Θα κάνει αντίποινα η ΠΓΔΜ σε σχέση με τη μη εργάσιμη εβδομάδα; Αυξάνονται οι πιέσεις από την εργοδοσία και η Κυβέρνηση δεν βγαίνει με συγκεκριμένη θέση. Αυτό το είδος συμπεριφοράς έχει μια κατευναστική επίδραση στην επιχείρηση, η οποία δεν κρύβει πλέον ότι θα ήθελε να διαγράψει αυτό το εργατικό δικαίωμα που αποκτήθηκε με κόπο.
Και ενώ η Ευρώπη καθιερώνει ευρέως μια τετραήμερη εβδομάδα εργασίας για να σώσει ακόμη και τον ελάχιστο ικανό πληθυσμό από το «burnout», τα αφεντικά στη χώρα ξεχνούν ότι ο κύριος πόρος τους - οι άνθρωποι, διαφέρουν σημαντικά από άλλα στοιχεία της παραγωγικής διαδικασίας .
Ξένοι εμπειρογνώμονες προειδοποιούν εδώ και πολύ καιρό για την κατάργηση της προσέγγισης του «χρόνου εργασίας από - σε». Για αυτούς, η ιδέα μιας πενθήμερης εβδομάδας εργασίας και η «δουλειά του Σαββατοκύριακου» θα καταστεί τελικά ξεπερασμένη.
Μετά από σχεδόν τρία χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου, πολίτες και έμποροι «έκαναν ανακωχή» με τη μη εργάσιμη εβδομάδα, η οποία αρχικά κάλυπτε περισσότερο από το 90 τοις εκατό των εργαζομένων. Ανεπίσημα στοιχεία έδειξαν ότι ο τζίρος από τη μη εργάσιμη εβδομάδα μεταβλήθηκε στο Σάββατο και τη Δευτέρα. Πολύ καλά λειτουργούν και τα καταστήματα εντός των πρατηρίων που λειτουργούν όλο το 2ωρο. Ο αυξημένος τζίρος από τις εβδομαδιαίες αγορές των εμπόρων τους επιτρέπει να καταβάλλουν στον Προϋπολογισμό την αποζημίωση του XNUMX τοις εκατό των συνολικών εσόδων που πραγματοποίησαν το προηγούμενο έτος. Τα κεφάλαια προορίζονται για το Ταμείο Ανάπτυξης και Ανθρώπινου Κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι, από την άλλη, που είναι προσηλωμένοι στη δουλειά αυτή την ημέρα, λαμβάνουν τα μεροκάματα που δικαιούνται και ολοένα και λιγότερες είναι οι καταγγελίες για τα αφεντικά τους, επιβεβαιώνονται τόσο από το Συνδικάτο όσο και από την Κρατική Επιθεώρηση Εργασίας.
Και όταν φάνηκε ότι τα πράγματα μπήκαν σε καλό δρόμο, άρχισαν τα λόμπι και οι πιέσεις μέρους των εμπόρων, που προκάλεσαν δύο παράνομες ανακαλύψεις με την εισαγωγή νέων καταστημάτων ή δραστηριοτήτων που «έπρεπε» να δουλέψουν την Κυριακή. Ο «Ελεύθερος Τύπος» έχει ήδη προειδοποιήσει αρκετές φορές ότι είναι πιθανό να αυξηθούν οι ορέξεις και άλλων βιομηχανιών, μετά το ολόψυχο «σπάσιμο του δρόμου» για 60ωρη εβδομάδα εργασίας για τους διαδρόμους 8 και 10Δ. Ακτιβιστές του πολίτη εξέφρασαν τον φόβο τους ότι οποιοσδήποτε κλάδος θα μπορούσε να κάνει κατάχρηση των αλλαγών στο Εργατικό Δίκαιο, δικαιολογώντας ότι «οι δραστηριότητές τους είναι στρατηγικής σημασίας», μια διατύπωση που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή των δύο διαδρόμων. Έτσι, η αρχική ευγενής ιδέα, σύμφωνα με την Cristina Ampeva, πρόεδρο της «Glasen Textilec», δημιούργησε «ένα νόμο Frankenstein με περισσότερες από 47 επιχειρήσεις που μπορούν να εργαστούν τις Κυριακές, συν τα εμπορικά κέντρα. Η τελευταία στη σειρά δραστηριοτήτων που θέλει να δουλέψει την Κυριακή είναι ο κλάδος της πληροφορικής.
Πριν ρωτήσουν οτιδήποτε, οι εργοδότες θα πρέπει να ρωτήσουν τους εργαζομένους εάν θέλουν να εργάζονται τις Κυριακές ή να μείνουν σπίτι με τις οικογένειές τους; Μια μελέτη του 2021 που παρακολούθησε τους Σουηδούς εργαζόμενους για μια δεκαετία, για παράδειγμα, διαπίστωσε ότι η εργασία με μικρότερες ώρες μειώνει το άγχος, την εξάντληση και τα αρνητικά συναισθήματα. Μια άλλη μελέτη του 2017 διαπίστωσε ότι η μείωση των ωρών εργασίας κατά 25% βελτίωσε τον ύπνο και μείωσε το άγχος, ενώ έρευνα της δεκαετίας του 90 διαπίστωσε ότι η εργασία μόνο έξι ώρες την ημέρα βελτίωσε την οικογενειακή ζωή των εργαζομένων.
Είναι φυσιολογικό να ανοίγεις μια μεγάλη αγορά με μόνο έξι υπαλλήλους; Είναι φυσιολογικό να μην λειτουργεί καμία τράπεζα μετά τις 16 το απόγευμα; Είναι φυσιολογικό μόνο δύο φροντιστές να φροντίζουν μια ομάδα είκοσι παιδιών σε ένα νηπιαγωγείο; Δεν υπάρχουν οδηγοί, έμποροι, γιατροί, ένας υπάλληλος εξυπηρετεί πολλά γκισέ, οι συνταξιούχοι αναζητούνται δημόσια για να καλύψουν τα κενά ακόμη και για δουλειά μπαρ. Και αντί να υποστηρίζεται, η Κυριακάτικη μη εργασία διευρύνεται και τεντώνεται συνεχώς. Το ίδιο συμβαίνει και στις γιορτές.
Η κυβέρνηση πρέπει να κόψει μια τέτοια λίστα επιθυμιών. Δεν πρέπει να υπάρξει συμβιβασμός, γιατί θα μείνουμε χωρίς εργάτες, ειδικά από τη στιγμή που υπάρχουν δραστηριότητες που αναζητούν απεγνωσμένα άτομα για να δουλέψουν για μήνες.