ειρήνης τον 21ο αιώνα στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Γιατί να αποδεχτεί κανείς να εγκαταλείψει το σπίτι του όπου μεγάλωσαν, να επενδύσουν και να περάσουν τις πιο οικείες και συναισθηματικές στιγμές στη ζωή μόνο για κάποιο θολό υψηλότερο σκοπό. Είναι σαφές ότι μια τέτοια απόπειρα θα μετατραπεί σε έναν άλλο αιματηρό πόλεμο που θα τελείωνε με τον ίδιο τρόπο όπως όλοι οι εμφύλιοι πόλεμοι, στο πράσινο τραπέζι, με δύσκολους συμβιβασμούς και ανθρώπινες απώλειες που δεν θα επέστρεφαν ποτέ.

Η δεύτερη διάσταση μιας τέτοιας πρότασης της Jansa είναι ότι έρχεται σε αντίθεση με ολόκληρη τη στρατηγική της διεθνούς κοινότητας για τη διαχείριση κρίσεων στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Η πρόταση για επίλυση του ζητήματος του Κοσσυφοπεδίου μέσω της ανταλλαγής εδαφών, η οποία προήλθε επίσης από τον δεξιό αστερισμό Trump, Thaci, Vucic, απορρίφθηκε στην περιοχή και από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι ΗΠΑ και η ΕΕ είναι ξεκάθαρες όσον αφορά τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το μέλλον της χώρας εντοπίζεται μέσω των συμφωνιών του Ντέιτον και αυτό δεν πρέπει να αλλάξει. Το Μαυροβούνιο και η πΓΔΜ έγιναν και πάλι μέλη του ΝΑΤΟ, οπότε η πρόταση της Jansa είναι στην πραγματικότητα μια προσπάθεια διάλυσης δύο μελών του ΝΑΤΟ και δημιουργίας μιας άνευ προηγουμένου κρίσης στη νότια πτέρυγα της συμμαχίας.

Για αυτό το τμήμα είναι επίσης ενδιαφέρουσα η σχέση Jansa, Gruevski, Orban, η οποία προφανώς συνεχίζεται και ο Hristijan Mickoski που παράγει συνεχώς σχέδια που προκαλούν αστάθεια στο ΝΑΤΟ και γνωρίζουμε ποιος επωφελείται από μια τέτοια πολιτική. Όταν βλέπουμε όλα τα επιχειρήματα, είναι πολύ πιο ξεκάθαρο γιατί το νεφελώδες non-paper κρύβεται τώρα από την ευρωπαϊκή διπλωματία, γιατί είναι κρίμα για ένα κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ όπως η Σλοβενία, αλλά είναι επίσης ντροπή για η ένωση που έλαβε τέτοιο έγγραφο.

Η πρόταση της Jansa είναι απλώς μια άλλη απόδειξη της καταστροφικής δράσης του πολιτικού δικαιώματος στα Βαλκάνια. Από τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς που δεν ήταν μόνο αριστερός, στις νίκες όλων των δεξιών κομμάτων στα πρώην Γιουγκοσλαβικά κράτη που έθεσαν πραγματικά το στάδιο για τους αιματηρούς πολέμους από τους οποίους δεν μπορούμε να ανακάμψουμε ακόμη και σήμερα.

Το δικαίωμα έχει πρόβλημα με τις ριζωμένες ψυχικές προκαταλήψεις εναντίον εκείνων που είναι διαφορετικοί από την εθνο-θρησκευτική κοσμοθεωρία τους, οπότε το δικαίωμα θέλει πάντα χειρουργικές τομές και διαιρέσεις και δεν θέλει καν να προσπαθήσει να σχηματίσει πολιτικές πολιτικές, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες είναι σήμερα η πιο επιτυχημένη χώρα στον κόσμο.

Υπήρχε ένα παρόμοιο παράδειγμα στη χώρα, οπότε μετά τη νίκη του VMRO - DPMNE το 1998, βγήκε η περίφημη πρόταση του ακαδημαϊκού Ristovski να χωρίσει τη Μακεδονία και να θέσει σύνορα στον Grupchin. Η μισαλλοδοξία του δικαιώματος απέναντι στους άλλους, ο εθνικισμός, οι παρανοήσεις και οι μύθοι για τους ανθρώπους τους προκαλούν καταρχήν συγκρούσεις. Η ιστορία είναι αλάθητη απόδειξη αυτού και φαίνεται ότι κάθε χώρα στην οποία το επιθετικό δικαίωμα είναι στην εξουσία βρίσκεται πάντα στα πρόθυρα κάποιας εσωτερικής ή εξωτερικής σύγκρουσης.