Ο Μισέλ Μπαρνιέ μένει στην ιστορία της Γαλλίας ως ο πιο βραχύβιος πρωθυπουργός, με θητεία μόλις τριών μηνών, αλλά η ανατροπή της κυβέρνησης είναι μόνο μέρος μιας πολύ πιο σημαντικής μάχης για το Μέγαρο των Ηλυσίων και για την κύρια θέση σε όλη την Ευρώπη.

Η ηγέτης της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν κρατά όμηρο την κυβέρνηση μειοψηφίας του κεντρώου Μπαρνιέ από τον σχηματισμό της και αποφάσισε να την ανατρέψει τώρα, λιγότερο από τέσσερις μήνες πριν από την κρίσιμη 31η Μαρτίου - τη Δευτέρα κατά την οποία θα ανακοινωθεί η ετυμηγορία της για κατάχρηση εξουσίας. κονδύλια από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι εισαγγελείς ζήτησαν ποινή φυλάκισης αλλά και πενταετή απαγόρευση ανάληψης δημοσίων αξιωμάτων, κάτι που θα είχε εξαλείψει τη Λεπέν από την προεδρική κούρσα του 2027.

Η Μαρίν Λεπέν έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος τρεις φορές και έχασε τρεις φορές – μία στον πρώτο γύρο και δύο σε απευθείας μονομαχία με τον Μακρόν. Ωστόσο, οι αναλυτές συμφωνούν ότι η Λεπέν είναι τώρα στην καλύτερη θέση για να νικήσει τον νυν πρόεδρο, του οποίου οι κεντρώοι έχουν υποστεί δύο ήττες στη σειρά – από την Ενωμένη Αριστερά στο κοινοβούλιο και μια καταστροφική στην ψηφοφορία των ευρωβουλευτών.

Το μόνο εμπόδιο στο δρόμο της Λεπέν προς το παλάτι των Ηλυσίων είναι επίσης ανυπέρβλητο. Ο Πρόεδρος Μακρόν, μπροστά στην πολιτική σκνίπα με τη διάλυση του κοινοβουλίου τον Ιούνιο, μπροστά στην παράκαμψη της αριστεράς όταν έδωσε την πρωθυπουργική εντολή και μπροστά στον γρήγορο θάνατο της κυβέρνησης μειοψηφίας που εκβιάστηκε από τη δεξιά, ισχυρίζεται κατηγορηματικά ότι δεν έχει καμία πρόθεση να παραιτηθεί πριν από το τέλος της θητείας του το 2027.

Η ψήφος δυσπιστίας στην κυβέρνηση Μπαρνιέ είναι μόνο η πρώτη κίνηση στο λεπτό παιχνίδι της Λεπέν, σε μια προσπάθεια να ασκήσει αφόρητη πίεση στον Μακρόν, δίνοντας ταυτόχρονα την εντύπωση ότι το κάνει για να σώσει τη Γαλλία και όχι για τους δικούς του. προσωπικό πολιτικό κέρδος σχολιάζουν αναλυτές στο Παρίσι.

- Είναι ξεκάθαρο ότι αυτό δεν έχει να κάνει με την Μπαρνιέ, αλλά με την προσπάθειά της να ανατρέψει και να αποδυναμώσει τον Μακρόν, προφανώς με σκοπό να πραγματοποιήσει την προσωπική της φιλοδοξία να γίνει πρόεδρος. Το να πιέσουμε μια ψήφο δυσπιστίας στην κυβέρνηση ενέχει επίσης σημαντικό κίνδυνο, γιατί οι άνθρωποι αναρωτιούνται τώρα αν ενεργεί πραγματικά προς το συμφέρον της χώρας ή προς το δικό της συμφέρον - Armin Steinbach, καθηγητής στο επίλεκτο πανεπιστήμιο του Παρισιού HEC, είπε στο BBC.

Η Λεπέν εξακολουθεί να ενεργεί με αυτοσυγκράτηση και μάλιστα έχει πει ότι «δεν είναι ερωμένη του ρολογιού» ​​και δεν υπαγορεύει την ατζέντα.

- Δεν ζητώ την παραίτηση του Εμανουέλ Μακρόν - είπε η Λεπέν, αν και όλες οι επιθέσεις της, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρημάτων για την απόρριψη του προϋπολογισμού που πρότεινε ο Μπαρνιέ, έχουν στόχο να πείσουν το κοινό ότι ο πρόεδρος ευθύνεται τόσο για την πολιτική όσο και για την οικονομική κρίση. στη Γαλλία.

Η ακροδεξιά κατηγορεί τον Μακρόν, πάνω από όλα, για τη διάλυση του κοινοβουλίου τον Ιούνιο, μετά την οποία αναδείχθηκαν τρία πολιτικά μπλοκ με σχετικά ίση δύναμη στις πρόωρες εκλογές. Ο Φιλίπ Ολιβιέ, σύμβουλος της Εθνοσυνέλευσης, περιέγραψε τον Μακρόν σε συνέντευξή του στη «Le Monde» ως «έναν έκπτωτο Ρεπουμπλικανό μονάρχη που, γυμνόστηθος και με μια θηλιά στο λαιμό, ηγείται μιας άλλης διάλυσης του κοινοβουλίου».

Ο Μπαρνιέ, εν τω μεταξύ, υπέκυψε στις προσπάθειες για σταθεροποίηση της κατάστασης, παρουσιάζοντας έναν προϋπολογισμό λιτότητας με στόχο τη μείωση του καλπάζοντος ελλείμματος που ξεπέρασε το 6 τοις εκατό του ΑΕΠ. Ο πρωθυπουργός, όπως πολλές φορές στο παρελθόν στη σύντομη θητεία του, δέχθηκε όρους που έθεσε η δεξιά για να πιέσει μέτρα, αλλά εναντιώθηκε κατηγορηματικά στο αίτημα που απειλούσε τον προϋπολογισμό.

- Ο προϋπολογισμός δεν είναι ευχολόγιο - είπε ο Μπαρνιέ, προτού αναφερθεί στο άρθρο του Συντάγματος που του επιτρέπει να επιβάλλει τον προϋπολογισμό χωρίς την υποστήριξη της πλειοψηφίας στην Εθνοσυνέλευση.

Το ίδιο άρθρο άνοιξε τη δυνατότητα στα κόμματα να ζητήσουν επειγόντως ψήφο δυσπιστίας στην κυβέρνηση και αυτό έγινε αποδεκτό τόσο από τη δεξιά όσο και από την αριστερά.

Το καυτό κάστανο βρίσκεται και πάλι στα χέρια του προέδρου Μακρόν, ο οποίος, σύμφωνα με το Σύνταγμα, πρέπει να περιμένει έναν χρόνο, μέχρι τον γ Ιούνιο, για να διαλύσει ξανά τη βουλή. Ο Μακρόν θα μπορέσει να προκαλέσει πολιτικούς αντιπάλους και να δώσει ξανά στον Μπαρνιέ την εντολή, κάτι που είναι το λιγότερο πιθανό, ή να πιέσει για μια νέα πλειοψηφία των κεντρώων, μαζί με ένα από τα πιο μετριοπαθή κόμματα του αριστερού μπλοκ. Αν οι κεντρώοι δεν καταφέρουν να σπάσουν την εύθραυστη ενότητα των αριστερών, η Γαλλία θα πρέπει να αποκτήσει μια τεχνοκρατική κυβέρνηση που θα ηγείται της χώρας τουλάχιστον μέχρι τον Ιούνιο, δηλαδή μέχρι τις νέες έκτακτες εκλογές. Η διακυβέρνηση με έναν ανεπαρκή προϋπολογισμό μπορεί μόνο να βαθύνει την οικονομική κρίση και να αυξήσει την πίεση στον Μακρόν να παραιτηθεί. Μια τέτοια επιλογή προτιμάται από την Εθνοσυνέλευση της Λεπέν, καθώς και από τους πολίτες. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα νέας δημοσκόπησης, το 62% των Γάλλων πολιτών πιστεύει ότι ο πρόεδρος θα πρέπει να παραιτηθεί εάν πέσει η κυβέρνηση Μπαρνιέ.

Εάν τυχαία ο Μακρόν αποφασίσει να παραιτηθεί, οι προεδρικές εκλογές θα πρέπει να διεξαχθούν εντός 30 ημερών. Και ενώ ταιριάζει στον Μακρόν να παραμείνει στην εξουσία όσο το δυνατόν περισσότερο, η Λεπέν βιάζεται να αμφισβητήσει ξανά τον πρόεδρο, όχι μόνο λόγω της δικαστικής απόφασης στις 31 Μαρτίου, αλλά και επειδή διακυβεύεται η ηγεσία του κόμματός της. Οι αναλυτές είναι πεπεισμένοι ότι εάν ο Μακρόν παραμείνει στο Μέγαρο των Ηλυσίων μέχρι το 2027, δεν θα τον αμφισβητήσει η Λεπέν, αλλά ο 29χρονος ενεργητικός και υπερδημοφιλής Τζόρνταν Μπαρντέλα, ο οποίος αυτή τη στιγμή παρακολουθεί τις εξελίξεις από απόσταση ασφαλείας. ένας ευρωβουλευτής.

Οι πιθανές συνέπειες της μονομαχίας Μακρόν και Λεπέν ξεπερνούν τα σύνορα της Γαλλίας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα υποστεί μεγάλη πολιτική και οικονομική ζημιά εάν η Γαλλία, μια από τις ατμομηχανές, μείνει χωρίς λειτουργική κυβέρνηση για μισό χρόνο, με τεράστιο έλλειμμα. Η ώρα είναι κρίσιμη, γιατί και η άλλη και πιο ισχυρή ευρωπαϊκή ατμομηχανή -η Γερμανία, που θα εκλέξει διάδοχο του απερχόμενου καγκελαρίου Όλαφ Σολτς τον Φεβρουάριο - βρίσκεται επίσης σε «ελάττωμα». Το βάρος της Ευρώπης θα αυξηθεί ακόμη νωρίτερα, στις 20 Ιανουαρίου, όταν ο Ντόναλντ Τραμπ -ο άνθρωπος που απειλεί επίμονα την Ευρώπη με εμπορικούς δασμούς και την Ουκρανία με την απόσυρση τεράστιας βοήθειας σε όπλα και χρήματα για τον πόλεμο με τη Ρωσία- θα δώσει τον προεδρικό όρκο στην Ουάσιγκτον. . Το μεγαλύτερο βάρος της αλλαγής της αμερικανικής πολιτικής για την Ουκρανία θα έπεφτε στους ώμους της Γαλλίας, της μεγαλύτερης στρατιωτικής δύναμης στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Μακρόν καθησυχάζει το κοινό με εκφράσεις εμπιστοσύνης στη δύναμη και τις ικανότητες του κράτους.

- Δεν πρέπει να τρομάζουμε τον κόσμο με τέτοια πράγματα, έχουμε ισχυρή οικονομία. Η Γαλλία είναι μια πλούσια και συμπαγής χώρα, η οποία εφάρμοσε πολλές μεταρρυθμίσεις και τις τηρεί, με σταθερούς θεσμούς και σταθερό Σύνταγμα - δήλωσε ο Μακρόν από τη Σαουδική Αραβία.