Ο επίσημος χάρτης κυκλοφόρησε πέρυσι, αλλά βρίσκεται ξανά στο προσκήνιο αφού ο πρόεδρος της Ταϊβάν είπε ότι η Κίνα θα μπορούσε να πάρει πίσω μέρη που ανήκουν πλέον στη Ρωσία. Nova.rs. 

Ο πρόεδρος της Ταϊβάν Λάι Τσινγκ-τε αμφισβήτησε τις αξιώσεις της Κίνας για το αυτοδιοικούμενο νησί, αμφισβητώντας την εστίαση του Πεκίνου στην εδαφική ακεραιότητα. Ο Λάι πρότεινε ότι εάν η Κίνα ανησυχεί πραγματικά για αυτό, θα πρέπει επίσης να προσπαθήσει να πάρει πίσω τη γη που παραχώρησε στη Ρωσία τον 19ο αιώνα.

Η Κίνα διεκδικεί την κυριαρχία στην Ταϊβάν, παρά το γεγονός ότι το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα δεν κυβέρνησε ποτέ το νησί. Τα τελευταία χρόνια, το Πεκίνο έχει εντείνει τη στρατιωτική δραστηριότητα κοντά στην Ταϊβάν για να ασκήσει πίεση, συμπεριλαμβανομένων ασκήσεων μεγάλης κλίμακας μετά τα εγκαίνια του Λάι, τον οποίο το Πεκίνο θεωρεί «αποσχιστή», αναφέρει η Nova.

Σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό πρόγραμμα «The View» με την Catherine Chang, με αφορμή τις πρώτες 100 ημέρες στην εξουσία, ο Lai είπε: «Αν η Κίνα θέλει να προσαρτήσει την Ταϊβάν... δεν είναι για την εδαφική ακεραιότητα. «Αν είναι πραγματικά για την εδαφική ακεραιότητα, γιατί η Κίνα δεν παίρνει πίσω τη Ρωσία;»

Ο Λάι ανέφερε τη Συνθήκη του Αιγκούν του 1858, με την οποία η Κίνα παραχώρησε μεγάλα τμήματα της Μαντζουρίας βόρεια του ποταμού Αμούρ στη Ρωσία. Αυτή η παραχώρηση συνέβη κατά τη διάρκεια αυτού που η Κίνα αποκαλεί «Αιώνα της Ταπείνωσης», όταν οι δυτικές δυνάμεις και η Ιαπωνία νίκησαν την αποδυναμωμένη δυναστεία Τσινγκ.

Παραχωρήσεις στη Ρωσία

Όπως ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, ο οποίος υποστηρίζει ότι η Ουκρανία ήταν πάντα μέρος του ρωσικού έθνους, ο Κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ συνέχισε να θέτει την ανάκτηση χαμένων εδαφών ψηλά στην ατζέντα του για τη «μεγάλη αναζωογόνηση του κινεζικού έθνους».

Η Κίνα έχει υποσχεθεί ότι μια μέρα θα φέρει στις τάξεις της την αυτοδιοικούμενη Ταϊβάν. Διεκδίκησε επίσης μεγάλο μέρος της Θάλασσας της Νότιας Κίνας, όπου τα «ιστορικά δικαιώματα» του Πεκίνου έχουν προκαλέσει σύγκρουση με τις Φιλιππίνες και άλλους γείτονες.

Τα τελευταία χρόνια, οι προηγούμενες παραχωρήσεις στη Ρωσία έχουν γίνει θέμα ενδιαφέροντος ορισμένων Κινέζων εθνικιστών που υποστηρίζουν ότι η Μόσχα πρέπει να ανακτήσει τα χαμένα εδάφη, συμπεριλαμβανομένου του Βλαδιβοστόκ, της μεγαλύτερης πόλης στη ρωσική Άπω Ανατολή.

Η κινεζική κυβέρνηση παρέμεινε σιωπηλή για το θέμα, δίνοντας έμφαση στη δύναμη των σχέσεων μεταξύ του Πεκίνου και της Μόσχας ως εναλλακτικού συνασπισμού στη Δύση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.

Η Ρωσία, από την πλευρά της, έχει γίνει πολύ εξαρτημένη από τις κινεζικές εξαγωγές και τη ζήτηση για πετρέλαιο και φυσικό αέριο λόγω των διεθνών κυρώσεων που επιβλήθηκαν μετά την εισβολή του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία το 2022.

Το 2023, το Υπουργείο Φυσικών Πόρων της Κίνας έδωσε εντολή στους νέους χάρτες να χρησιμοποιούν κινεζικά ονόματα για το Βλαδιβοστόκ και επτά άλλες πόλεις της περιοχής.

Ένα αμφισβητούμενο νησί

Ο νέος χάρτης έδειξε επίσης το μικρό νησί στη συμβολή των ποταμών Ussuri και Amur ως εξ ολοκλήρου σε κινεζικό έδαφος, παρά το καθεστώς του υπό κοινή ιδιοκτησία βάσει συνοριακής συμφωνίας του 2008.

Η ιδιοκτησία του νησιού Great Ussuri, ή Heihazi στα κινέζικα, ήταν αντικείμενο διαφωνίας μεταξύ Ρωσίας και Κίνας μέχρι να επιλυθεί το 2005 όταν το νησί διαιρέθηκε.

Ωστόσο, ο χάρτης της Κίνας έδειξε την πλήρη ιδιοκτησία του νησιού, μια κίνηση που πιθανότατα δεν βοήθησε τις σχέσεις μεταξύ των δύο εθνών, σύμφωνα με τον Mark Katz του Πανεπιστημίου George Mason.

Ο Katz είναι καθηγητής στο Shaar School of Politics and Government και εξήγησε στο Newsweek ότι και οι δύο κυβερνήσεις παρακολουθούν στενά τους επίσημους χάρτες που κυκλοφόρησε το άλλο έθνος.

«Το Κρεμλίνο παρακολουθεί πολύ στενά τους κινεζικούς χάρτες – ειδικά τους επίσημους – που ισχυρίζονται ότι το ρωσικό έδαφος ανήκει στην πραγματικότητα στην Κίνα», εξήγησε ο Κατς.

Ο Κατς πρόσθεσε ότι ακόμα κι αν η κίνηση αναστατώσει τον Βλαντιμίρ Πούτιν, δεν μπορεί να κάνει πολλά για αυτό, επειδή η Ρωσία βρίσκεται σε τόσο επισφαλή θέση, αποκομμένη από το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου εμπορίου.

«Ο Πούτιν δεν είναι σε θέση να διαμαρτυρηθεί δυνατά επειδή η Μόσχα έχει γίνει τόσο εξαρτημένη από τις οικονομικές σχέσεις με την Κίνα ως αποτέλεσμα των δυτικών κυρώσεων», είπε.

Το Κρεμλίνο αρχικά δεν σχολίασε τον νέο χάρτη, αλλά οι Ρώσοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι έσπασαν τελικά τη σιωπή τους για την αλλαγή, λέγοντας ότι η διαφορά είχε επιλυθεί εδώ και καιρό.

«Η ρωσική και η κινεζική πλευρά εμμένουν στην κοινή θέση ότι το ζήτημα των συνόρων μεταξύ των χωρών μας επιλύθηκε επιτέλους», δήλωσε η Μαρία Ζαχάροβα, εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ.

Όπως είπε, η επίλυσή της σημαδεύτηκε από την επικύρωση της Συμπληρωματικής Συμφωνίας για τα κρατικά σύνορα Ρωσίας-Κίνας στο ανατολικό της τμήμα το 2005, σύμφωνα με την οποία το νησί Great Ussuri μοιράστηκε μεταξύ των μερών.

Η Ζαχάροβα πρόσθεσε ότι η οριοθέτηση των κοινών συνόρων καθορίστηκε σε όλο το μήκος του νησιού το 2008, προσθέτοντας ότι τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα έχουν επιβεβαιώσει την «απουσία αμοιβαίων εδαφικών διεκδικήσεων» τουλάχιστον από το 2001.

Ωστόσο, ο νέος χάρτης φέρεται να έχει εγκριθεί από τις αρχές του Πεκίνου και δημοσιεύτηκε από το Υπουργείο Φυσικών Πόρων της Κίνας.

Σε ξεχωριστό ρεπορτάζ του Newsweek, οι Κινέζοι αξιωματούχοι δεν έδειξαν τύψεις για τον χάρτη, με έναν ανώτερο αξιωματούχο του Υπουργείου Φυσικών Πόρων της Κίνας να λέει:

«Ένας σωστός εθνικός χάρτης είναι σύμβολο εθνικής κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας».

«Ο τελευταίος χάρτης της Κίνας εξοργίζει τον Πούτιν (παρέχεται από το The Daily Digest)
Όταν κυκλοφόρησε η τελευταία έκδοση του κινεζικού τυπικού χάρτη, υπήρξαν κάποιες αλλαγές που δεν ταιριάζουν στη Ρωσία.
Ο νέος χάρτης έχει σημάνει συναγερμό σε πολλές χώρες λόγω των εδαφικών διεκδικήσεων που κάνει το έγγραφο κατά των γειτόνων της Κίνας, αλλά οι ισχυρισμοί για το νησί Μπολσόι Ουσουρίσκι είναι αυτές που ξεσήκωσαν τις φωνές στη Μόσχα», ανέφερε η ανάρτηση.

Ο αξιωματούχος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών Wang Wenbin είπε ότι ο χάρτης είναι "συνήθης πρακτική στην άσκηση της κυριαρχίας της Κίνας σύμφωνα με το νόμο", προσθέτοντας: "Ελπίζουμε ότι τα αρμόδια μέρη μπορούν να παραμείνουν αντικειμενικά και ήρεμα και να απέχουν από την υπερβολική ερμηνεία της ερώτησης".

Το NBC News σημείωσε ότι οι Φιλιππίνες, η Μαλαισία, το Βιετνάμ, η Ταϊβάν και η Ινδία έχουν εκφράσει την αντίθεσή τους στον νέο χάρτη της Κίνας. Κάθε χώρα έχει τις δικές της εδαφικές διαφορές με την Κίνα σε διάφορες περιοχές κατά μήκος των συνόρων της χώρας.

Πότε και αν η Κίνα θα αρχίσει να παίρνει πίσω το έδαφος

Η South China Morning Post του Χονγκ Κονγκ υποστηρίζει ότι η Κίνα πρέπει να δράσει γρήγορα για να ανακτήσει «χαμένα εδάφη» από τη Ρωσία.

Το άρθρο αναφερόταν στο μανιφέστο του Καραχάν, το οποίο αποκήρυξε τις συνθήκες της αυτοκρατορικής εποχής που απογύμνωσαν την Κίνα από τη Μαντζουρία και άλλες περιοχές και υποστήριξε ότι η σοβιετική κυβέρνηση είχε υποσχεθεί να επιστρέψει αυτά τα εδάφη.

Το άρθρο υποστηρίζει ότι με τον Πούτιν να είναι απασχολημένος με τον πόλεμο στην Ουκρανία, αυτή θα μπορούσε να είναι η κατάλληλη στιγμή για την Κίνα να διεκδικήσει τις αξιώσεις της σε αυτά τα «χαμένα εδάφη».

Σημείωσε επίσης ότι η Κίνα, με την πολύ μεγαλύτερη οικονομία και πληθυσμό της, έχει σημαντική μόχλευση έναντι της Ρωσίας και μπορεί να τη χρησιμοποιήσει για να διαπραγματευτεί την επιστροφή των εδαφών της, απειλώντας να διακόψει τις προμήθειες ζωτικών πόρων και τεχνολογίας.

Το άρθρο πρότεινε ότι εάν οι ενέργειες της Ρωσίας στην Ουκρανία ήταν δικαιολογημένες, τότε θα μπορούσαν να δικαιολογηθούν και οι αξιώσεις της Κίνας στα ιστορικά της εδάφη στη ρωσική Άπω Ανατολή.

«Εάν η Ρωσία είναι πράγματι ο νόμιμος κληρονόμος της ΕΣΣΔ, όπως ισχυρίστηκε από την εισβολή στην Κριμαία το 2014, τότε η Μόσχα είναι επίσης υπεύθυνη για την αντιμετώπιση των αθετούμενων σοβιετικών υποσχέσεων σχετικά με το μανιφέστο του Καραχάν και την τελική επιστροφή αυτού που είναι τώρα η ρωσική Άπω Ανατολή. ." στην Κίνα», ανέφερε το άρθρο.

Σύμφωνα με ένα άρθρο του 2013 ενός Κινέζου συγγραφέα, εάν το Πεκίνο σκοπεύει να πάρει πίσω εδάφη από τη Μόσχα, πιθανότατα θα το έκανε γύρω στο 2055-2060. Ο συγγραφέας προβλέπει ότι μέχρι το 2045 περίπου, η ρωσική κυβέρνηση θα βιώσει περαιτέρω πτώση ισχύος και επιρροής, δίνοντας στην Κίνα την ευκαιρία να δράσει.