Τα περίγραμμα της διεθνούς πολιτικής μετά το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία ήδη αναδεικνύονται. Η Δύση, στην οποία ανήκουμε και εμείς, θα επιστρέψει στην παλιά πολιτική περιορισμού της ρωσικής επιρροής στο ρωσικό κράτος. Πώς θα μοιάζει εδαφικά, μένει να μάθουμε. Υποθέτοντας βέβαια ότι δεν υλοποιηθεί η πυρηνική απειλή, η οποία σαν μπούμερανγκ επέστρεψε στον Πούτιν.
Δηλαδή, η συμμαχική απάντηση στη ρωσική απειλή ήταν ότι, ανεξάρτητα από το κόστος, η Δύση θα υποστήριζε την Ουκρανία με όπλα που θα νικούσαν τον στρατό του επιτιθέμενου. Αποκαλύφθηκε επίσης το σχέδιο των συμμάχων ότι σε περίπτωση χρήσης τακτικών πυρηνικών όπλων στην Ουκρανία, η Αμερική θα επενέβαινε με συμβατικά όπλα, καταστρέφοντας τις στρατιωτικές δυνάμεις του ρωσικού στρατού στο έδαφος της Ουκρανίας. Έχει επίσης ειπωθεί ότι το ΝΑΤΟ δεν θα φτάσει στα πυρηνικά όπλα, επομένως η απόφαση παραμένει στον Πούτιν. Τέτοια, τραγικά είναι τα διλήμματα της διεθνούς πολιτικής: πρέπει κανείς να ρισκάρει έναν πυρηνικό πόλεμο για να αποφύγει έναν τέτοιο πόλεμο.
Σε εκείνη την τρομακτική σφαίρα της ανθρώπινης ύπαρξης, η αδυναμία ήταν πάντα μια πρόσκληση για επιθετικότητα. Οι γραμμές άμυνας και επίθεσης σε αυτόν τον πόλεμο έχουν ήδη χαραχθεί. Η απάντηση της Αμερικής στον ρωσικό εκβιασμό με τη χρήση πυρηνικών όπλων είναι ότι είναι ανόητη, γιατί θα σήμαινε το τέλος της ανθρωπότητας, αλλά ότι είναι επίσης έτοιμη για έναν τέτοιο πόλεμο.
Πού βρίσκεται η χώρα μας σε αυτή την ιστορία; Δεν χρειάζεται να κυνηγάμε κατασκόπους στους δρόμους για να αποδείξουμε ότι υπάρχει ρωσική επιρροή στη Μακεδονία. Το να μειωθεί αυτή η επιρροή στους διπλωμάτες που εκδιώχθηκαν από τη χώρα, σημαίνει να μην κατανοήσουμε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Η νέα γεωπολιτική είναι η κύρια πηγή ρωσικής επιρροής παντού στον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Μακεδονίας. Εμείς, τα μέλη του ΝΑΤΟ, είμαστε σχεδόν σε πόλεμο με τη Ρωσία. Επέστρεψε και η λογική του Ψυχρού Πολέμου, όταν αυτό που ήταν καλό για το ένα μπλοκ ήταν κακό για το άλλο. Αν για τις δύο συμμαχίες, ΝΑΤΟ και ΕΕ, η φιλία μεταξύ της ΠΓΔΜ και της Βουλγαρίας και η γρήγορη ένταξη της ΠΓΔΜ στην ΕΕ είναι καλή, για τη Ρωσία είναι κακό. Η αποδυνάμωση της συμμαχίας των δημοκρατικών κρατών έχει υπαρξιακή σημασία για το αυταρχικό καθεστώς στη Μόσχα. Η αποδυνάμωση του αυταρχικού καθεστώτος στη Μόσχα έχει υπαρξιακή σημασία για τα δημοκρατικά κράτη. Αυτό που κάνουν, αναιρείτε, είναι το μήνυμα προς τους διπλωμάτες. Πως? Όπως το επιτρέπουν οι συνθήκες. Σε πολλούς διεθνείς οργανισμούς θα τους καταψηφίσετε. Στο εσωτερικό, εάν μέρος του πληθυσμού είναι φιλορώσος, θα πρέπει να γαλουχηθεί με κάθε δυνατό τρόπο.
Αν το τίμημα της δημοτικότητας απέχει από την Αχρίδα, τις Πρέσπες και τη Συμφωνία με τη Βουλγαρία, αξίζει να το πληρώσετε. Αν χρειαστεί, θα σταλούν μικτά μηνύματα από τη Μόσχα για υποστήριξη τόσο της πΓΔΜ όσο και της Βουλγαρίας σε ιστορικά ζητήματα, αλλά όχι υποστήριξη για την υπέρβασή τους. Και δεν χρειάζεται να κυνηγάμε Ρώσους κατασκόπους στους δρόμους για να αποδείξουμε τη ρωσική επιρροή στη Μακεδονία. Όλα περιστρέφονται γύρω από την εξουσία και την επιρροή στη διεθνή πολιτική.

Ο συγγραφέας είναι καθηγητής