Είμαστε δυστυχισμένοι, άρα υπάρχουμε

Blagojce Atanasoski
Μπλαγκόιτσε Ατανασόσκι. / Φωτογραφία: Αρχείο Ελεύθερου Τύπου

Ποιος κατέστρεψε την υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό, τους θεσμούς, για το περιβάλλον και την περιβαλλοντική διαβίωση, και δεν θέλω να μιλήσω καθόλου, ώστε σήμερα να είμαστε οι πιο δυστυχισμένοι ακόμα και στα Δυτικά Βαλκάνια;! ΠΟΥ?

Όχι, καλά, όχι. Εάν αυτός ο λαός και αυτό το έθνος δεν υπήρχαν σε ολόκληρο τον γνωστό γαλαξία, ο Κύριος ο Θεός έπρεπε να τους εφεύρει. Φανταστείτε πόσο απίστευτο θα ήταν για σένα, σε μια έρευνα κοινής γνώμης, αν είσαι χαρούμενος/δυστυχισμένος, να απαντήσεις μαζικά ότι είσαι δυστυχισμένος και όταν δημοσιεύονται τα αποτελέσματα αυτής και μιας τέτοιας έρευνας, τότε γίνεσαι υστερικός και ουρλιάζεις και να είστε δυσαρεστημένοι στα social media, φυσικά, γιατί τα αποτελέσματα ήταν τόσο "καταστροφικά".

Είναι σαν να στέκεσαι στον σαράντα τέταρτο όροφο του Τζααχίρ στο αεροδρόμιο, να αφήνεις τον εαυτό σου να τραβηχτεί από τη βαρυτική δύναμη της Γης, να κάνεις τηγανίτα στο πεζοδρόμιο από κάτω και όταν περπατάς μπροστά από τις πύλες του Αγίου Πέτρου , καθαρισμένος από όλες τις αμαρτίες σου, να θυμώσεις μαζί του, να τον μαλώσεις και να αγανακτήσεις τον άγιο που σε έφερε αυτή τη στιγμή, κοντά του. Αυτοί είμαστε και έτσι είμαστε.

Η ιστορία, η παράδοση και ο πολιτισμός έχουν τη μεγαλύτερη επιρροή στο επίπεδο της (μη)ευτυχίας. Παρουσιάζουν το ατύχημα ως ουσιαστικό στοιχείο της εθνικής ταυτότητας. Είμαι δυστυχισμένος, άρα είμαι Μακεδόνας. Καθαρός Καρτεσιανισμός. Από τα μάτια των στρατιωτών του Σαμουήλ και τον θάνατο του βασιλιά μέχρι το θάνατο πολλών ηρώων και ηρώων που γιορτάζονται ως ένα μόνο επίτευγμα, ο εθνικός χαρακτήρας είναι γεμάτος κακοτυχία σαν ένα βαρέλι λάχανο.

Στη λαογραφία, τη λογοτεχνία, το δράμα, τη ζωγραφική, τον κινηματογράφο... Η Μακεδονία αυτοπαρουσιάζεται ως μια τεράστια τοιχογραφία ατυχίας. Μια άρρωστη φυλή, ένας λαός άγνωστος, με παράλυτα μάτια, εγωισμούς, σκλαβιά, αποδράσεις, καταλήψεις, δολοφονίες... Αυτό το συναίσθημα στη συνέχεια επηρεάζει σημαντικά τον πολιτικό προσανατολισμό, δηλαδή τη σημερινή ζωή, λέει ο πρώην δημοσιογράφος και νυν αρθρογράφος. στη λαμπρή του ιδιότητα όπως την χαρακτηρίζει η «ατυχία» των Μακεδόνων.

Η ατυχία είναι η εθνική μας ταυτότητα

Μερικές φορές νιώθω ότι είμαστε ευτυχισμένοι μόνο αν είμαστε δυστυχισμένοι. Δηλαδή, οι συλλογικές κακοτυχίες μας προκαλούν ανάταση στην οποία μέσα από την υστεροποίηση της εν λόγω κακοτυχίας αποδεικνύουμε και δείχνουμε ότι είμαστε ευτυχισμένοι. Δηλαδή είμαστε αυτοί, δεν γίναμε κάποιοι άλλοι. Από το κάψιμο του νοσοκομείου του Τέτοβο, μέχρι τα ατυχήματα με λεωφορείο του «Durmo Tours» κοντά στο Λασκάρτσι και του «BESA-trans» κοντά στο Πέρνικ, μέχρι όλα τα άλλα συλλογικά ή ατομικά ατυχήματα, επιβεβαιώνουμε ότι αυτό είναι εγγενές και μπορεί να συμβεί μόνο στη δυστυχισμένη Μακεδονία. Από τόσες ατυχίες ο Μακεδόνας έχει γίνει τόσο δύσπιστος, που ακόμα κι αν του συμβούν ωραία και θετικά πράγματα, δεν τα κοιτάζει με ευχαρίστηση, αλλά με καχυποψία, δίλημμα, αν κάποιος απ' έξω του δίνει κάποιο είδος. της θεωρίας συνωμοσίας.

Οι πολυεπίπεδες δεκαετίες απογοητεύσεων μέσα και γύρω του τον έχουν κάνει ένα μέτρο δυστυχίας. Έχουμε ζομιστεί τόσο πολύ, που δεν ξέρουμε ή, ακόμα χειρότερα, φοβόμαστε να χαρούμε κάτι όμορφο. Είναι αυτή η παράνοια, αυτός ο σπασμός, αυτή η εθνική στενότητα και αυτός ο φόβος που μας κρατάει παράλυτους όλα αυτά τα τριάντα χρόνια στην τελική ανάπτυξη και ανάκαμψη στο μέλλον ενός ολόκληρου έθνους και κράτους. Ο θρήνος για τις καθημερινές μικρές συμφορές του μέσου Μακεδόνα, μας δημιούργησε ένα έθνος φοβισμένο, χαμένο στο χρόνο και στο χώρο, ανήσυχο, που δεν ξέρει τι να κάνει με τον εαυτό του και τι να κάνει με τον εαυτό του.

Και τι και από ποιον είναι δυστυχισμένος ο Μακεδόνας; Ποιος του το έκανε αυτό από ένα αξιοπρεπώς διατεταγμένο και λειτουργικό κράτος για την εποχή του, με χτισμένους θεσμούς του συστήματος, αρκετά καλή υγεία και παιδεία, καλό περιβάλλον διαβίωσης, πολιτισμό και τέχνη σε αξιοζήλευτο επίπεδο στα βαλκανικά πλαίσια, μετά την κατάρρευση του SFR Η Γιουγκοσλαβία να την αγγίξει τον πάτο σύμφωνα με όλες τις παραμέτρους της κοινωνικής ζωής, από κάθε δυνατή πτυχή; Ποιος κατέστρεψε την υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό, τους θεσμούς, για το περιβάλλον και την περιβαλλοντική διαβίωση, και δεν θέλω να μιλήσω καθόλου, ώστε σήμερα να είμαστε οι πιο δυστυχισμένοι ακόμα και στα Δυτικά Βαλκάνια;! ΠΟΥ? ΠΟΥ?

Φταίνε και για αυτό οι Βούλγαροι, οι Έλληνες ή οι γηγενείς μας Αλβανοί; Μέχρι πότε θα αναζητούμε το φταίξιμο για αυτά και παρόμοια πράγματα παντού γύρω μας και σε όλους γύρω μας, και όχι στον εαυτό μας, όπου είναι η ίδια η πηγή των αναφερόμενων προβλημάτων. Ως εκ τούτου, εμείς, ένας ολόκληρος λαός, ένα ολόκληρο έθνος με συνολικό πληθυσμό τόσο μεγάλο όσο μια μεγάλη ευρωπαϊκή πόλη ή μια κινεζική συνοικία στη Σαγκάη ή το Πεκίνο, με συνολική κρατική εδαφικότητα τόσο μεγάλη όσο μια Κριμαία ή μια Σικελία, για τριάντα χρόνια δεν μπορούμε να μπορέσουμε να το βάλουμε σε τάξη, να οργανωθούμε σε μια κρατική-νομική τάξη με λειτουργικούς θεσμούς και νόμους που θα ισχύουν εξίσου για όλους; Νομίζω μάλιστα ότι έτσι όπως είμαστε ή όπως είμαστε από την ανεξαρτησία μέχρι τώρα, είμαστε και λίγο δυστυχισμένοι, δηλαδή θα έπρεπε να χαιρόμαστε που είμαστε μόνο τόσο δυστυχισμένοι. Αξίζουμε περισσότερα από όσα έχουμε κάνει στον εαυτό μας.

Τι έκανε ο Μακεδόνας για να είναι ευτυχισμένος;

Ο πανεπιστημιακός καθηγητής της Νομικής Σχολής "Ιουστινιανός Α'" του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών, Βάντσο Ουζούνοφ, μας είπε κάποτε ότι οι Μακεδόνες λαμβάνουν υψηλούς μισθούς σε σχέση με το πόσο εργάζονταν, πόσο παραγωγικοί ήταν στο χώρο εργασίας τους, είτε στην εργασία. -εντατικό τομέα ή στον τομέα των υπηρεσιών, και δεν τίθεται καθόλου θέμα δημόσιας διοίκησης. Και για το πόσο αποτελεσματικοί, αποτελεσματικοί είναι και πόσο έχουν δουλέψει, δηλαδή έχουν κερδίσει τον μισθό τους.

Ο Μπράνκο Τριτσκόφσκι λέει ότι «δεν υπάρχει έθνος σε ολόκληρο το γνωστό σύμπαν, που με λιγότερη προσπάθεια, λιγότερη ενέργεια, λιγότερη δουλειά και επενδύσεις, να ζει μια καλύτερη και πιο όμορφη ζωή από τους Μακεδόνες». Ενώ η μητέρα μου λέει όλη της τη ζωή: καθώς αυτός ο λαός λέει ψέματα και δεν κάνει τίποτα, και απολαμβάνει τη ζωή - δεν υπάρχει πουθενά! Συμφωνώ απόλυτα.

Όπως όλα τα έθνη του νότου, δεν είμαστε ιδιαίτερα προσκολλημένοι στην εργασιακή ηθική, την πειθαρχία και την επιθυμία για εργασία, εξ ου και το κατά κεφαλήν ακαθάριστο εγχώριο προϊόν μας. Αλλά όταν βλέπεις Μακεδόνες στα μπαρ, όταν βλέπεις τα σπίτια τους, τα αυτοκίνητά τους, τα ρούχα τους, τα τελευταία τηλέφωνα, να πηγαίνουν στην «Ελλάδα» διακοπές τουλάχιστον μία ή περισσότερες φορές το χρόνο, να κάνουν χειμερινές διακοπές και να κάνουν σκι στο Κοπαονίκ, Μπάνσκο ή στις Άλπεις, ζούμε πέντε φορές πιο όμορφη και ποιοτική ζωή από αυτή που μας αξίζει, δηλαδή από αυτή που έχουμε κερδίσει με τις δικές μας προσπάθειες. Δεν γνωρίζετε πόσο και πώς πρέπει να εργαστεί ένας Ελβετός ή Ιάπωνας για να αντέξει οικονομικά όλες αυτές τις ηδονικές απολαύσεις αυτής της επίγειας ζωής; Μάλλον δεν έχετε. Οπότε μαζευτείτε, μην είστε τόσο δυστυχισμένοι, γιατί ίσως αυτό που έχουμε είναι υπερβολικό για εμάς και δεν το αξίζουμε. Πιστεύουμε ότι μας έπεσε από τον ουρανό, όχι ότι πρέπει να το δημιουργήσουμε μόνοι μας. Όπως οι Φινλανδοί ή οι Ιάπωνες, για παράδειγμα.

(Ο συγγραφέας είναι πολιτικός επιστήμονας)

Αγαπητέ αναγνώστη,

Η πρόσβασή μας στο περιεχόμενο ιστού είναι δωρεάν, γιατί πιστεύουμε στην ισότητα στην πληροφόρηση, ανεξάρτητα από το αν κάποιος μπορεί να πληρώσει ή όχι. Ως εκ τούτου, για να συνεχίσουμε το έργο μας, ζητάμε τη στήριξη της αναγνωστικής μας κοινότητας στηρίζοντας οικονομικά τον Ελεύθερο Τύπο. Γίνετε μέλος του Sloboden Pechat για να βοηθήσετε τις εγκαταστάσεις που θα μας επιτρέψουν να παρέχουμε μακροπρόθεσμες και ποιοτικές πληροφορίες και ΜΑΖΙ ας εξασφαλίσουμε μια ελεύθερη και ανεξάρτητη φωνή που θα είναι ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.

ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΕΝΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ.
ΜΕ ΑΡΧΙΚΟ ΠΟΣΟ 60 ΔΕΝΑΡ

Βίντεο της ημέρας