Η μικρή πρόοδος της πΓΔΜ με μόλις δύο θέσεις στην τελευταία μέτρηση του δείκτη αντίληψης της διαφθοράς της Διεθνούς Διαφάνειας δεν ήταν καθόλου έκπληξη, γιατί έχουμε ήδη γίνει αναγνωρίσιμοι για τη χαμηλή αντίστασή μας στο οργανωμένο έγκλημα και τη διαφθορά στο υψηλότερο επίπεδο.

Με την 85η θέση μεταξύ 180 χωρών στον κόσμο, η πΓΔΜ συνεχίζει να είναι μια από τις χειρότερες χώρες της περιοχής σύμφωνα με την αντίληψη για τη διαφθορά. Στον πίνακα της Διεθνούς Διαφάνειας, που δημοσιεύεται μία φορά το χρόνο, οι χώρες στο περιβάλλον μας μπροστά μας είναι η Σλοβενία ​​που βρίσκεται στην 41η θέση, η Ελλάδα 51η, το Μαυροβούνιο 65η, η Βουλγαρία στην 72η και το Κοσσυφοπέδιο που είναι μία θέση καλύτερα. τοποθετημένος από εμάς. Σε χειρότερη θέση βρίσκονται η Σερβία και η Αλβανία που μοιράζονται την 101η θέση και η Βοσνία-Ερζεγοβίνη βρίσκεται στην 110η θέση.

Ήταν εκπληκτική η ευκολία με την οποία οι πιο καλεσμένοι στη χώρα που είναι υπεύθυνοι για την καταπολέμηση της διαφθοράς εξήγησαν την παραδοσιακά κακή κατάταξη της χώρας στη λίστα. Από τον Πρωθυπουργό Dimitar Kovachevski, μέσω του Υπουργού Δικαιοσύνης Nikola Tupanchevski, μέχρι τον Πρόεδρο της Επιτροπής για την Πρόληψη της Διαφθοράς, όλοι αντέδρασαν σαν να μην τους επηρεάζει καθόλου αυτό που ορισμένοι αποκαλούν φαινόμενο εντελώς λανθασμένα, αλλά το οποίο στο Στην πραγματικότητα, είναι από καιρό μια μόνιμη, βαθιά ριζωμένη κατάσταση στη χώρα.

Και όχι μόνο η κυβέρνηση, αλλά και η αντιπολίτευση κατέστειλε την αντίδραση. Κατηγορώντας την κυβέρνηση για πολιτική ανωριμότητα όσον αφορά τη (μη) αντιμετώπιση της διαφθοράς, ο αρχηγός του VMRO-DPMNE, Hristijan Mickoski, παραμέλησε «ώριμα» το γεγονός ότι πολλά πρώην και νυν κομματικά μέλη του έχουν μεγάλες «αξίες» για τέτοιες καταστάσεις. Ή, όπως περιέγραψε ο ίδιος, δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγουμε από την παρέα του Σουρινάμ, της Τυνησίας και της Ινδίας.

Κάποια σοβαρότητα επέδειξε ο αρχηγός της Δημοκρατικής Ένωσης, Πάβλε Τραϊάνοφ. Η φετινή δημοσίευση μιας άλλης καταστροφικής έκθεσης για την πΓΔΜ αντιμετωπίστηκε με την παρουσίαση της παλιάς-νέας πρωτοβουλίας της για την ίδρυση μιας ανεξάρτητης, τμηματοποιημένης υπηρεσίας για την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος και της υψηλής διαφθοράς. Όσοι όμως παρακολουθούν την κατάσταση τουλάχιστον λίγο πιο προσεκτικά, ξέρουν ότι υπάρχει μικρή πιθανότητα μια από τις δύο βασικές πολιτικές οντότητες της χώρας να σκύψει για να σηκώσει το γάντι που τους έριξε ο Τραϊανόφ. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, όπως συνήθως τελειώνει, αρκεί να θυμηθούμε την ατυχή εμπειρία με τη λεγόμενη Ειδική Εισαγγελία.

Στο μέλλον, όλο και πιο αξιόπιστος εταίρος της κυβέρνησης, η Συμμαχία για τους Αλβανούς, το όρισαν ξεκάθαρα ως έλλειψη πολιτικής βούλησης. Παράλληλα με τις ολοένα και πιο έντονες εικασίες για τη νέα διαίρεση των κυβερνητικών υπηρεσιών, έχουν ήδη δηλώσει γενναία τους εαυτούς τους ως αδιάλλακτες αγωνιστές κατά της διαφθοράς, αγνοώντας αφελώς το γεγονός ότι ένας από τους κύριους δημιουργούς της είναι ακριβώς ο κομματισμός των θεσμών, στους οποίους θέλουν να μπουν. το προσωπικό τους με κάθε κόστος.

Μειώνοντας το πρόβλημα στο επίπεδο των καθημερινών πολιτικών συζητήσεων, τα κόμματα έσυραν για άλλη μια φορά το κοινό στον φαύλο κύκλο της πολιτικής, της εγκληματικότητας και της διαφθοράς, παρακάμπτοντας επιδέξια τον άθικτο ακόμα χώρο των εταιρικών συμφερόντων, στον οποίο ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς είναι περισσότεροι ή λιγότερο εμπλεκόμενοι. Ομοίως, πολυάριθμοι κάτοχοι θέσεων στο δικαστικό σώμα που, προς το παρόν, συνδέονται εξαιρετικά λανθασμένα μόνο με πολιτικές επιρροές.

Αν κρίνουμε από τις ανακοινώσεις του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, αλλά και ορισμένων θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτή τη φορά, δεν θα εξαρτηθεί πολύ από την πολιτική βούληση των τοπικών κομμάτων. Πάρα πολλά μεγάλα συμφέροντα είναι αλληλένδετα για τη Μακεδονία και τα περίχωρά της, που ονομάζεται Περιοχή των Βαλκανίων, για να αφεθούν τα πράγματα μόνο στη θέληση των ντόπιων ισχυρών.

Χωρίς αξιώσεις εξιδανίκευσης των μηχανισμών με τους οποίους οι δυτικές χώρες αντιμετωπίζουν το οργανωμένο έγκλημα και την υψηλή διαφθορά, μετά από τρεις δεκαετίες εναλλασσόμενης στασιμότητας και υποχώρησης σε αυτό το πεδίο μάχης, φαίνεται ότι δεν υπάρχει άλλη ελπίδα από το να δοθεί αυτή η μάχη με τη βοήθεια των συμμάχων. .