Σαρμπάτ Γκούλα Κατά τη διάρκεια της σοβιετικής κατοχής του Αφγανιστάν, άφησε την πατρίδα της με τη γιαγιά της, τα αδέρφια της και κατευθύνθηκε στο γειτονικό Πακιστάν όπου έγιναν δεκτοί σε καταυλισμό προσφύγων.

Μια μέρα, όταν ο Sharbat ήταν 12 ετών, ο φωτογράφος Steve McCarthy ήρθε στο στρατόπεδο. Τράβηξε εκατοντάδες φωτογραφίες εκείνη την ημέρα, αλλά μόνο μία ήταν σημαντική για εκείνον.

Η μία Sharbat, ή όπως αργότερα έγινε γνωστή ως το «Αφγανό κορίτσι», κοιτάζει κατευθείαν στον φωτογραφικό φακό. Η φωτογραφία τραβήχτηκε το 1984 και κατέληξε στο εξώφυλλο του National Geographic τον Ιούνιο του 1985.

Ο ΜακΚάρθι δεν γνώριζε την ταυτότητα του κοριτσιού. Ήταν ένα από τα λίγα κορίτσια που πήγαιναν σε αυτοσχέδιες τάξεις εκείνη την ημέρα. Δεν της άρεσε το γεγονός ότι τη φωτογράφισε ένας άντρας και ακόμη περισσότερο ότι ήταν άγνωστη. Η εθνότητα των Παστούν στην οποία ανήκει δεν εγκρίνει τέτοια πράγματα.

Η ταυτότητά της, παρά τις πολυάριθμες προσπάθειες δημοσιογράφων, παρέμεινε μυστική για σχεδόν 20 χρόνια. Μόλις το 2002 μια ομάδα υπό την ηγεσία του McCarthy κατάφερε να τη βρει στο Αφγανιστάν, κοντά στα σύνορα με το Πακιστάν. Πριν από αυτό, αρκετές γυναίκες ισχυρίστηκαν ότι ήταν αυτές, αλλά ο φωτογράφος δεν ξέχασε ποτέ το βλέμμα…

Στην αρχή, η Γκούλα δεν ήθελε να συναντήσει τον άντρα που της έφερε παγκόσμια φήμη, για την οποία ούτε καν γνώριζε. Θεώρησε ακατάλληλο, ως Μουσουλμάνα και Παστούν, να δείχνει το πρόσωπό της σε άνδρες που δεν ήταν μέλη της οικογένειάς της.

«Δεν μου άρεσε που με φωτογράφισε. Δεν ήξερα ότι η φωτογραφία έκανε τον γύρο του κόσμου. «Στην αρχή θύμωσα, αλλά αργότερα μου είπαν ότι η φωτογραφία βοήθησε πολλούς πρόσφυγες, οπότε ήμουν χαρούμενη», είπε η Γκούλα, 30 ετών, κατά τη διάρκεια της συνάντησης.

«Ο χρόνος και η σκληρή ζωή διέγραψαν τα νιάτα της. Το δέρμα της μοιάζει με ζώο. Τα πάντα πάνω του έχουν αλλάξει. Στην πραγματικότητα, υπάρχει μόνο ένα πράγμα. «Τα μάτια της λάμπουν ακόμα», είπε ο Μακάρθι μετά τη συνάντηση.

Η ομάδα του National Geographic, από ευγνωμοσύνη, πλήρωσε για τη θεραπεία ενός μέλους της οικογένειάς της και συμφώνησε να πληρώσει το κόστος του προσκυνήματος στη Μέκκα για όλη την οικογένεια.
Από τα 13 της ήταν παντρεμένη με τον Ραχμάτ Γκούλα. Γέννησε πέντε παιδιά, ένα από τα οποία πέθανε λίγο μετά τον τοκετό. Η Sharbat έχασε τον σύζυγό της το 2012.

Έζησε μια ειρηνική και απομονωμένη ζωή στο Πακιστάν μέχρι το 2014, όταν συνελήφθη και φυλακίστηκε για πλαστογραφία ταυτότητας. Αφού εξέτισε ποινή φυλάκισης 15 ημερών, αποφάσισαν να την απελάσουν στο Αφγανιστάν παρά τις πολυάριθμες εκκλήσεις της διεθνούς κοινότητας.

Αν και αρχικά φοβόταν να επιστρέψει, η τότε αφγανική κυβέρνηση έδωσε σε εκείνη και τα παιδιά της ένα διαμέρισμα για χρήση και τους πλήρωνε 700 δολάρια το μήνα ως έξοδα.

Όμως δεν κατάφερε να βρει την ησυχία της στο Αφγανιστάν. Οι Ταλιμπάν ήρθαν στην εξουσία το 2021 και από φόβο για τη ζωή τους, η Γκούλα αποφάσισε να φύγει ξανά. Έγινε δεκτή στην Ιταλία και της χορηγήθηκε καθεστώς πρόσφυγα. Το μόνο που είναι γνωστό από πέρυσι είναι «ότι βρίσκεται σε μειονεκτική θέση και ότι θα τη βοηθήσει η ένταξή της στην ιταλική κοινωνία».