Το μέλλον για την Ουκρανία μπορεί να είναι λαμπρό, πιστεύουν στην Ουάσιγκτον. Ο καλύτερος τρόπος για να επιτευχθούν τα παραπάνω είναι να τεθεί αυτή η χώρα υπό την «κηδεμονία» των ΗΠΑ και των δυτικών συμμάχων τους. Ή τουλάχιστον εκείνο το τμήμα της που δεν θα υπαγόταν στη δικαιοδοσία της Μόσχας.

Κανείς δεν ρωτά τους ίδιους τους Ουκρανούς για τη μεταπολεμική μοίρα τους. Το ότι η ηρεμία στο ουκρανικό μέτωπο δεν θα έρθει τόσο εύκολα, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο μελλοντικός πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ, όρισε υπεύθυνο για το θέμα αυτό τον απόστρατο στρατηγό και επί χρόνια σύμβουλό του Κιθ Κέλογκ.

Δηλαδή, όπως φαίνεται, στην Αμερική δεν έχουν απομακρυνθεί αρκετά από τον τρόπο σκέψης που είναι τόσο χαρακτηριστικός της εποχής του μονοπολικού κόσμου. 

Σύμφωνα με "Αμερικανός Συντηρητικός", Ο Κιθ Κέλογκ δεν γνωρίζει καθόλου τη Ρωσία και η άποψή του για την κατάσταση εκεί συμβαδίζει με τις μαξιμαλιστικές απαιτήσεις της ηγεσίας από το Κίεβο.

Η κατάπαυση του πυρός στις σημερινές γραμμές διαχωρισμού και οι διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν θα επιτρέψουν τη διατήρηση της κυριαρχίας της Ουκρανίας, η οποία στη συνέχεια θα γίνει μέρος της Δύσης. Το Κίεβο θα διατηρήσει τις διεθνώς αναγνωρισμένες αξιώσεις του σε ολόκληρη τη χώρα. Η παύση των εχθροπραξιών, εκτός από την ασφάλεια, θα άνοιγε το δρόμο για τη χώρα να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ και αυτό θα εμπόδιζε τη Ρωσία να ανανεώσει τη σύγκρουση στο μέλλον», είπε πρόσφατα ο Kellogg, χωρίς να αναφέρει ότι ήταν η ένταξη της Ουκρανίας στο είπε, αναφέρουν τα μέσα ενημέρωσης.

Όπως γράφει ο «American Conservative» αΟι αμερικανικές πολιτικοστρατιωτικές παράμετροι παρέμειναν οι ίδιες και εξίσου εφαρμόσιμες σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η ιδέα της μετατροπής της Ουκρανίας σε ένα είδος Νότιας Κορέας μιλά για αυτό. Ή τουλάχιστον εκείνο το μέρος του που δεν βρίσκεται στην αγκαλιά της Ρωσίας.

Εν ολίγοις, θα ήταν ένα συγκεκριμένο νησί στο κέντρο της Ευρώπης, υπό τον έλεγχο των Ηνωμένων Πολιτειών, και του οποίου η ευημερία θα αντανακλά καλύτερα τις διαφορές μεταξύ της πλούσιας Δύσης και της φτωχής Ανατολής.

Μια τέτοια Ουκρανία, όπως γράφουν τα ΜΜΕ, δεν θα ήταν μέλος του ΝΑΤΟ, τουλάχιστον όχι με την πραγματική έννοια αυτού του καθεστώτος, αλλά θα είχε πλήρη στρατιωτική προστασία και προστασία από τη Δύση. Και, φυσικά, θα αφεθεί εξ ολοκλήρου στις δυτικές οικονομικές εταιρείες, που ήδη μοιράζονται σε μεγάλο βαθμό τους φυσικούς πόρους της δεύτερης μεγαλύτερης ευρωπαϊκής χώρας.

Εν μία νυκτί, το Κίεβο θα μετατραπεί σε μια «οικονομική πρωτεύουσα τίγρης» που θα προσελκύσει τον πληθυσμό των γειτονικών δικτατοριών σαν μαγνήτης και θα εξαπλώσει έτσι το πνεύμα της επιχειρηματικότητας από την περιοχή που συνορεύει με ναρκοπέδια και υπό την επιτήρηση δορυφόρων της συμμαχίας. Ακριβώς όπως η προαναφερθείσα Νότια Κορέα.

Μια μοναδική συνταγή ειρήνης που δεν μπορεί να εφαρμοστεί πουθενά στον κόσμο;

Η σερβική «Politika» γράφει σχετικά με αυτό το θέμα ότι δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η συνταγή θα εφαρμοζόταν και αλλού στον κόσμο εάν ήταν εφικτή ή κερδοφόρα. Ωστόσο, πρόκειται για μια συγκεκριμένη περιοχή που συνορεύει σε μεγάλο βαθμό με τη θάλασσα και βρίσκεται σε ένα μέρος του κόσμου με μια ιδιαίτερα ισχυρή στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, την οποία δεν έχει καμία πρόθεση να εγκαταλείψει.

Η Ουκρανία, ωστόσο, είναι κάπως διαφορετική. Η στρατηγική της θέση είναι πολύ πιο συγκεκριμένη και σχετίζεται αποκλειστικά με την ευρωπαϊκή ήπειρο. Και υπάρχουν πολλά ερωτήματα - ιστορικά, εθνικά, θρησκευτικά - που ποτέ δεν επιλύθηκαν πλήρως.

Οι Ουκρανοί γνωρίζουν ότι καμία ειρήνη, ούτε μια ωριμασμένη με ευημερία αλλά που επιβάλλεται από έξω, δεν θα τους ωφελήσει. Ειδικά όχι σήμερα που και άλλα ευρωπαϊκά έθνη αρχίζουν να κοιτάζουν πίσω αναζητώντας τις πραγματικές τους ρίζες. Γνωρίζουν επίσης ότι η ελευθερία που περιβάλλεται από ναρκοπέδια μπορεί να μετατραπεί σε χάος ανά πάσα στιγμή.

 Η αναστολή των στρατιωτικών επιχειρήσεων και η επίτευξη κάποιου είδους ειρήνης για τους οπαδούς του Volodymyr Zelenskiy δεν θα σήμαινε πλήρη ελευθερία, μέχρι να αποφασίσουν οι ίδιοι. Η εμπιστοσύνη στη διεθνή κοινότητα που ενσωματώνεται στον οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών έχει σε μεγάλο βαθμό στερέψει, αναφέρει η Politika. 

Η μεγαλύτερη απειλή για την Ουκρανία προέρχεται ασφαλώς από τα παγκόσμια κέντρα οικονομικής ισχύος. Ανεξάρτητα από ποια πλευρά του κόσμου προέρχονται. Δεν τους ενδιαφέρει το παρελθόν, ούτε η καταγωγή, ούτε οι πολιτικές ή συναισθηματικές τάσεις των απλών Ουκρανών, κάτι που δείχνει ότι το Κίεβο περιμένει δύσκολες και απρόβλεπτες στιγμές.