Με έναν τέτοιο ψευδώς κατασκευασμένο και τρομακτικό κίνδυνο που βρίσκει «εύφορο έδαφος» από τη δικαιολογημένη δυσαρέσκεια των πολιτών για τους γειτονικούς αποκλεισμούς και την αναποφασιστικότητα και τον εγωισμό της ΕΕ που αντιμετωπίζει εδώ και χρόνια η ΠΓΔΜ, δεν υπάρχει ούτε ένα ερώτημα δημοψηφίσματος που να δώσει απάντηση ότι ανοίγει το δρόμο για ένταξη στην ΕΕ. Η απειλή του εκβουλγαρισμού, της αφομοίωσης και της εξαφάνισης της μακεδονικής γλώσσας είναι ουσιαστικά πολύ προσβλητική, γιατί με αφόρητη ευκολία συνωμοτεί μια διαδικασία στις μάχες για την εξουσία στην οποία οι Μακεδόνες παρουσιάζονται ως μια άμορφη μάζα που μπορεί εύκολα να αναμειχθεί και να αφομοιωθεί. Είναι αδύνατο μετά από όλους τους αιώνες ύπαρξης υπό διάφορες κυβερνήσεις.

Μια τέτοια «γενοκτονία» αυτοκαταστροφής εν καιρώ ειρήνης είναι δυνατή μόνο αν χάσουμε το κράτος. Και αυτό μπορεί να συμβεί εάν η πΓΔΜ παραμείνει απομονωμένη και όλοι οι γείτονες γίνουν μέλη της ΕΕ τα επόμενα 10 με 15 χρόνια. Γι' αυτό η Κυβέρνηση, η Βουλή, που σημαίνει και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση, ο Πρόεδρος του Κράτους, οι πνευματικές και επιχειρηματικές ελίτ, τα ΜΜΕ, οι θρησκευτικές κοινότητες υποχρεούνται να αναλάβουν αποφασιστικά το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί και να μην κρύβονται πίσω. τον λαό, μεταφέροντας την ευθύνη του όχι μόνο για το μέλλον όλων των πολιτών, αλλά και για την επιβίωση του κράτους.

Μια δειλή δικαιολογία

Η διακοπή των διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, κρύβεται πίσω από ένα δημοψήφισμα, είναι μια δειλή δικαιολογία ότι ο λαός αποφάσισε έτσι. Ποια είναι αυτή η αποφασιστικότητα αν σαλπίζεται μέρα νύχτα ότι η Μακεδονία θα γίνει μέλος της ΕΕ, αλλά οι Μακεδόνες θα εξαφανιστούν, η μακεδονική γλώσσα θα εξαφανιστεί και όλοι οι άλλοι που ζουν στη Μακεδονία θα παραμείνουν με τις ιδιαιτερότητες της ταυτότητας τους.

Με άλλα λόγια, οι Αλβανοί, οι Τούρκοι, οι Σέρβοι, οι Βλάχοι, οι Ρομά, οι Βόσνιοι και όλοι οι άλλοι θα είναι μόνοι τους και δεν θα υπάρχουν Μακεδόνες, που θα αφομοιωθούν στους Βούλγαρους.

Μόνο όσοι φοβούνται ότι η πΓΔΜ θα καταφέρει να διατηρήσει τη μοναδικότητα του μακεδονικού λαού, της γλώσσας και της ταυτότητας και θα γίνει μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας, μπορούν να βρουν ένα τέτοιο νεφέλωμα, χωρίς τη συμμετοχή τους στις βασικές ιστορικές στιγμές που λαμβάνονται τολμηρές πολιτιστικές αποφάσεις. .

Αν το VMRO-DPMNE και η Αριστερά και οι ηγέτες τους είναι σίγουροι για την εκλογική τους νίκη όποτε γίνουν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές, τότε γιατί είναι απαραίτητοι αυτοί οι εκφοβισμοί με αφομοίωση και εξαφάνιση των Μακεδόνων. Αφού κατακτήσουν την εξουσία, μπορούν εύκολα να σπάσουν όλες τις συμφωνίες που είναι προδοτικές και οδηγούν στον εκβουλγαρισμό. Φυσικά και δεν θα το κάνουν. Στόχος τους είναι διαφανώς να διατηρήσουν μια ένταση υψηλής προδοσίας, απώλειας ιδιαιτεροτήτων ταυτότητας ώστε κάποιος άλλος να ολοκληρώσει και να πάρει τις δύσκολες αποφάσεις πριν τις εκλογές.

Τα δημόσια πρόσωπα θα βυθιστούν σε αυτό το κύμα του δημιουργημένου περιβάλλοντος για να κερδίσουν την εξουσία και στη συνέχεια θα παρουσιάσουν την αποτροπή εξαφάνισης των Μακεδόνων και της μακεδονικής γλώσσας ως μεγάλη νίκη. Αυτό θα γίνει, γιατί η αλήθεια θα επικρατήσει ότι πρόκειται για οφέλη που έχουν ήδη κερδίσει και επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι η Μακεδονία και οι Μακεδόνες θα μπουν στην ΕΕ με όλες τις ιδιαιτερότητές τους και τη μακεδονική γλώσσα χωρίς καμία προσθήκη. Ότι είναι έτσι, η ισχυρότερη επιβεβαίωση είναι το γεγονός ότι το VMRO-DPMNE δεν προτείνει ως δημοψήφισμα «είσαι υπέρ της εισόδου των Βούλγαρων στο Σύνταγμα, μαζί με όλα τα μέρη των λαών που ζουν στη Μακεδονία». Αυτή η ερώτηση είναι πολύ λεπτή για αυτούς, αν και η απάντηση είναι γνωστή στη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών.

Όταν ψάχνει κανείς για δημοψηφίσματα άλλοθι, θα πρέπει να σκεφτεί τις πιθανότητες η ΠΓΔΜ να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, εάν προκηρύσσονταν τέτοια δημοψηφίσματα στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Η απάντηση είναι γνωστή, πιστεύω, σε όλους μας. Κανένας. Μάλλον για τους ίδιους λόγους όπως εδώ, οι μεγάλοι Έλληνες πατριώτες δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι που υπάρχει μια χώρα στον κόσμο που φέρει το όνομα Μακεδονία, ανεξάρτητα από τη συμβιβαστική προσθήκη βόρεια, ότι η μακεδονική γλώσσα αναγνωρίζεται σε όλο τον κόσμο, Μακεδονική υπηκοότητα και μακεδονική υπηκοότητα . Οι Βούλγαροι εξτρεμιστές μιλούν επίσης για τη μεγάλη αποτυχία της πολιτικής, επειδή η ΕΕ αναγνωρίζει τη μακεδονική γλώσσα, οι Μακεδόνες θα εισέλθουν στην ΕΕ ως Μακεδόνες και οι Βούλγαροι θα είναι μόνο μια μικρή μειονότητα που ζει στη Μακεδονία. Είναι το αποτέλεσμα εθνικιστικών και ριζοσπαστικών οιονεί πατριωτικών επιδιώξεων που μοιράζονται την ίδια γλώσσα μίσους και μισαλλοδοξίας.

Πότε θα γίνει δημοψήφισμα στην ΠΓΔΜ;

Η ουσία της ένταξης στην ΕΕ βρίσκεται στις προενταξιακές διαπραγματεύσεις, το πιο δύσκολο στάδιο που πρέπει να περάσει η πΓΔΜ σε πιο δύσκολες συνθήκες από τα περισσότερα από τα σημερινά τακτικά μέλη. Στα επόμενα πιθανώς δέκα χρόνια, και σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις ακόμη περισσότερο, αντιμέτωπη με μεγάλο αριθμό δυσκολιών και νέων αποκλεισμών όχι μόνο από τους γείτονές της, η πΓΔΜ θα πρέπει να εφαρμόσει τέτοιες μεταρρυθμίσεις που δεν κατάφερε τα τελευταία 31 χρόνια. υποστήριξη της ΕΕ και της Δύσης.

Ως υποψήφια για ένταξη στις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, αυτές οι πιθανότητες είναι πολύ μεγαλύτερες και πιο πιθανές, ανεξάρτητα από εμπόδια και περιστασιακές αποτυχίες. Η εγκαθίδρυση εμπιστοσύνης και καλών σχέσεων με τους γείτονες μπορεί να επιταχύνει αυτές τις διαδικασίες, επειδή η πΓΔΜ έχει ήδη ολοκληρώσει ένα μέρος των υποχρεώσεών της, εάν οι ειδικοί μας στους μηχανισμούς της ΕΕ μπορούν να εμπιστευτούν ότι σε ορισμένους τομείς ήμασταν καλύτεροι από τις χώρες της περιοχής, που είναι ήδη διαπραγματεύονται και έχουν ανοίξει πολλά κεφάλαια. Αλλά αυτό που σίγουρα θα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το κράτος δικαίου, οι δικαστικές μεταρρυθμίσεις και η επιτυχής καταπολέμηση της διαφθοράς και του οργανωμένου εγκλήματος και η ταχύτερη ανάπτυξη των δημοκρατικών διαδικασιών, χωρίς να υποτιμάται η οικολογία, οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις, η εκπαίδευση και φυσικά η γεωργία.

Τώρα θα πείτε, αν είναι έτσι, αν τα καταφέρουμε, τότε γιατί πρέπει να μπούμε στην ΕΕ και να κάνουμε επώδυνους συμβιβασμούς. Η απάντηση είναι γνωστή – γιατί δεν μπορούμε να την πετύχουμε μόνοι μας, χωρίς ευρωπαϊκά χρηματοδοτικά κονδύλια και χωρίς ευρωπαϊκή γνώση.

Και τέλος, πότε πρέπει να γίνει πραγματικό δημοψήφισμα και με ποια ερώτηση. Η απάντηση είναι ως συνήθως στην πρακτική του παρελθόντος, μετά την επιτυχή ολοκλήρωση των προενταξιακών διαπραγματεύσεων. Το ερώτημα είναι λίγο πολύ το ίδιο για όλα τα νέα μέλη μετά τη λήψη της πρόσκλησης για τακτική ένταξη – είστε υπέρ της ένταξης στην ΕΕ; Τότε μπορείς να πεις ΟΧΙ, αλλά αυτό δεν συνέβη ποτέ. Η πΓΔΜ κάποτε θα κάνει ένα τέτοιο δημοψήφισμα. Η πλειοψηφία θα είναι με ένα συντριπτικό ηχηρό ΝΑΙ. Το κοινό αλλάζει στάση όταν τα πράγματα γίνονται ορατά. Πρέπει να επιλυθεί, και οι πολιτικοί και οι διανοούμενοι που υποστηρίζουν ότι όλα έχουν χαθεί θα πρέπει να το έχουν υπόψη όταν κηρύττουν την εξαφάνιση.